آتیلا پسیانی در مراسم جشن بزرگداشتش

تصویر آتیلا پسیانی در مراسم بزرگداشتش باعث نگرانی هوادارن این بازیگر محبوب شد. آتیلا پسیانی یک دوره بیماری را پشت سر گذاشته است.

در مراسم بزرگداشت آتیلا پسیانی چه گذشت؟

این برنامه که شامگاه ۱۰ اردیبهشت ماه در خانه هنرمندان ایران برگزار شد با سخنرانی پرویز پرستویی، رضا کیانیان، محمد چرم شیر، محمد صالح علا، نوید محمد زاده، بهرام رادان، محمد رحمانیان، فاطمه نقوی و .. همراه شد.

این مراسم به کوشش انجمن صنفی کارگردانان و در قالب هجدهمین شب کارگردان و با همکاری خانه هنرمندان ایران برپا شد. در آغاز این برنامه که با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، شهرام گیل آبادی، رییس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر بیانیه این انجمن را درباره وضعیت تئاتر ارایه کرد.
او در بخشی از این بیانیه عنوان کرد: این برنامه به افتخار زادروز استاد سمندریان هر سال در اردیبهشت ماه برگزار می‌شود.
در بخش دیگری از این بیانیه به شرایط دشوار تئاتر در دوران کرونا و بعد از آن اشاره و یادآوری شده است که تشکل‌ها و صنوف در جامعه پیشرو اهمیتی بسیاری دارند.
گیل آبادی در پایان سخنانش گفت: کانون کارگردانان امشب نشان عالی خود را به دو کارگردان تئاتر، آتیلا پسیانی و حمید پورآذری تقدیم و از بخش اول تاریخچه شفاهی تصویری دکتر رفیعی رونمایی می‌کند.
در ادامه بخش‌هایی از مستند دکتر علی رفیعی پخش شد و از حمید پورآذری تقدیر شد. در ادامه برنامه، قطعاتی موسیقی با صدای حمیدرضا ترکاشوند و نوازندگی توسلی اجرا شد.

پرویز پرستویی: آتیلا به تئاتر مومن‌ترین است

سپس پرویز پرستویی در سخنانی با ابراز خوشنودی از برگزاری این برنامه گفت: خوشحالم امروز در خانه‌ای امن هستم، خانه‌ای که در آن بزرگ شدم. آخرین کاری که در تئاتر داشتم، نمایش «فنز» بود که خیلی مورد توجه قرار گرفت و بعد از مدتی حسادت‌ها و شایعات آغاز شد. افتخار می‌کنم که بعد از این همه فیلم و سریال، هنوز تعداد کار‌های تئاترم بیشتر است. آخرین کارم هم تئاتر خواهد بود.
او با اشاره به همکاری هایش با آتیلا پسیانی در سریال «زیر تیغ» کار محمدرضا هنرمند و فیلم سینمایی «آب و آتش» ساخته فریدون جیرانی، خاطراتی درباره این دو همکاری روایت کرد و با اشاره به حضور هنرمندان شناخته شده تئاتر در این مراسم افزود: مسئولان بنام کشور باید دست یک یک تئاتری‌ها را ببوسند که خاک صحنه خورده اند و کنار مردم بوده اند و خانواده تئاتر، جدایی ناپذیر است.
پرستویی با ابراز تاسف از طرح برخی انتقاد‌ها از هنرمندان در چند ماه گذشته افزود: در این مدت بسیار ضربه خوردیم و مدام با این نقد مواجه شدم که شما هنرمندان هر چه دارید از مردم است، ولی کنارشان نیستید در حالی که منِ نوعی بیش از ۵۰ سال است که برای مردم کار کرده ام و نفس مان به هم گره خورده. الان هم اگر کار نمی‌کنیم، چون حال مردم خوب نیست. تئاتر شغل ما نیست، زمانی می‌توانیم کار کنیم که حال خودمان و مردم خوب باشد. با این حال وظیفه ما کار کردن است. به وجود آتیلا افتخار می‌کنم که همیشه در کنار کار‌های تصویری، تئاتر کار کرده و به تئاتر، مومن‌ترین است که همواره با تفکر و ایده‌های خودش کار کرده و مخاطب خود را هم داشته است.

صالح علا: وقتی همه آتیلا را دوست دارند، درباره او چه بگویم

پخش فیلم کوتاهی از زندگی، آثار و تجربه‌های آتیلا پسیانی، بخش دیگر این برنامه بود.
در ادامه، محمد صالح علاء، دیگر هنرمند حاضر در برنامه با یادآوری چند خاطره گفت که چند سالی است که خانه نشینی پیشه کرده و اتفاقا از این کار لذت می‌برد.
او ادامه داد: وقتی دانش آموز بودم، برای هم کلاسی‌های مدرسه که عاشق می‌شدند، نامه عاشقانه می‌نوشتم. اوایل این کار برایم دشوار بود، ولی وقتی تعریف و تمجید می‌شدم، راحت می‌شد، اما دشواری آنجا بود که چند نفر عاشق یک نفر می‌شدند و نوشتن نامه برای آن یک نفر، خیلی سخت بود. حالا هم برایم دشوار است وقتی همه آتیلا را دوست دارند، درباره او چه بگویم.
صالح علاء اضافه کرد: در جوانی کار نمایش می‌کردم و همه از منتقدان تا هنرمندان بزرگ مان مرا سرزنش می‌کردند. من هیچوقت کار تئاتر نمی‌کردم بلکه نمایش مفهومی کار می‌کردم، در این میان هنرمندان بزرگی بودند که نه تنها نقد نمی‌کردند بلکه تشویقم می‌کردند مانند عباس جوانمرد، جمیله شیخی و ...
او با اشاره به حضور هنرمندانی، چون آتیلا پسیانی، خسرو شکیبایی، رضا رویگری و ... در این نمایش‌های تلویزیونی افزود: آتیلا از من جوان‌تر است، ولی عقلش بزرگتر است. ما با هم همکاری‌های شورمندانه‌ای داشتیم و با هم ترانه‌های لئونارد کوهن گوش می‌کردیم.
صالح علا خاطراتی طنز آمیز از همکاری‌های مشترک با آتیلا پسیانی و نیز فرامرز صدیقی در یک پروژه تصویری بیان کرد.
او در ادامه جمله‌ای از ولتر بیان کرد که هیچ مادری فرزندی بزرگتر از خود نزاده و ادامه داد: خانم شیخی خیلی بزرگ بودند، ولی آتیلا جان بزرگتر هستند.

رضا کیانیان: آتیلا دو نسل را به هم وصل کرد

رضا کیانیان، دیگر هنرمند و دوست نزدیک پسیانی نیز گفت: همبستگی هنرمندان تئاتر اتفاق بسیار خوبی است که امیدوارم ادامه یابد. او با اشاره به حضور پسیانی در تئاتر ایران ادامه داد: آتیلا حلقه مفقوده در تئاتر ما را پر و دو نسل را به هم وصل کرد. اگر او نبود، شاید این تئاتر امروز چنین نبود.
این بازیگر با اشاره به جریان‌های گوناگون در تئاتر یادآور شد: تئاتر تجربی با کوشش‌های آتیلا شکل گرفت. او هرگز و با وجود موانع بسیار، از رو نرفت با اینکه خیلی فحش خورده، به کارش ادامه داده است. آتیلا در تئاتر ما یک پدرخوانده است و باید قدرش را دانست. اگر بگوییم او پدر تئاتر تجربی است، ادعایی پرت و پلا نیست. کیانیان به کانون کارگردانان پیشنهاد کرد برای شناسایی تاثیرات هنرمندان تئاتر، نشست‌هایی برای آشنایی بگذارد.
او اضافه کرد: ما در ایران یکدیگر را نمی‌شناسیم و برای یکدیگر هورا می‌کشیم.
کیانیان در پایان سخنانش گفت: در سینمای ما سه چیز مفقود شده؛ قهرمانی که در زندگی شخصی اش موفق می‌شود. به همین دلیل شخصا از فیلم تلخ خوشم نمی‌آید. از طرف دیگر در سینمای مان شادی و رویا نداریم. به همین دلیل ما تئاتری‌ها مجبوریم شادی و رویا داشته باشیم و در زندگی خودمان قهرمان باشیم.

بیشتر بخوانید:

• آتیلا پسیانی در بستر بیماری
• دوست‌داشتنی‌ترین عروسک‌های تلویزیون ایران

شرح محمد چرم شیر از آتیلا پسیانی

محمد چرم شیر، نمایشنامه نویس و دوست و همکار نزدیک آتیلا پسیانی هم دیگر سخنران برنامه بود که با اشاره به شروع همکاری خود با پسیانی از دهه ۷۰، گفت: می‌خواهم شرح حالی از ناعدالتی‌ها درباره آتیلا پسیانی ارایه کنم.
او با بیان خاطره‌ای از خودش و پسیانی افزود: هر وقت ظاهرا همه چیز برای ما خیلی خوب بود، با تعجب می‌گفتیم یک جای کار می‌لنگد و این در بین ما به یک شوخی تبدیل شده بود. حالا کانون کارگردانان برای آتیلا نکوداشت گرفته. اگر این موضوع به معنای پذیرش نگاه آتیلاست، ۴۰ سال زمان برای این پذیرش، بسیار طولانی است.
او با اشاره به علاقه پسیانی به جوانان ادامه داد: آتیلا عاشق جوانان است. او فقط حلقه مفقوده تئاتر ما نبود بلکه چیزی به آن افزود. اتیلا برای جوانان زیادی پدری کرد هرچند آنان پدرکشی کردند، ولی آنان را پروراند.
آتیلا فقط تاثیر گذار نبود. او به تئاتر ایران، ایران را افزود که یکدیگر را بپذیریم و فارغ از هر نوع نگاهی، در کنار یکدیگر زندگی کنیم. ما شعارش داده ایم، اما یک جای کار می‌لنگد.

بهرام رادان: آتیلا پسیانی ظاهر و باطنش یکی است

بهرام رادان، دیگر سخنران برنامه بود که به عنوان نماینده‌ای از جوانان روی صحنه رفت و گفت: وقتی قرار است از بزرگی صحبت کنیم، گاه می‌گوییم شناختن زوایای پنهان او ساده نیست، ولی آتیلا جزو معدود کسانی است که ظاهر و باطنش یکی است. در بیست و اندی سال گذشته افتخار شاگردی، همکاری و رفاقت با او را داشته ام. امیدوارم سال‌های سال کنار خانواده ات بمانی. تولدت مبارک!

صدای لرزان نوید محمدزاده برای تولد آتیلا پسیانی

نوید محمد زاده که در چند نمایش با پسیانی همکای داشته است، با صدایی لرزان و با بیان اینکه دچار اضطراب شده است، خطاب به آتیلا پسیانی گفت: برای من حکم پدر داری، رفیق عزیز، برادر بزرگتر، معلم، کسی که در مسیر کار و تمرین هایمان می‌گفتی از اشتباه هات آدم‌ها تئاتر می‌سازی. سعی کردم اشتباه‌های زیادی کنم. در چهار نمایش افتخار همکاری با تو را داشتم و به این دلیل می‌گویم بچه تئاترم.

فاطمه نقوی: ما با هم بزرگ شدیم

در ادامه، رحمانیان با تایید سخن چرم شیر مبنی بر دیر بودن پذیرش نگاه آتیلا در تئاتر، از فاطمه نقوی برای صحبت کردن دعوت کرد.
نقوی در سخنانی با یادآوری آشنایی خود با پسیانی افزود: ۴۵ سال باهم زندگی کردیم. ۴۶ سال همدیگر را می‌شناختیم. همچنانکه مادر آتیلا می‌گفت ما با هم بزرگ شدیم و زندگی را تجربه کردیم.
او افزود: آتیلا عاشق جوانان است و همیشه دوست داشته جایی برای برگزاری کارگاه و انتقال تجربه هایش به جوانان داشته باشد. او عاشق کار و زندگی است و کودک درونش خیلی زنده و فعال است.
صدرالدین زاهد، هنرمند با سابقه تئاتر که از سال‌های دور پسیانی را می‌شناسد، با تبریک تولد این هنرمند به تعطیلی کارگاه نمایش در اواخر دهه ۵۰ اشاره کرد و افزود: برای زنده نگه داشتن کارگاه، نمایشی کار کردم و آتیلا و فاطمه نقوی هم در این نمایش بودند که خوشبختانه این نمایش با موفقیت زیادی روی صحنه آمد و خوشحالم آتیلا در تمام این سال‌ها به فعالیت خود ادامه داده است. خوشحالم او را در تئاتر جهان هم دیده ام و خوشحالم تئاتر تجربی را ادامه داده است.
این بازیگر و کارگردان از برپایی این برنامه ابراز خرسندی کرد و گفت: این برنامه‌ها زمینه گفتگو را فراهم می‌کند و اساس تئاتر دیالوگ است و دموکراسی حاصل دیالوگ است.
سپس رحمانیان متن مدالیوم انجمن کارگردانان را خواند که در بخشی از آن آمده بود: مدالیوم تئاتر ایران به پاس نیم قرن عشق و شوریدگی به بازی‌ساز بزرگ تئاتر ایران، آتیلا پسیانی تقدیم می‌شود.

آتیلا پسیانی: انگار یک جای کار می‌لنگد

در بخش پایانی برنامه آتیلا پسیانی در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در سخنانی گفت: با وجود تمام سخنان دوستان که خیلی صادقانه و دوستانه، درباره من گفتند، مرا عمیقا به فکر فرو برد که انگار یک جای کار می‌لنگد!
او ادامه داد: اتفاقی که در این ۵ دهه افتاد، خیلی عجیب و مختلف بود که می‌توانست برای دیگران هم رخ بدهد. ما خیلی دوست داشتیم جوانانی مانند خودمان پرورش بدهیم و گروه‌هایی مانند گروه تئاتر بازی ایجاد کنیم. وقتی گروه تئاتر بازی در سال ۶۸ کار تجربی انجام دادیم، خیلی فحش خوردیم، ولی ما پای آن ایستادیم. خوشحالم الان بیش از ۲۰ گروه تجربی داریم که فعالیت می‌کنند.
مدالیوم اتیلا پسیانی با همراهی اکبر زنجان پور، محمد چرم شیر، ابراهیم حقیقی، شهرام گیل ابادی، محمد صالح علا، سیروس الوند، فاطمه نقوی، صدرالدین زاهد، محمد مهدی عسگرپور و رضا حداد اهدا شد.
رضا حداد در جمله‌ای کوتاه و با لحنی طنزآمیز گفت: تنها ایراد آتیلا این است که استقلالی است.
سپس ستاره پسیانی کیک تولد پدرش را روی صحنه آورد و در جملات کوتاهی گفت: ۳۷ سال افتخار داشتم دخترش باشم و ۳۲ سال افتخار داشتم که در نمایش هایش بازی کنم و در تئاتر و سینما کیف کنم.
در پایان، مریم رحیمی، سبد گلی را از طرف سفیر مهربانی خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا کرد و جمله‌ای از جانب علیرضا مجلل برای زادروز او گفت.
محمد مهدی عسگرپور مدیر عامل خانه هنرمندان هم درخت سروی را که هدیه خانه هنرمندان به چهره‌های ماندگار فرهنگی است، به آتیلا پسیانی اهدا کرد.
فردین خلعتبری، نیکی کریمی، تهمینه میلانی، محمدرضا فروتن، بهمن فرمان آرا، ستاره اسکندری، بهاره رهنما، حبیب رضایی، فرشته صدر عرفایی، شهره سلطانی، کاظم بلوچی، سجاد افشاریان، رضا ثروتی، رضا حداد، علی دهکردی، پوریا پورسرخ، لیندا کیانی، مریم مومن، مهوش وقاری، اتابک نادری، آرش دادگر و ... از جمله هنرمندان حاضر در این برنامه بودند.

تصاویر آتیلا پسیانی

در ادامه تصاویر مراسم بزرگداشت آتیلا پسیانی را مشاهده می کنید.

بیوگرافی آتیلا پسیانی

آتیلا پسیانی در سال ۱۳۳۶ در تهران چشم به جهان گشود. وی در خانواده‌ای هنرمند بزرگ شد. مادرش مرحوم جمیله شیخی بازیگر سینما و تلویزیون بود.

چکیده‌ای از بیوگرافی آتیلا پسیانی:

• نام: آتیلا پسیانی
• متولد: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۶ تهران
• زمینه فعالیت: تئاتر، سینما و تلویزیون
• والدین: جمیله شیخی و حلال پسیانی
• همسر: فاطمه نقوی
• فرزندان: ستاره پسیانی / خسرو پسیانی

بیوگرافی آتیلا پسیانی:

آتیلا پسیانی متولد١٠ اردیبهشت ۱۳۳۶ در تهران بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون می‌باشد. آتیلا پسیانی فارغ‌التحصیل رشته‎ی کارگردانی و بازیگری تئاتر از دانشکده‎ی "هنر‌های زیبای دانشگاه تهران" در سال (۱۳۶۱) می‎باشد. مادر آتیلا پسیانی زنده یاد جمیله شیخی است.
در کارنامه فعالیت هنری آتیلا پسیانی علاوه بر بازیگری در تئاتر، تلویزیون و سینما، تجربه کارگردانی، دستیاری کارگردان، برنامه ریز، بازیگردان، انتخاب بازیگر و دستیاری صحنه و لباس هم دیده می‌شود.
آتیلا پسیانی از دوران کودکی به تشویق پدر و مادرش در نمایش‌های مدرسه بازی می‌کرد و زمانی که به دبیرستان رسید در جلسات انجمن‌های ادبی و اجرای نمایش شرکت می‌کرد. آتیلا پسیانی نزد استادان تئاتر به آموختن و تمرین تئاتر پرداخت و به استخدام رسمی اداره تئاتر زمان پهلوی درآمد.
آتیلا پسیانی بازی در تئاتر را از سال ۱۳۵۶ آغاز کرد و بازی در سینما را از سال ۱۳۶۰ با فیلم عفریت، کاری از فرشید فلک‌نازی، تجربه کرد. او با بازی در فیلم مرگ سفید کاری از حسین زندباف در سال ۱۳۶۲ را نیز در کارنامه خود به ثبت رساند.
آتیلا پسیانی از جمله بازیگران پرکار سینما به‌شمار می‌آید، به طوری که تا سال ۱۳۷۲ تقریبا سالی یک فیلم بازی کرد و از آن سال به بعد او با بازی‌های ماندگارش در فیلم‌های روز شیطان، دوزن، نسل سوخته، آب و آتش در لیست بازیگران توانای سینمای ایران قرار گرفت.

ازدواج آتیلا پسیانی:

آتیلا پسیانی با فاطمه نقوی بازیگر ازدواج کرده و ثمره زندگیشان دو فرزند می‌باشد که دخترش ستاره پسیانی از بازیگران سینما و تلویزیون و پسرش خسرو نیز از بازیگران تئاتر است.
آتیلا پسیانی با فاطمه تقوی پس از هم‌بازی شدن در فیلم «عفریت» در سال ۱۳۶۰ با هم آشنا شدند. آتیلا پسیانی همچنین مؤسس گروه تئاتری به نام «بازی»، متشکل از اعضای خانواده‌اش است.

جوایز آتیلا پسیانی:

۱۳۸۵ کاندید تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد "چه کسی امیر را کشت؟ "
۱۳۸۲ سومین بازیگر نقش مکمل مرد سال "گاهی به آسمان نگاه کن"
۱۳۸۱ کاندید تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد " شام آخر"
۱۳۸۱ کاندید لوح زرین بهترین بازیگر مرد " آب و آتش"
۱۳۸۱ سومین بازیگر نقش مکمل مرد سال " شام آخر"
۱۳۸۰ برنده تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد "آب و آتش"
۱۳۸۰ سومین بازیگر نقش مکمل مرد سال "آب و آتش"
۱۳۸۰ کاندید لوح زرین بهترین بازیگر مرد "نسل سوخته"
۱۳۷۹ دومین بازیگر نقش مکمل مرد سال " نسل سوخته"
۱۳۷۹ سومین بازیگر نقش مکمل مرد سال "هیوا "
۱۳۷۹ کاندید تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد "نسل سوخته "
۱۳۷۸ دومین بازیگر نقش مکمل مرد " دو زن "
۱۳۷۸ کاندید تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد "دو زن "
۱۳۷۳ کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد " در کمال خونسردی"
۱۳۶۵ کاندید لوح زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد " طلسم"

آثار هنری آتیلا پسیانی :سینما

سلفی با دموکراسی (۱۳۹۸)
سرخ‌پوست (۱۳۹۷)
غلامرضا تختی (۱۳۹۷)
جاده قدیم (۱۳۹۶)
بی‌حساب (۱۳۹۵)
آشوب (۱۳۹۴)
نگار (۱۳۹۴)
کارگر ساده نیازمندیم (۱۳۹۴)
نقش نگار (۱۳۹۴)
آخرین بار کی سحر را دیدی؟ (۱۳۹۴)
دلبری (۱۳۹۴)
سیانور (۱۳۹۴)
نیمه شب اتفاق افتاد (۱۳۹۴)
آتش‌بس ۲ (۱۳۹۳)
مستانه (۱۳۹۳)
نازنین (۱۳۹۲)
هیچ‌کجا هیچ‌کس (۱۳۹۱)
زندگی خصوصی (۱۳۹۰) (حضور افتخاری)
خودزنی (۱۳۹۰)
پل چوبی (۱۳۹۰)
تلفن همراه رئیس‌جمهور (۱۳۹۰)
یک عاشقانه ساده (۱۳۹۰)
در امتداد شهر (۱۳۸۹)
سوت پایان (۱۳۸۹)
پیتزا مخلوط (۱۳۸۹)
نقطه بی‌بازگشت (۱۳۸۸)
تهرون (۱۳۸۸)
سلام بر عشق (۱۳۸۷)
از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید (۱۳۸۷)
دوزخ، برزخ، بهشت (۱۳۸۷)
سفر مرگ (۱۳۸۷)
صدا‌ها (۱۳۸۷)
فرزند صبح (۱۳۸۷)
یک وجب از آسمان (۱۳۸۷)
موش (۱۳۸۶)
سه زن (۱۳۸۵)
حس پنهان (۱۳۸۵)
سایه (۱۳۸۵)
پاداش سکوت (۱۳۸۵)
آتش‌بس (۱۳۸۴)
چه کسی امیر را کشت؟ (۱۳۸۴)
شبانه (۱۳۸۴)
عروسک فرنگی (۱۳۸۴)
کارگران مشغول کارند (۱۳۸۴)
اسپاگتی در هشت دقیقه (۱۳۸۳)
جایی برای زندگی (۱۳۸۳)
مجرد‌ها (۱۳۸۳)
برگ برنده (۱۳۸۲)
کما (۱۳۸۲)
گاهی به آسمان نگاه کن (۱۳۸۱)
گاوخونی (۱۳۸۱)
سفر به فردا (۱۳۸۰)
شام آخر (۱۳۸۰)
نیمه پنهان (۱۳۸۰)
آب و آتش (۱۳۷۹)
آواز قو (۱۳۷۹)
ابر و خورشید (۱۳۷۹)
نسل سوخته (۱۳۷۸)
دو زن (۱۳۷۷)
هیوا (۱۳۷۷)
هفت سنگ (۱۳۷۶)
عقرب (۱۳۷۵)
دیپلمات (۱۳۷۴)
شیخ مفید (۱۳۷۴)
در کمال خونسردی (فیلم ۱۳۷۳) (۱۳۷۳)
روز شیطان (۱۳۷۳)
خاکستر سبز (۱۳۷۲)
مسافران (۱۳۷۰)
دو فیلم با یک بلیت (۱۳۶۹)
راز خنجر (۱۳۶۹)
پرواز پنجم ژوئن (۱۳۶۸)
کشتی آنجلیکا (۱۳۶۷)
طلسم (۱۳۶۵)
مرگ سفید (۱۳۶۲)
عفریت (۱۳۶۰)

آثار هنری آتیلا پسیانی : تلویزیونی

۱۳۹۸ مرضیه
۱۳۹۶ زیر پای مادر
۱۳۹۵ آرام می‌گیریم
۱۳۹۵ کشیک قلب
۱۳۹۴ آسمان من
۱۳۹۳ بزم آخر
۱۳۹۳ پرده‌نشین
۱۳۹۳ انقلاب زیبا
۱۳۹۳ مدینه
۱۳۹۳ بین خومون بمونه
۱۳۹۲ مادرانه
۱۳۹۱ یه تیکه زمین
۱۳۹۱ دیوار
۱۳۹۱ خداحافظ بچه
۱۳۹۰–۱۳۹۱ راستش را بگو
۱۳۹۰ سه، پنج، دو
۱۳۸۹ تله فیلم اوباش
۱۳۸۹ تله فیلم عاشقانه‌ای برای سرباز رحمت
۱۳۸۹ تله فیلم زمانی برای شخم زدن
۱۳۸۸–۱۳۸۹ زیر هشت
۱۳۸۸ تله فیلم گام‌های معلق
۱۳۸۸ چاردیواری
۱۳۸۸ عملیات ۱۲۵ - سری دوم
۱۳۸۸ رستگاران
۱۳۸۷ تله فیلم حول حالنا
۱۳۸۷ تله فیلم تخت جمشید سر روزولت
۱۳۸۷ تله فیلم بازگشت
۱۳۸۶–۱۳۸۷ گل‌های گرمسیری
۱۳۸۶ تله‌فیلم «اخراجی»
۱۳۸۶ بیداری (مجموعه تلویزیونی)
۱۳۸۵–۱۳۸۶ راه بی‌پایان
۱۳۸۵ زیر تیغ
۱۳۸۵ آخرین گناه
۱۳۸۴–۱۳۸۵ اولین شب آرامش
۱۳۸۴ تله فیلم مادر صدایم را می‌شنوی
۱۳۸۲–۱۳۸۳ عشق گمشده
۱۳۸۲ رانت خوار کوچک
۱۳۸۱–۱۳۸۲ باغ بلور
۱۳۸۰ گم‌گشته
۱۳۷۸–۱۳۷۹ مرگ در سکوت
۱۳۷۷–۱۳۷۸ شرکت
۱۳۷۷–۱۳۷۶ هفت‌سنگ
۱۳۷۶ تله‌تئاتر دست‌های آلوده
۱۳۷۵ سیمرغ
۱۳۷۵–۱۳۷۴ خانواده رضایت

آثار هنری آتیلا پسیانی : تئاتر

کارگردانی و بازی در نمایش «باغ آلبالو»؛ ۱۳۹۴ آتیلا پسیانی
کارگردانی نمایش «عرق خورشید ٬اشک ماه»؛ ۱۳۹۲
کارگردانی نمایش «مخمل آبی»؛ ۱۳۹۲
کارگردانی نمایش «متابولیک»؛ ۱۳۸۷
کارگردانی نمایشنامه خوانی «کلاغ و دوچرخه»؛ ۱۳۸۳
کارگردانی نمایشنامه خوانی «غلیظ مثل عسل»؛ ۱۳۸۲
کارگردانی نمایش «نجوای خاک»؛ ۱۳۸۲
کارگردانی نمایش «کالیگولا شاعر خشونت»؛ ۱۳۸۲
کارگردانی نمایش «بحرالغرایب»؛ ۱۳۸۲
کارگردانی نمایش «بازی در گالری»؛ ۱۳۸۱
کارگردانی نمایش «بسه دیگه خفه شو»؛ ۱۳۸۱
کارگردانی نمایش «گنگ خواب دیده»؛ ۱۳۷۹
کارگردانی نمایش «قهوهٔ قجری»؛ ۱۳۷۹
کارگردانی نمایش «درد دل با سگ»؛ ۱۳۷۹
کارگردانی نمایش «رستخیز»؛ ۱۳۷۸
کارگردانی نمایش «تبار خون»؛ ۱۳۷۷
کارگردانی نمایش «برف سبز»؛ ۱۳۷۷
کارگردانی نمایش «اینم از این»؛ ۱۳۷۶
کارگردانی نمایش «آبی که مار می‌خورد، زهر می‌شود»؛ ۱۳۷۵
کارگردانی نمایش «آبی که گاو می‌خورد، شیر می‌شود»؛ ۱۳۷۵
کارگردانی نمایش «بودن یا نبودن»؛ ۱۳۷۳
کارگردانی نمایش «فاطمه عنبر»؛ ۱۳۷۳
کارگردانی نمایش «بودن یا نبودن»؛ ۱۳۷۲
کارگردانی نمایش «آئورا»؛ ۱۳۷۲
کارگردانی نمایش «آئورا»؛ ۱۳۷۰
کارگردانی نمایش «مجلس تقلید هفت خوان»؛ ۱۳۶۹
کارگردانی نمایش «ارکستر زنان آشویتس»؛ ۱۳۶۸
کارگردانی نمایشنامه خوانی «هرامسا» ۷۰۹/۷۰۵.

آثار هنری آتیلا پسیانی در شبکه تهران

۱۳۷۲–۱۳۷۱ آپارتمان
۱۳۷۰ فراموشخانه (فراماسونری)
۱۳۶۴ تله‌تئاتر «مبارزان کازبا»
۱۳۶۳ محله بهداشت
۱۳۶۳–۱۳۶۲ عالیجناب ببری، طوفان عظیم جنگل
۱۳۶۲ تله تئاتر ماه‌پنهان است
۱۳۶۲ تله‌فیلم «شب‌گروهبان»
۱۳۶۱ محله برو بیا
۱۳۵۷ سکوت و سلام
۱۳۵۶ لحظه

آثار هنری آتیلا پسیانی در شبکه نمایش خانگی

ممنوعه (برنامه‌ریز)
بهترین بابای دنیا (۱۳۷۰) دستیار کارگردان
بوی پیراهن یوسف (۱۳۷۴)
بهترین بابای دنیا (۱۳۷۰)
دو فیلم با یک بلیت (۱۳۶۹)

گردآوری: تابناک جوان

منبع: ایسنا / بیتوته.