چسبی که زیر آب قدرتمندتر است

محققان چسب زیستی ابداع کرده اند که نه تنها زیر آب می چسبد بلکه هنگام فرورفتن به عمق، قدرت چسبندگی آن نیز بیشتر شده و سخت تر و قدرتمندتر می شود.

 چسب در آب وهوای خشک به راحتی می چسبد اما حفظ پیوندهای آن در زیرآب کار سختی است. در همین راستا یک چسب زیستی ابداع شده که نه تنها زیر آب می چسبد بلکه هنگام فرورفتن به عمق، قدرت چسبندگی آن نیز بیشتر می شود.

چسب غیر سمی

این چسب غیر سمی توسط گودران اشمیت و همکارانش در دانشگاه پوردو ایالت ایندیانا آمریکا ساخته شده است. ماده اولیه ساخت آن زئین (پروتئینی که از ذرت گرفته می شود) و اسید تانیک است که از گال های پوست درخت بلوط به دست می آید.

هنگامیکه چسب بین دو شیء قرار می گیرد و زیر آب فرود برده می شود، یک پوسته نازک روی آن شکل می گیرد. این پوسته با انگشت می شکند. آب اطراف نیز ممکن است وارد چسب شده و قدرت پیوند آن را بیشتر کند.

پیوند در آب

حداکثر میزان پیوند در آب با دمای بالای ۳۰ درجه سانتیگراد روی می دهد. هرچند دلیل واقعی این واکنش کاملا مشخص نیست اما اشمیت معتقد است اسید تانیک دلیل اصلی چسبندگی سطوح است و مولکول های آن شبیه چسب های طبیعی هستند که صدف های دوکفه ای برای چسبیدن به صخره های زیر آب از آن استفاده می کنند.

فرایند چسبیدن نیز شبیه آب پز کردن تخم مرغ است. اشمیت در این باره می گوید: هنگامیکه یک تخم مرغ خام در آب گرم انداخته می شود، یک پوسته آشکار اطراف تخم مرغ ایجاد می شود ولی داخل آن خام است. اگر آب گرم و نه داغ باشد، پوسته اطراف تخم مرغ نازک می شود و ممکن است با نوک چنگال شکسته شود. هنگامیکه چسب بین دو لایه قرار می گیرد، مشابه وضعیتی است که تخم مرغ پخته بین دو تکه نان قرار داده شود.

 تولید خارج از محیط آزمایشگاهی

به گفته اشمیت تولید این چسب خارج از محیط آزمایشگاهی راحت است و با استفاده از مواد ارزان قیمت و حافظ محیط زیست تولید می شود. همچنین می توان آن را در موارد مختلف مانند صنعت ساختمان سازی، فرایندهای پزشکی زیستی و دندانپزشکی یا حتی احیای مرجان ها استفاده کرد.