متوسطه اول یعنی چه؟ متوسطه دوم چیست؟ شامل چه پایه هایی است؟
متوسطه اول چه کلاس‌هایی است؟ یکی از اطلاعاتی که هر دانش آموز و والدینش باید بداند نام دوره های تحصیلی و پایه های آن ها است. مثلا در هنگام تعطیل شدن مدارس به دلیل آلودگی هوا و غیره ممکن است فقط کلاس های یک پایه تعطیل شوند، در این زمان سوال می شود که متوسطه اول یعنی کلاس چندم؟ متوسطه اول یعنی چه؟ دبیرستان متوسطه اول چیست؟ یا متوسطه دوم کلاس چندن است؟ کلاس نهم کدام پایه است؟ ما در این مطلب تمام کلاس پایه های مختلف را آورده ایم تا دچار اشتباه نشوید. قانون تغییر نام نظام های آموزشی حدود ده سالی است که اجرایی شده است؛ اما مدارس ما نیاز به تغییرات بنیادی تر دیگری هم دارد که در ادامه آورده ایم.
تفاوت متوسطه اول و دوم
از سال ۱۳۹۲ کلاس‌های درسی مدارس به دو دوره ابتدایی و متوسطه تقسیم شدند. به این صورت که از اول تا ششم را ابتدایی نامیدند و بقیه را تقسیم بر دو تا سه سال کردند و با نام‌های متوسطه اول و متوسطه دوم تا دوازدهم نامگذاری کردند.
متوسطه اول یعنی چه؟
در دوره متوسطه دوره سه ساله اول به متوسطه اول و سه ساله دوم به متوسطه دوم تغییر نام یافته است. در گذشته دوره‌های ابتدایی، راهنمایی و متوسطه یا دبیرستان را داشتیم که حالا فقط ابتدایی و متوسطه را داریم.
متوسطه اول چه کلاس‌هایی است؟
متوسطه اول یعنی کلاس چندم؟ متوسطه اول شامل کلاس‌های هفتم، هشتم و نهم است؛ یعنی سه سال اول دوره متوسطه را شامل می‌شود. حال اگر بپرسید کلاس نهم چندم میشه؟ مشخص است که جزو متوسطه اول است.
متوسطه دوم یعنی چه؟
متوسطه دوم به سه سال آخر دبیرستان مربوط می شود که از سال ۹۲ به این نام تغییر یافت. دوره سه ساله آخر مدرسه را متوسطه دوم مینامند. در این دوران رشته و مدرسه دانش آموزان مشخص شده است.
متوسطه دوم چه کلاس هایی است؟
کلاس های دهم، یازدهم و دوازدهم شامل متوسطه دوم دبیرستان است و دانش آموزانی که در این مقاطع درس می خوانند را متوسطه دوم مینامند.
دوره اول دبستان و دوره دوم دبستان یعنی چه؟
تمام دوره های مدرسه در حال حاضر به سه سال تقسیم شده اند. یعنی اول تا سوم ابتدایی را دوره اول دبستان و کلاس چهارم تا ششم را دوره دوم دبستان مینامند.
راهنمایی یعنی کلاس چندم؟
در گذشته راهنمایی یک دوره سه ساله بود و دانش آموزان با پایان کلاس پنجم ابتدایی وارد راهنمایی میشدند و بعد از دوران سه ساله راهنمایی دوره دبیرستان شروع میشد.
دبیرستان چیست؟
دبیرستان یعنی کلاس چندم؟ به طور کلی مکان مدارس به سه نام دبستان، دبیرستان و هنرستان تقسیم می شود. کلاس های اول تا ششم را دبستان، هفتم تا دوازدهم را دبیرستان و کلاس های فنی و حرفه ای و کارودانش را هنرستان مینامند.
دانش آموزان در چه پایه‌ای انتخاب رشته می‌کنند؟
لازمه ورود به دوره دوم دبیرستان و آغاز سال تحصیلی دهم، کسب نمره قبولی در سال نهم و انجام انتخاب رشته پایه نهم صحیح است. در پایان پایه نهم دانش آموزان انتخاب رشته می کنند تا متوسطه دوم را آغاز کنند. دانش آموزان با این انتخاب به دبیرستان یا هنرستان می روند.
نظام آموزشی علاوه بر تغییر نام به اصلاحات دیگر هم نیاز دارد
به گزارش فرارو، مشکلات و ضعف‌هایی که در سیستم آموزش و پرورش کشور و در رابطه با اقشار و مسائل متفاوت آن؛ از جمله بحث کتاب‌های درسی، محیط آموزشی، معیشت معلمان، تعامل با خانواده‌ها و... وجود دارد، بسیار گسترده است و بی شک ضعف در برنامه ریزی برای هر کدام از آن‌ها بر سایر مسائل هم تاثیر گذار است.
۱. حجم بالای کتاب‌های درسی
بالا بودن حجم کتاب‌های درسی دانش آموزان در تمام مقاطع موضوعی است که همواره مورد بحث بوده است؛ تا جاییکه دانش آشتیانی در همان ابتدای وزارت خود بر متناسب سازی کتب درسی تاکید کرد.
بسیاری از کارشناسان آموزشی اعتقاد دارند حجم زیاد مطالب و سنگین بودن محتوای کتاب‌ها علاوه بر اینکه موجب خسته‌گی و دلزدگی دانش آموزان می‌شود عملا فرصتی برای آموزش عمیق مطالب باقی نمی‌گذارد.
در سال‌های اخیر گام‌هایی برای کاهش حجم مطالب کتاب درسی برداشته شده است، اما با وجود تعطیلی پنجشنبه‌ها و روز‌های آلوده عملا مشکل کمبود زمان و فشردگی دروس وجود دارد.
همچنین بر اساس تغییراتی که در محتوای کتاب‌ها داده شده است برخی از مباحث پایه‌های بالاتر به پایه‌های پایین منتقل شده که برای دانش آموزان بسیار سنگین است؛ دانش آموزان ایرانی در مقایسه با بسیاری از کشور‌های توسعه یافته مطالب بیشتر و پیچیده تری را در سن پایین آموزش می‌بینند.
۲. عدم جذابیت محیط مدرسه و کلاس
یکی دیگر از عواملی که موجب دلزدگی دانش آموزان از مدرسه می‌شود محیط خشک و بدون جذابیت آن است. بسیاری از مدارس محیطی فرسوده و با معماری خشک دارند و از نظر فضای سبز، تزئینات و رنگ آمیزی و نورگیر بودن کلاس‌ها در وضعیت نامطلوبی به سر می‌برند.
اما مهم‌تر از این‌ها فضای خشک و یکسویه کلاس هاست، تدریس به شیوه‌ای سنتی، تک گویی معلم، الزام پذیرش بی‌چون و چرای دانش آموز و برگزاری کلاس بدون گفتگو و نشاط جمعی از بزرگترین ضعف‌های سیستم آموزشی کشور است. به اعتقاد کارشناسان آموزشی عدم تعامل دو جانبه معلم و دانش‌آموز در این روش باعث می‌شود دانش‌آموز زود خسته و بی حوصله شود و دیگر درس و مدرسه برایش جذاب نباشد.
در سال‌های اخیر برخی مدارس به زیباسازی محیط پرداخته اند و برخی از مدارس غیر دولتی با عنوان مدارس شناختی و... سعی کرده اند کمی از این فضای آموزش یکسویه سنتی دور شوند، اما در کلیت آموزش و پرورش هنوز همان سیستم پابرجاست و همچنان بچه‌ها از مدرسه فراری اند و جذاب‌ترین زنگ برای آن‌ها "زنگ خانه" است.
بیشتر بخوانید:
۳. برخورد نامناسب معلمان
یکی دیگر از دلایل گریزان بودن دانش آموزان از مدرسه برخورد نامناسب معلمان است. رابطه غیر صمیمی و خشک بین معلم و دانش آموز، الزام به انجام تکالیف سنگین، بی توجهی به نظرات و احساسات دانش آموزان و ... از جمله مسائلی است که در مدارس بسیار به چشم می‌آید.
اما متاسفانه مساله تنبیه بدنی هم هنوز در مدارس وجود دارد و هرزگاهی اخباری از برخورد خشن معلم با دانش آموزان شنیده می‌شود. به گفته مدیرکل ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات وزارت آموزش و پرورش، تنها در دو سال ۹۳ و ۹۴، ۱۹۲۴ شکایت تنبیه بدنی در کشور ثبت شده است.
۴. شروع کلاس‌ها در صبح زود
یکی دیگر از عواملی که موجب عدم رغبت دانش آموزان برای حضور در کلاس‌ها و بی علاقگی آن‌ها به مدارس می‌شود برگزاری کلاس‌های صبح زود است که علاوه بر تاثیراتی که بر سلامتی بچه‌ها دارد آن‌ها را از مدرسه بیزار می‌کند.
در کشور ما ساعت شروع کار مدرسه ۷.۳۰ صبح است که گاهی به دلیل مسافت طولانی مدرسه تا خانه، دانش آموز باید صبح بسیار زود در تاریکی از خواب بیدار شود و به مدرسه برود. بر اساس یک مطالعه دانش‌آموزان به خاطر اجبار به شرکت در کلاس‌های ابتدای صبح به طور متوسط حدود ۱۰ ساعت در هفته کمبود خواب دارند.
یک محقق در این زمینه پیشنهاد داده است که ساعت شروع کلاس‌ها با توجه به سن دانش‌آموزان طبقه‌بندی گردد:
کودکان ۸-۱۰ ساله:۸:۳۰، ۱۶ ساله‌ها ۱۰ صبح وبرای ۱۸ ساله‌ها ۱۱ صبح زمان مناسب شروع کلاس‌های درسی می‌باشد. همچنین یافته‌های علمی نشان می‌دهد، ساعت‌های آموزشی بیشتر نه تنها لزوما به توانایی و یادگیری بیشتر ختم نمی‌شود بلکه ممکن است نتایج بدی به ویژه در بین کودکان مقطع ابتدایی به همراه داشته باشد.
۵. آموزش در فضایی پر از استرس
یکی دیگر از دلایلی که موجب بی انگیزه‌گی دانش آموزان برای حضور در مدرسه می‌شود ایجاد استرس و اضطراب توسط روش‌های نادرست آموزشی و محیط مدرسه است.
بر اساس تحقیقاتِ کارشناسان آموزشی انتظارات غیر واقعی آموزگاران از دانش آموز، ایجاد رقابت‌های ناسالم بین دانش آموزان، محیط نامناسب مدرسه، مقررات خشک مدارس و عواملی که پیشتر هم بیان شد در ایجاد استرس بین دانش آموزان موثر است.
اما در کشور ما شاید بارزترین مساله‌ای که موجب ایجاد استرس و اضطراب در بین دانش آموزان می‌شود الزام به انجام تکالیف سنگین و سیستم امتحان محور است که در دوره دبیرستان در غالب امتحانات نهایی و غول کنکور بیش از پیش خود را نشان می‌دهد.
دانش آموز به جای یادگیری علم و مهارت، وظیفه انجام تکالیف سنگین و خواندن حجم بالایی از مطالب برای امتحانات را بر دوش دارد و استرس اجرای درست آن‌ها همواره همراه او است.
بحث تکراریِ حذف کنکور که همچنان در گیرودار تصویب و اجرا است، اما به منظور کاهش استرس ناشی از سیستم نمره‌دهی در مدارس اقداماتی برای تغییر سبک ارزشیابی در قالب "ارزیابی توصیفی" انجام گرفت، اما به اعتقاد معلمان و خانواده‌ها این طرح هم موفق نبوده است.
۶. نبود آموزش برای مهارت‌های زندگی
بی تردید یکی از مهم‌ترین ایرادات سیستم جاری آموزش و پرورش کشورمان عدم آموزش مهارت‌های زندگی به دانش آموزان است. به اعتقاد مصطفی ملکیان در کتاب‌های درسی ما، از مهدکودک تا دکترا چیزی به عنوان هنر زندگی وجود ندارد.
او با مقایسه مطالب غیر ضروری که در مدارس آموخته می‌شود و مهارت‌های کاربردی مهم که آموزش داده نمی‌شود می‌گوید: «چه سودی دارد که ما بدانیم صادرات پنبه آرژانتین بیشتر است یا پرو؟ وقتی که در زندگی عملی خودمان و در برابر آسان‌ترین مسائل و مشکلات دچار درماندگی می‌شویم.»
وجود حجم بالایی از درس‌های غیر کاربردی و نبود هیچ درسی برای آموزش مهارت‌های ارتباطی با همسالان و خانواده، کنترل خشم، تصمیم گیری، مقابله با مشکلات و ... علاوه بر تاثیرات بلند مدت روانشناسی و اجتماعی بر روی دانش آموزان آن‌ها را با مدرسه بیگانه می‌کند.
۷. برخورد یکسان با دانش آموزان بدون در نظر گرفتن تفاوت‌های ذاتی
آخرین ضعفی که از آموزش و پرورش کشور در اینجا بیان می‌شود بی توجهی به تفاوت‌ها و استعداد‌های گوناگون دانش آموزان است. بچه‌هایی که وارد مدرسه می‌شوند از طبقات اجتماعی متفاوت و با استعداد‌های گوناگون هستند، اما در مدارس کشور امکان پرورش بسیاری از توانایی‌های هنری، ورزشی و ... دانش آموزان وجود ندارد.
همین امر سبب می‌شود دانش آموز با درس‌های مشترکی که همه دانش‌آموزان وادار به یادگیری آن هستند، با بی میلی برخورد کند و در صورت توانایی مالی و ... علاقه خود را در موسسات خصوصی دنبال کند.
گردآوری: تابناک جوان