در طبیعت به آرامش برسید

هنگامی که به طبیعت می‌روید تا آن جا که میتوانید آن جا باشید، مانند بیماری که پیش پزشک رفته است خودتان را به دست‌های آن پزشک ماهر یا جراح بسپارید تا درد و بیماری شما رفع شود. مانند بنا یا طرح ساختمانی که خود را برای ساخت یا بازسازی دست یک معمار هنرمند سپرده است خودتان را به دست طبیعت بسپارید، آن جا باشید و آگاهانه حضور داشته باشید تا آن بازسازی‌ها و جراحی‌ها روی روان شما صورت گیرد.

 

تا آن جا که میتوانید از حواس خود کمک بگیرید تا ذهن، شما را جای دیگری نبرد. به عنوان مثال هنگامی که کنار دریا می‌روید بر حس شنوایی خود میتوانید تمرکز یابید، صدای موج‌هایی که جلو می‌آیند و در ادامه می‌شکنند میتواند شما را هم چنان در اتصال با طبیعت نگه دارد.


از حواس لامسه خود بهره ببرید و بدون کفش روی ماسه‌های نرم ساحل راه بروید، از بینایی تان بهره ببرید و نگاه کنید که اگرچه تمامی موج‌ها شبیه به هم هستند، ولی در واقع اصلاً موجی دقیقاً مثل موج دیگری نیست و هر لحظه دریا امضای تازه‌ای روی موج‌ها می‌گذارد، هم چنان که درخت روی هر برگ خود امضایی جدید و متفاوت گذاشته است. درک عمیق این طراوت در تازه گشتن حال انسان هم تاثیرگذار است.


در جنگل متوجه می‌شوم که زندگی و مرگ کنار هم چه قدر مسالمت آمیز همسایگی میکنند، بدون این که ترس، واهمه و اضطرابی در بین باشد. درخت پیر خشک میشود، می‌شکند و به زمین می‌افتد و کم کم آغاز میکند به تجزیه شدن و مجدداً به همان خاکی برمیگردد که از آن برخاسته است. می‌بینیم که در جنگل، تغییر شکل‌ها رانده نمی‌شود، بلکه به اغوش کشیده میشود.


در جنگل هراسی از تغییر شکل وجود ندارد، زیرا موجودات هر آن با آن چیزی که هستند زندگی میکنند، درصورتی که کودکند با بچگی شان هستند و درصورتی که جوان هستند با جوانی شان هستند و درصورتی که کهنسالند و پیر و فرتوت هستند و در برابر این تغییرات ایستادگی نمی‌کنند. نه درخت پیر سعی میکند دوباره به جوانی برگردد و نه درخت جوان می‌هراسد که یک روز پیر میشود، زیرا این ترس آن‌ها را از آن بودن حقیقی جدا می‌سازد.


از طرف دیگر طبیعت به ما یاد میدهد که چه طور میتواند هر چیزی در جای خود بکار گرفته شود. چه طور میشود یک کار تیمی بی نقص را به نتیجه رساند. در طبیعت چنانچه توجه کنیم می‌بینیم که یک مجموعه پروژه‌ای را پیش می‌برد و پروژه رشد یک پروژه تیمی است نه شخصی، به عنوان مثال درست است که یک درخت رشد میکند یا میوه‌ای میرسد، ولی آن درخت یا آن میوه ثمره همکاری مجموعه‌ای به اسم نور، هوا، گرما، سرما، خاک و آب و... است.

درواقع طبیعت به ما میگوید حال خوب در یک شکل وسیع‌تر بستگی به درک و همکاری متقابل دارد، اتفاقی که گاه به ندرت در جوامع انسانی روی میدهد، از این روست که ما تمایل به فرار از این رابطه داریم.

 

منبع: بیتوته