prc کدام کشور است؟ ماجرای عجیب Made in PRC

تا به حال برای شما سوال پیش آمده است که prc کدام کشور است؟ در برخی محصولاتی که از بازار می خریم روی آن نوشته شده است Made in PRC اما آیا پی آر سی یک کشور جدید است؟ مارک prc چه می گوید؟ در ادامه به طور کامل این مفهوم را برای شما توضیح داده ایم.

prc کدام کشور است؟

made in p.r.c ساخت کجاست؟ PRC مخفف The People’s Republic of China است که به معنی جمهوری خلق چین می‌باشد. The People’s Republic of China نام رسمی کشور چین است. این در حالی است که تا چند سال قبل از عبارت made in China (ساخته شده در چین) برای کالا‌های چینی استفاده می‌شد. 

فرق پی ار سی با چین

Made in prc معنی ساخت چین است. در واقع prc همان کشور چین است و کالا‌هایی که روی آن این حروف درج شده هیچ تفاوتی با made in china ندارد بنابراین made in prc همان made in china است.

نظر برخی از کارشناسان درباره علت استفاده چین از prc

به گفته کارشناسان به دلیل ذهنیتی که مردم از کیفیت پایین کالا‌های چینی داشتند چینی‌ها به این برند جدید رو آوردند تا آن تصویر قبلی مردم از بین برود و حساسیت ساخت کالای بی کیفیت توسط چین در ذهن ها نباشد.

ماجرای بایکوت کالا‌های چینی و ترفند درج made in prc

ضرب المثل تا نگویند چیزکی، مردم نگویند چیز‌ها را شنیده‌اید. اصل و ریشه ماجرای درج prc روی کالا‌های چینی، بحث بایکوت این کالا‌های از سوی هندی‌ها بوده است.
به دلیل اختلافات مرزی بین چین و هند از سال‌ها قبل، جنبشی در هند به راه افتاد تا کالا‌های چینی را بایکوت کنند، این موضوع به حدی بود که بسیاری از خرده فروشان هند اعلام کردند که متقاعد کردن مشتریانشان برای خرید کالا‌های چینی بسیار سخت شده است.

made in prc و حقایقی که شاید ندانید!

این موضوع فقط شامل هند و بایکوت کالا‌های چینی نیست، بلکه یک اثر روانی هم در پی دارد، در واقع به دلیل تولید کالای بی‌کیفیت، امروزه بسیاری از مشتریان با دیدن عبارت made in china روی ابزار‌ها و محصولات مختلف، به‌نوعی به بی‌کیفیت بودن این محصولات پی می‌برند. در واقع این کالا‌های بی‌کیفیت یک اثر روانی روی مخاطبان گذاشته که جنس چینی مساوی جنس بی‌کیفیت است که در اصل قاعده درستی است.

prc کدام کشور است؟ 

علت تفاوت در کیفیت محصولات چینی در ایران و اروپا

مجیدرضا حریری گفت: در رابطه با این موضوع که چرا کالا‌های چینی‌ای که وارد کشور ما می‌شود، مثل کالا‌هایی نیست که به اروپا می‌رود، باید بگویم آیا کشوری که درآمد متوسط سرانه‌اش مثل اروپا نیست، می‌توانیم با کشور‌های دیگر مقایسه کنیم؟ بازاری مثل اتحادیه اروپا با درآمد سرانه چندین برابری ایران نشان می‌دهد که بازار مصرف لوکس‌تری است، به این معنا که مردم این کشور‌ها قدرت خرید بیشتری دارند.

دفاع یک خبرنگار چینی از محصولات این کشور

در این رادیو بین الملل چین نوشته شده است: بر اساس آمار بانک جهانی، ارزش افزوده تولیدات صنعتی چین در سال ۲۰۱۰ از آمریکا پیشی گرفت و چین به بزرگترین کشور تولیدکننده کالا در جهان تبدیل شد. تا سال ۲۰۱۹ میلادی، سهم چین در زنجیره عرضه محصولات صنعتی در جهان به حدود ۳۰ درصد رسید و تبدیل به نیروی محرکه اصلی رشد صنعتی جهان شد.
اما گروهی از مردم کشور‌های مختلف هنوز نسبت به تولیدات چین شناخت کامل ندارند و حتی برچسب "بی کیفیت" را به کالا‌های چینی می‎زنند و یا بر این باورند که چین تنها کالا‌های با کیفیت پایین تولید می‎کند. اما آیا واقعاً این طور است؟

باورهای اشتباه درباره کالاهای چینی؟

وی در ادامه نوشت: به نظر من یکی از علل عمده شکل‌گیری این دیدگاه که چین فقط کالای کم‎ کیفیت تولید می‎کند، عدم وجود شناخت درست از تولیدات چین است. حقیقت آن است از هر نوع کالایی در چین مدل‎های گوناگونی تولید می‎شود که با توجه به کیفیت هر یک قیمت‎های متفاوتی دارند. کالا‌های با کیفیت پایین معمولاً قیمت کمتری‎ هم دارند و می‎توانند پاسخگوی کسانی باشند که می‎خواهند هزینه کمتری بپردازند. امروز صنعت چین مجهز به پیشرفته‎ترین فناوری‎های جهان است و کالا‌های مرغوب فراوانی در چین تولید می‎شود.
باور اشتباه بعدی این است که همه کالا‌های چینی ارزان قیمت هستند. این هم یک سؤتفاهم دیگر است. در حال حاضر تولیدات چین سهم شایسته‌ای از بازار جهانی را به خود اختصاص داده ‎اند و یکی از علت‎های ارزان‌تر بودن این کالا‌ها نیز همین است. در حقیقت، کالا‌های تولید چین ارزان قیمت نیستند و چین تلاش کرده است بر خلاف روند گران شدن کالا‌های دیگر کشورها، قیمت‌های کالاهی تولید خود را در سطحی قابل قبول حفظ کند.

بیشتر بخوانید:  چین دیگر کارخانه دنیا نیست

یک باور اشتباه دیگر در مورد کالا‌های چینی این است که چین تنها توانایی تولید کالا‌های با کیفیت و عرضه آن به کشور‌های در حال توسعه و یا کمتر توسعه یافته را دارد.
علت شکل‌گیری چنین دیدگاهی با دو نکته قبلی که گفته شد ارتباط مستقیم دارد. بر اساس تقسیم بندی صنایع از سوی سازمان ملل، چین تنها کشور جهان است که تمام صنایع پایین دستی و بالا دستی را در اختیار دارد؛ به عبارت دیگر تنوع تولیدات چین بسیار فراوان است، اما در عین حال در زمینه تولیدات با کیفیت رقابت شدیدی میان چین و کشور‌های پیشرفته وجود دارد. در سوی دیگر، اما در زمینه کالا‌های پایین دستی چین توانسته سهم بیشتری از بازار جهانی را در اختیار بگیرد. بنابراین، بسیاری از مردم بر این باورند که چین تنها کالا‌های پایین دستی تولید می‌کند. علاوه بر این، چین شریک تجاری اول حدود ۱۲۰ کشور جهان است که از جمله آن‌ها می‎توان به آمریکا، ژاپن، کره جنوبی و بعضی دیگر از کشور‌های پیشرفته اشاره کرد.
چین با یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت توانسته ظرف بیش از ۴۰ سال گذشته به سرعت مسیر رشد و توسعه را طی کند و امروز تبدیل به دومین قدرت اقتصادی در جهان شود. در این روند توسعه، همواره نقص‌هایی، چون استاندارد نبودن برخی کالا‌ها و بی اعتنایی برخی شرکت‌های سودجو به کیفیت تولید وجود داشته است که این پدیده در فرایند توسعه یک کشور و به ویژه در مراحل آغازین آن یک موضوع عادی است، اما به دنبال پیشرفت کشور، افزایش آگاهی جامعه و تکامل قوانین و مقررات مربوطه، بدون شکل تولیدات چین از محبوبیت بیشتری در جهان برخوردار خواهد شد.

دو نگاه به آینده اقتصاد چین

بررسی‌های به عمل آمده در حوزه اقتصادی چین نشان می‌دهد که بدهی دولت‌های محلی در ماه ژوئن افزایش یافت، رشد خرده‌فروشی کاهشی بوده، رشد تولید صنعتی برای چهاردهمین ماه در مسیر صعودی قرار گرفته و رشد آن به‌طور غیرمنتظره‌ای از ۵/ ۳ درصد در ماه مه به ۴/ ۴ درصد در ماه گذشته رسید، نرخ بیکاری شهری بدون تغییر در ۲/ ۵ درصد بود، اما بیکاری جوانان به بالاترین حد خود یعنی ۳/ ۲۱ درصد رسیده است.

سرمایه‌گذاری دارایی‌های ثابت خصوصی در شش ماه اول ۲/ ۰ درصد کاهش یافت، اما در مقابل سرمایه‌گذاری‌های بخش دولتی ۱/ ۸ درصد رشد داشته که این موضوع اعتماد ضعیف سرمایه‌گذاران را نشان می‌دهد. با توجه به مطالب فوق باید گفت که اقتصاد چین با سرعت ضعیفی در سه ماهه دوم رشد کرد، زیرا تقاضا در داخل و خارج از کشور تضعیف شد. داده‌های اخیر نشان می‌دهد که صادرات به دلیل کاهش تقاضا در داخل و خارج از کشور بیشترین کاهش را در سه سال گذشته داشته است، در حالی که رکود طولانی‌مدت در بازار ملک نیز اعتماد سرمایه‌گذاران را خدشه‌دار کرده است.

مقامات چینی در تلاش هستند روند اقتصادی را بهبود بخشند و با اقدامات مناسب خود بیکاری جوانان را کاهش دهند. آن‌ها در این راستا اعلام کردند که باید در اتخاذ سیاست‌های خود محتاطانه عمل کنند؛ زیرا هرگونه محرک تهاجمی می‌تواند خطرات بدهی و انحرافات ساختاری را افزایش دهد. اما با توجه به عوامل مذکور سوالی که مطرح می‌شود این است که داده‌های تولید ناخالص داخلی از سیگنال رکود حکایت دارد یا رونق؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که با وجود کاهش رشد اقتصادی در جمهوری خلق چین در فصل دوم سال جاری، اقتصاد نسبت به فصول قبلی رشد سریع‌تری را تجربه کرده است و در حال حاضر نمی‌توان به اقتصاد این کشور اتهام رکود زد.

حرکت ضعیف کلی و ریسک‌های رکود جهانی این انتظار را افزایش داده است که سیاستگذاران باید برای تقویت دومین اقتصاد بزرگ جهان اقدامات بیشتری انجام دهند. صاحبان سیاست و اقتصاددانان گفتند که مقامات احتمالا گام‌های محرک بیشتری از جمله هزینه‌های مالی برای تامین مالی پروژه‌های زیرساختی بزرگ، حمایت بیشتر از مصرف‌کنندگان و شرکت‌های خصوصی و کاهش برخی سیاست‌های دارایی را اجرا خواهند کرد. همه نگاه‌ها به نشست مورد انتظار دفتر سیاسی در اواخر این ماه است، زمانی که رهبران ارشد می‌توانند مسیر سیاست را برای بقیه سال ترسیم کنند.
در این بحبوحه برخی از تحلیلگران آینده اقتصادی این کشور را در سال ۲۰۲۶ مورد بررسی قرار دادند. «کارشناسان تولید ناخالص داخلی چین را بیش از ۲۴ هزار میلیارد دلار یا تقریبا ۸۳ درصد از تولید ناخالص داخلی ایالات‌متحده در سال ۲۰۲۶ پیش‌بینی کردند. این درحالی است که محدودیت‌های کووید-۱۹ و رکود در بازار مسکن در این کشور، اقتصاد این کشور را در کوتاه مدت با بحران مواجه کرد. آمار‌ها نشان می‌دهد که طولانی شدن محدودیت‌های سختگیرانه کووید-۱۹ به تقاضا و رقابت آسیب رسانده است. از سوی دیگر باید گفت که بدتر شدن روابط با غرب همچنان تجارت و انتقال فناوری و ایده‌ها را با مشکل مواجه خواهد کرد. با این حال چین همچنان دارای پتانسیل قوی برای رشد در بلندمدت خواهد بود. با توجه به عوامل مذکور تحلیلگران تاکید کردند که چین همچنان در رشد تولید ناخالص داخلی سال ۲۰۲۶ در رتبه دوم قرار خواهد داشت.»

گردآوری: تابناک جوان

منابع: ابزارینو / دنیای اقتصاد / رادیو بین الملل چین / خبرآنلاین.