سال اژدها چگونه سالی است؟ + حقایقی از تقویم ایران
۱۴۰۳ سال اژدها در ایران است. به همین دلیل سوالاتی مانند سال اژدها نماد چیست؟ سال اژدها چگونه سالی است؟ تاثیر سال اژدها بر دیگر سالها چیست؟ آیا سال اژدها سال خوبی است؟ عدد شانس سال اژدها کدام است؟ آنچه درباره نماد سالها باید بدانید این است که همه این ها خرافات است و صرفا از جنبه سرگرمی به آن نگاه میکنیم. در ادامه دلایل آن و تاریخچه درخشان تقویم در ایران میپردازیم.
آشنایی با نوروز
نوروز نخستین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با یکم فروردین ماه، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران ایران باستان است. خاستگاه نوروز در ایران باستان است و در مناطق وسیعی در آسیا و دیگر نقاط جهان جشن گرفته می‌شود. زمان برگزاری نوروز، اعتدال بهاری و در آغاز فصل بهار است.
نوروز به عنوان یک جشن قدیمی و کهن از اقوام متعددی در منطقه به ارث رسیده‌است و با رنگ و انگ ویژه، شناسنامه ایرانی به خود گرفته و از آن به عنوان نماد پیوند دهنده افراد و اقوام ایرانی و ملت ایران یاد می‌شود. ایرانیان نوروز را آغازگر رستاخیز طبیعت، گاه رویش و زایش باغ و بوستان می‌دانند و بر این باور هستند که در نوروز، همزمان با طبیعت، باید روزگار نو و جدیدی را با روان و نگرش نو، در تن‌پوش تازه‌ای آغاز کنند.
سال ۱۴۰۳ چه سالی است؟
سال ۱۴۰۳ سال اژدها است. البته این نامگذاری‌ها پشتوانه خاصی ندارد و صرفا نوعی عادت محسوب می‌شود که برداشتی از فرهنگ چینی است.
آیا سال اژدها سال خوبی است؟
از مهم‌ترین مشخصات کلی سال اژدها می‌توان به نیرو، احترام، شانس، شور و نشاط زندگی اشاره کرد. در فرهنگ چین، هند و ژاپن اژدها نماد قدرت و شجاعت است و همواره هوشمندانه عمل می‌کند.
اژدها سرشار از نیرو و شور نشاط زندگی است و تا هنگامی که جان در بدن دارد، از پستی، ناجوانمردی، دورویی و شایعه پردازی فاصله می‌گیرد و در وجود او نشانی از حیله گری و دسیسه پردازی یافت نمی‌شود.
سال اژدها چه سالی است؟
سالها با نام حیوانات تکرار می‌شوند و طبق جدول نامگذاری حیوانات متولدین سال‌های اژدها عبارت اند از: ۱۲۸۳ / ۱۲۹۵ / ۱۳۰۷ / ۱۳۱۹ / ۱۳۳۱ / ۱۳۴۳ / ۱۳۵۵ / ۱۳۶۷ / ۱۳۷۹ / ۱۳۹۱
شخصیت شناسی متولدین سال اژدها
اژدها آرمان خواه و کمال گرا به معنی واقعی است، به همین علت همیشه طالب بهترین هاست. توقع او از خود و دیگران بیش از حد معقول است. وی از دیگران انتظار زیادی دارد وی در برابر، انتظارات دیگران را تا حد امکان بر آورده می‌کند.
اژدها بد خلق، سرکش، لجوج، سرسخت و حاضر جواب است و اغلب بی اندیشه سخن میگوید. اما به رغم این ویژگی ها، سخنان و پند‌های او بسیار با ارزش است. مردم به گفته‌های او گوش فرا می‌دهند و در حقیقت نفودش بر آنان غیر قابل انکار است.
متولد سال اژدها موجودی مغرور، پر شور و عجول است که به سادگی عنان اختیار از کفش رها می‌شود. او با استعداد، با هوش، با اراده و بخشنده است و از عهده انجام هر کاری به خوبی بر می‌آید و تا لحظه مرگ هرگز محتاج دیگران نخواهد شد. این افراد محبوب خاص و عام هستند و هیچ‌گاه به ناامیدی نمی‌رسند.
بهترین جفت برای سال اژدها میمون، خروس، موش است.
نقطه ضعف متولدین سال اژدها
طالب هیچ گونه قوانینی نیستید و گاهی حتی خودتان می‌خواهید که قانون‌هایی که شما اعمال کردید را بقیه نیز به آن‌ها عمل کنند. جزو آن گروه از مردم هستید که کاملا کمال گرا هستند و این باعث می‌شود که هم از خودتان و هم از اطرافیانتان انتظارات بالایی داشته باشید. مسائل عاشقی برای شما در اولویت نیست. به روابط خویشاوندی بسیار احترام می‌گذارید، اما زیاد دوست ندارید در بین آن‌ها باشید.
بیشتر بخوانید: رنگ و ساعت تحویل سال 1403
چرا به هر سال نام یک حیوان می‌دهند؟!
هر سال با نزدیک شده به نوروز و در طول تعطیلات نوروزی، یکی از بحث‌هایی که میان مردم رایج می‌شود و درباره آن سخن می‌گویند، حیوان نماد سال جدید است. نمادی که کمتر می‌دانیم از کجا خلق شده، چه کسی انتخابش کرده، مبنای انتخاب و معنایش چیست و...، ولی هیچ کدام از این ابهامات هم موجب ندید گرفتنش نشده است.
مـوش و بقر و پلنگ و خرگوش شمار این چهار که بگذرد، نهنگ آید و مــــار
آنگاه اسـب و گوســفند است شمار حمدونه و مرغ و سگ و خوک آخر کار
این دو بیت شاید مشهور‌ترین ابیات برای به خاطر سپردن دوازده حیوانی باشند که به سالها نسبت می‌دهند. اما چرا دوازده تا؟ چرا این حیوانات؟ چه ارتباطی میان این حیوانات وجود دارد و انتخاب یک نماد حیوانی برای سال اصولا چه فایده‌ای داشته و از چه پشتوانه منطقی‌ای نشات گرفته؟
راز آلودگی موضوع زمانی کاسته می‌شود که در ترکیب دوازده حیوان فوق یک تغییر ایجاد کرده و به جای نهنگ، اژدها قرار دهیم. با حساب این تغییر به نظر سخت نیست که ریشه ماجرا را حدس بزنیم؛ آسیای شرقی، احتمالا حوالی سرزمین چین!
این در حالی است که مطالعات هم این موضوع را تایید می‌کنند. گاهشماری حیوانی، عادت مردم مشرق زمین است که ریشه در فرهنگ بیابان گرد‌های این نواحی داشته است. در فرهنگ ترکان، مغولان، هندیان و تبتی‌ها و امثال ایشان مرسوم بوده که به همراه کشور گشایی این اقوام، به دیگر نقاط هم سرایت کرده است؛ آنقدر که تمساح مغولی در چین جایش را به اژدها داده و وقتی به ایران زمین رسیده، از ترکیب دوازده گانه خارج شده و نهنگ به جایش نشسته است. مثل ببر که جایش را با پلنگ عوض کرده و تغییراتی از این دست.
تغییرات به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد این سبک نامگذاری اینقدر بی مسما، فاقد منطق و در عین حال مفرح بوده که توانسته چندین کشور را درنوردیده، تغییر و تحول پیدا کرده و همه جا رایج شود و، چون بومی سازی شده، یافتن ریشه‌اش، دشوار به نظر برسد، ولی کافی است بدانیم که این نامگذاری برای چینی‌ها که سال شان در بهمن ماه نو می‌شود، بسیار حائز اهمیت است تا کمی پی به ریشه این نامگذاری ببریم.
این نوع نامگذاری‌ها در شان ایرانی‌ها نیست
این نامگذاری برای ملتی مهم است که زندگی روزمره شان به طالع بینی گره خورده و نام حیوان در طالع بینی هایشان مهم است نه مایی که از زمان باستان تا کنون، اینقدر در گاهشماری سرآمد ملل بوده‌ایم که هنوز که هنوز است، گاهشماری جلالی‌مان زبانزد جهانیان است و آغاز سال‌مان در بهار طبیعت، برای بسیاری رشک برانگیز.
ایرانیان تاریخ درخشان در استخراج تقویم دارند
ایرنا نوشت: نوروز یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران باستان است که در سراسر ایران و کشور‌های فارسی زبان گرامی داشته می‌شود. ایرانیان نیک سرشت با شور و شوق به استقبال بهار می‌روند و با تهیه تقویم روز‌ها را درجستجوی سعادت و نیکبختی ورق می‌زنند. درکشور ما، تقویم پیشین‌های بسیار طولانی دارد و در تدوین تقویم هجری شمسی از ویژگی‌های تقویم‌های گذشته ایران استفاده شده است. فرا رسیدن سال نو ما را بر آن داشت تا گفت وگویی داشته باشیم با دکتر ایرج ملک پور منجم و استاد بازنشسته دانشگاه تهران که در پی می‌خوانید.
پیشینه تقویم ایران
دکتر ایرج ملکپوردر مورد پیشینه تقویم میگوید: اصل و اساس تقویم جلالی، تقویم اوستایی است. تقویم اوستایی در اواخر سلطنت کمبوجیه یا اوایل سلطنت داریوش اول (حدود ۱۱۴۵ هجری شمسی پیش از هجرت) متداول شد و اسامی که امروزه در تقویم داریم به غیر از ماه اسفند از ماه‌های تقویم اوستایی گرفته شده اند. در تقویم اوستایی برای بیان تاریخ از نام روز و نام ماه استفاده می‌شد و رسم بر این بود که در هر ماه، در روز همنام با آن ماه، جشن ویژ‌های بر پا می‌کردند.
بعد‌ها در دوره سلجوقیان تقویم جلالی به همت منجمان بزرگ آن زمان مانند: عبدالرحمان خازنی، حکیم ابوالعباس لوکری، بهرام منجم مخصوص ملکشاه و خیام نیشابوری تغییرات اساسی درتقویم اوستایی صورت گرفت. وی در مورد تولد حکیم عمر خیام می‌افزاید: تاریخ دقیق تولد خیام مشخص نبود و براساس نوشته‌های مورخان و خود خیام که آورده است در نیشابور در زمانی که ماه بالای افق بوده و وضعیت سیارات را در لحظه تولدش ثبت کرده است و در حدود سال‌های ۴۰۹ تا ۴۴۰ هجری شمسی به دنیا آمده است.
به نظر می‌رسید که تولد خیام در یکی از روز‌های این ۳۱ سال بوده باشد. من نیز تمامی یادداشت‌های خیام و متون قدیمی مورخان را مطالعه کردم و با محاسبه وضعیت ماه و سیاره‌ها در ۳۱ سال دریافتم که خیام درروز شنبه ۸ خرداد ماه ۴۲۰ هجری شمسی به دنیا آمده است. علاوه بر تاریخ تولد خیام بنا به خواست مسئولان وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی برای تعیین روزپزشک، محاسبات نجومی را انجام دادم و مشخص شد که ابوعلی سینا درروزسه شنبه اول شهریور ماه ۳۵۹ هجری شمسی به دنیا آمده است.
گردآوری: تابناک جوان