چرا آیدا فقیه زاده بازی نمیکند؟
با بازپخش مجدد سریال زمانه، طرفداران این سریال سوال می کنند که چرا آیدا فقیه زاده بازی نمیکند؟ آیدا فقیه زاده بازیگر نقش بهار در زمانه بعد از این سریال کمتر دیده شد و در سالهای اخیر تقریبا دیگر او را در قاب تلویزیون ندیده ایم. در ادامه مصاحبه ای با آیدا فقیه زاده درباره بیوگرافی و زندگی اش می خوانید.
پای صحبت های آیدا فقیه زاده
شما حرفه بازیگری را از چه زمانی و به چه صورت شروع کردید؟
- آیدا فقیه زاده: من رشته تحصیلی ام در دانشگاه، مهندسی کامپیوتر شاخه نرم افزار بود. سال ۸۷ در دوره جامع کارگاه بازیگری آقای امین تارخ شرکت کردم. سال ۸۸ در یک سریال بازی کردم به نام «راه شیری» که یک کار اپیزودیک بود و من نقش اصلی اپیزودی با عنوان «خلسه» را برعهده داشتم. کارگردان آن آقای عبدالحسین برزیده بودند و خود آقای تارخ هم در آن کار حضور داشتند. البته این سریال هنوز پخش نشده است. «راه شیری» مجموعه‌ای اپیزودیک بود که هر اپیزود کارگردان و بازیگران و تیم خودش را داشت. بعد از آن هم «زمانه» را شروع کردم که دومین کارم است.
چند سال تان است؟
- متولد سال ۶۳ هستم.
چه شد که یک مهندس کامپیوتر سراغ بازیگری آمد؟
- بازیگری همیشه دغدغه من بوده و خیلی این کار را دوست داشته ام، ولی خانواده دوست داشتندکه رشته دانشگاهی ام رشته‌ای جز بازیگری باشد و پیشنهاد دادند که در یک رشته فنی درس بخوانم. روی همین حساب من کامپیوتر خواندم و تصمیم گرفتم به خواست خانواده احترام بگذارم، اما بعد از آن رفتم سراغ راهی که علاقه شخصی ام بود و از بودن در آن احساس رضایت و مفید بودن می‌کردم، اما چرا بازیگری؟ فکر میکنم دلیلی که همیشه بازیگری را دوست داشتم این بود: من همیشه فکر میکنم که کار تصویری کردن زیرمجموعه آن یعنی بازیگری، از ابزاری است که فرهنگ عمومی را ارتقا می‌دهد و در کنار ابزاری مانند ادبیات، کتاب، رسانه‌های نوشتاری، مجازی و تصویری، دید مردم و سطح فکرشان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
به نظر من، مردم با فیلم و سینما می‌توانند ارتباط خوبی برقرار کنند و تاثیرگذاری این شاخه‌های هنری روی مردم زیاد است. من دوست دارم از طریق بازیگری به فرهنگ و هنر کشورم و مردمم خدمت کنم و در راه ارتقای فرهنگ و هنر تلاش کنم. من خودم، چون خیلی از این هنر تاثیر می‌گرفتم دوست داشتم بتوانم خودم هم از این راه روی جامعه تاثیر بگذارم.
این اولین تصویری است که مردم از شما دیدند، اما همانطور که گفتید دومین تجربه بازیگری تان است و حتما فاصله‌ای بین این کار و کار قبلی تان بوده. از یک طرف هم شاگرد امین تارخ بوده اید و با توجه به چهره‌ای هم که دارید به نظر می‌رسد کار‌های دیگری هم در این فاصله به شما پیشنهاد شده است. در مورد آن پیشنهاد‌ها و اینکه چرا آن‌ها را نپذیرفتید بگویید و اینکه چطور از «زمانه» سردرآوردید؟
- آیدا فقیه زاده: من سال ۸۸ سریال «راه شیری» را کار کردم. سال بعد از آن یعنی زمانی که هنوز دوره آموزش و یادگیری بازیگری ام تمام نشده بود، پیشنهاد‌هایی برایم وجود داشت. فیلم، سریال، نقش اصلی، نقش فرعی و خلاصه همه جور پیشنهادی داشتم، اما در بین این‌ها یکی، دوتا کار سینمایی بود که حتی قرارداد هم بستم، ولی خب این کارها خورد به دوره‌ای که مشکلات اقتصادی در سینما به اوج خود رسیدو اکثر سرمایه گذار‌ها همان ابتدا کارها را رها می‌کردند و هیچکدام از آن کارها شکل نگرفت و کلید نخورد. من هم حساسیت‌های شخصی برای شروع فعالیت هایم داشتم. دوست داشتم کارم را با آثاری شروع کنم که هم به سلیقه من نزدیک باشد و هم کار‌های موجه و قابل دفاعی باشند؛ بهتر است بگویم کمی سختگیر بودم تا اینکه از طریق آقای تارخ به «زمانه» معرفی شدم.
اینکه در این مجموعه نقش اصلی زن نیستید برایتان مسئله‌ای نبود؟ چون در کار قبلی و آن یکی، دو کاری که نشد نقش اصلی بودید و به نظر می‌رسد این مسئله برایتان مهم بوده؟
- آیدا فقیه زاده: به نظر من، بهار یکی از نقش‌های اصلی «زمانه» است. کلا در «زمانه» شخصیت‌های اصلی؛ ارغوان و بهزاد هستند، اما شخصیت‌های دیگر آن هم کاملا دیده می‌شوند و جزو کاراکتر‌های اصلی و پررنگ کار هستند. بهار هم که فکر میکنم بعد از ارغوان پررنگ‌ترین شخصیت زن داستان است. بعد هم آقای فتحی کارگردان سرشناسی هستند و من از این موقعیت خوشحال بودم.
خیلی دوست داشتم با ایشان کار کنم. از طرف دیگر فیلمنامه این سریال را خیلی دوست داشتم. عوامل دیگری هم در این انتخاب موثر بود. مثلا نقش پدر من را که آقای محجوب بازی کردند در ابتدای کار قرار بود آقای تارخ بازی کنند و مدتی هم سر کار بودند که بعد‌ها به دلایلی رفتند. حضور ایشان به عنوان استاد من برایم خیلی دلگرمی و باعث ایجاد انگیزه بود.
چطور به «بهار» نزدیک شدید؟ و چقدر آن از شما دور یا نزدیک است؟
- آیدا فقیه زاده: خیلی به اینکه چقدر به خودم نزدیک یا دور است، فکر نکردم. چون این را از همین ابتدا پذیرفتم که به عنوان بازیگر باید از پس هر نقشی بربیایم، اما به هر حال آنجا‌هایی که می‌توانستم برای باورپذیرتر و بهتر شدن این نقش از وجود خودم استفاده کنم، استفاده کردم. برای بقیه ماجرا هم از کتاب‌هایی که خواندم، فیلم‌هایی که دیدم و آدم‌هایی که می‌شناسم و راهنمایی‌های آقای فتحی، کمک گرفتم.
برای بعد شغلی و اجتماعی «بهار هم تحقیق کردم. البته این هم از راهنمایی‌های آقای فتحی برای همه نقش‌ها بود که بروند و درباره شغلی که دارند تحقیق و مطالعه کنند. من مدت‌ها به بیمارستان‌های مختلف می‌رفتم و از نزدیک با انترن‌ها گفتگو می‌کردم و کارشان را می‌دیدم. کلا به نظرم یک بازیگر باید آن چیزی که از او خواسته می‌شود را از فیلتر وجودی اش عبور دهد و نکاتی را از خودش بگجیرد و از محیط، پیرامون، منابع دیگر و دانش خود هم استفاده کند.
الان که سریال در حال پخش است چه تغییری در زندگی تان ایجاد شده و مردم در کوچه و خیابان چه واکنشی به شما نشان می‌دهند؟ آیا پیشنهاد‌های کاری تان زیاد شده است؟
- خدا را شکر استقبال از کار خیلی خوب بوده و مردم هم وقتی من را می‌بینند محبت دارند و می‌گویند «بهار» را دوست دارند و حتی دلشان برای او می‌سوزد. پیشنهاد‌های کاری هم که طبیعتا بیشتر شده، اما خیلی عجله‌ای برای شروع کار جدید ندارم و اتفاقا هر چقدر قبلا حساسیت داشتم الان بیشتر شده.
کمی بیشتر از آیدای پشت دوربین و زندگی شخصی اش برایمان بگویید. جز بازیگری چه کار‌های دیگری انجام می‌دهید؟
- آیدا فقیه زاده: من در رشته تحصیلی خودم هیچ وقت کار نکردم، چون بلافاصله که فارغ التحصیل شدم به کلاس بازیگری رفتم. من همیشه چه الان که مشغول این کار هستم و چه قبل از اینکه وارد کار بازیگری بشوم بیشترین زمانم را به کتاب خواندن مشغولم و اصلی‌ترین و بیشترین زمان زندگی من به کتاب خواندن می‌گذرد بعد هم فیلم دیدن و تمرین‌های کاری.
از کتاب‌های تاثیرگذاری که این اواخر خواندید بگویید؟
- من کتاب «برنده تنهاست» نوشته پائلو کوئیلو را چند وقت پیش خواندم و خیلی دوست داشتم. «مرشد و مارگاریتا» را هم به تازگی خواندم که البته فکر میکنم همه اهل کتاب‌ها آن را خوانده اند. چون کتاب خیلی معروفی است و من هم واقعا شیفته اش شدم. این روز‌ها هم دارم «دنیای سوفی» را می‌خوانم و خیلی دوستش دارم. معمولا کتاب‌هایی را که دوست دارم یک بار نمی‌خوانم و تازه بار اول که می‌خوانم علاقه مند می‌شوم و بعد چند بار دیگر هم می‌خوانم.
مهمترین ویژگی «زمانه» برای شما چیست؟
- آیدا فقیه زاده: اینکه تاثیر ویرانگر دروغ در زندگی آدم‌ها را نشان می‌دهد. آن زمانی هم که برای تحقیق به بیمارستان‌ها می‌رفتم سختی کار پزشک‌ها و پرستاران خیلی روی من تاثیر گذاشت.
بیشتر بخوانید:
کسی در خانواده شما سابقه کار هنری دارد؟
- نه، پدرم مهندس کشاورزی هستند و مادرم بازخرید هواشناسی.
چندتا بچه هستید؟
- ۲ تا دختریم. من دختر بزرگ خانواده هستم.
شما مجرد هستید یا متاهل؟
- مجردم.
امیدوارم خوش شانس باشم
آیا آیدا فقیه زاده تصمیم دارد دیگر بازیگر باشد و اگر از او بپرسند شغلش چیست، بگوید بازیگری؟
- آیدا فقیه زاده: اصلا دوست ندارم به بازیگری به عنوان شغل نگاه کنم. بازیگری بیشتر برای من یک دغدغه مهم است و می‌خواهم این داداه را به شکل حرفه‌ای دنبال کنم. یعنی بحث شغلی آن برایم مهم نیست و بیشتر دوست دارم دغدغه‌ها و حرف‌هایی را که دوست داشتم به مردم گفته شود بگویم و تاثیر هنری و اجتماعی را که می‌خواهم، بتوانم روی مردم بگذارم.
یعنی مسئله درآمد برای تان اهمیتی ندارد، چون به هر حال شغل راهی برای امرار معاش و تامین نیاز‌های مالی در زندگی است.
- من، چون خیلی روی انتخاب هایم حساسیت دارم، فکر میکنم بین کارهایم فاصله‌های طولانی خواهد افتاد، مگر اینکه خیلی خوش شانس باشم. وقتی این فاصله‌ها بیفتد به هر حال بحث درآمد مهم می‌شود؛ بنابراین اینطور نیست که اصلا به درآمد فکر نکنم، اما اینکه به صرف درآمد بخواهم مرتب کار کنم با حساسیت هایم را کنار بگذارم و هر کاری انجام دهم، نه این تصمیم من نیست.
چرا آیدا فقیه زاده بازی نمیکند؟
فقیه زاده در بخشی از مصاحبه اش به سخت گیر بودن در انتخاب کارها اشاره می کند و یکی از دلایل فاصله زیاد در بین فیلم هایش را همین موضوع می داند.
به خلوتم وابسته ام
من خلوت خودم را خیلی دوست دارم. قطعا هیچ کس بدش نمی‌آید که دوستش داشته باشند، ولی شهرت می‌تواند خلوت آدم را به هم بریزد و من اینقدر به خلوتم وابستگی دارم که می‌خواهم از همین نقطه شروع اصلا به این مسائل فکر نکنم و به طرفشان نرم. من فقط زمانی دوست دارم از خلوتم بیرون بیایم که سر کار باشم و بحث کار در میان باشد. سر همین کار، شلوغی پشت صحنه را دوست داشتم و دیدن تلاش و انرژی تک تک بچه‌های گروه کلی به من انرژی می‌داد. کارگاه بازیگری مان را هم خیلی دوست داشتم و با بچه‌ها رابطه صمیمانه و خوبی داشتیم. بیشتر دوستان سینمایی من هم دوستان همکلاسی ام در کارگاه بازیگری هستند. متین ستوده، شهرام قائدی و عطا عمرانی از همدوره ای‌های من بودند.
منبع: برترین ها
الان ایشان سالهاست معلوم نیست کجاست