چگونه با افراد کینه‌ای رفتار کنیم؟

مطمئنا همه شما حداقل با یکی از این اشخاص برخورد داشته‌اید، مثلا در خانه، محل کار، موقع رانندگی حتما می‌دانید که وقتی آتش کینه‌ورزی‌شان روشن شود، ممکن است چه رفتار‌های زننده‌ای با شما داشته باشند. اما شما هم می‌توانید در برخورد با آن‌ها از روش‌های بخصوصی استفاده کنید تا کمتر آسیب ببینید.
کینه، فرد کینه‌ای را در دسته‌ی افرادی قرار می‌دهد که حق با آنهاست و فرد خاطی را نیز در دسته‌ی مقابل: افراد بد. در این هنگام، فرد خطاکار لایق خشم و عصبانیت طرف مقابل است. فرد کینه‌ای فکر می‌کند شخص خطاکار به‌خاطر کار و رفتار اشتباهش، مستحق مجازات نیز هست.
مشکل این است که حجم کینه و خشم همراه با آن، اغلب با اشتباهِ رخ‌داده، متناسب نیست. از نظر روان‌شناختی، فرد کینه‌ای ممکن است شما را نه‌تن‌ها به‌خاطر اشتباه اخیرتان مجازات کند، بلکه ممکن است برای اشتباه یا مجموعه‌ای از اشتباهات گذشته‌تان نیز مجازات‌تان کند. آن اشتباهات، اغلب در دوران کودکی اتفاق افتاده‌اند، یعنی زمانی که فرد مظلوم، قدرت کمی برای پاسخ به صدمات واردشده داشته یا اصلا قدرتی برای مقابله نداشته است. او، چون هیچ چاره‌ای جز نگه‌داشتن خشم و غیظ در درونش نداشته است، به فردی کینه‌ای تبدیل شده است. حالا به خودش حق می‌دهد خشمگین و کینه‌ای باشد، هرچند ممکن است احساساتش را روی فرد اشتباهی تخلیه کند.
روان‌کاوان مدت‌هاست درمورد مسئله‌ی خشم و پرخاشگری اختلاف‌نظر دارند. آیا همان‌طور که فروید و طرف‌دارانش معتقدند، خشم یکی از محرک‌های اساسی انسانی است؟ یا همان‌طور که هینز کوهت و پیروانش باور دارند، همیشه واکنشی به احساس صدمه یا تهدید است؟ دانشمندان عصب‌شناس و نظریه‌پردازان دل‌بستگی، توضیح احتمالی دیگری نیز دارند: خشم و پرخاشگری در اغلب موارد (اگر نگوییم همیشه) ترکیبی است از ویژگی‌های ذاتی، استعداد بیولوژیکی و تجربه‌های زندگی. به‌عبارت‌دیگر، وقتی کسی در مدتی طولانی به کینه‌ورزی تمایل داشته باشد، این مسئله حداقل تاحدی مربوط می‌شود به اینها: شخصیتی که با آن متولد شده است، تجربیاتش در طول زندگی و نیز روشی که در دوران رشد برای رویارویی با احساساتش یاد گرفته است. این ترکیب بر چگونگی شلیک نورون‌ها در هنگام احساس آسیب‌دیدگی یا عصبانیت اثر می‌گذارد. شلیک نورون‌های ما نیز رفتار ما را متأثر می‌کند.

اگر واقعا کار اشتباهی کرده‌اید، مسئولیت آن را به‌عهده بگیرید: اعتراف کنید اشتباه کرده‌اید، و برای جبران آن هر کاری می‌توانید، بکنید. اگر فکر نمی‌کنید کار اشتباهی انجام داده باشید، اما می‌دانید طرف مقابل‌تان این‌طور فکر می‌کند، بگذارید بداند که متوجه دیدگاه متفاوتش هستید و البته از عمد باعث ایجاد مشکل موردنظر نشده‌اید. اجازه دهید طرف مقابل بداند که از وضعیت پیش‌آمده متأسفید، حتی اگر فکر می‌کنید خطایی از شما سر نزده است.

گاهی اوقات نیات خوب شما به‌همراه عذرخواهی، کافی خواهد بود، اما خودتان را آماده کنید؛ ممکن است رئیس شما مانند رئیس محمد، حتی پس از عذرخواهی شما، از اشتباه‌تان چشم‌پوشی نکند و راهی برای بدترکردن اوضاع پیدا کند.

این چیزی نیست که بخواهید به طرف مقابل‌تان بگویید، اما حداقل می‌تواند به شما کمک کند دیدگاه واقع‌بینانه‌تری درباره‌ی رفتارتان داشته باشید.

شاید پدر یا مادرش دائما از او انتقاد می‌کرده‌اند و او همچنان سعی دارد در برابر آن درد از خودش محافظت کند. شاید هم خواهر یا برادر کوچک‌ترش هیچ‌گاه سرزنش نمی‌شده‌اند، درحالی‌که او همیشه به‌خاطر هرگونه سرپیچی از قوانین خانواده، مجازات می‌شده است. حتی بدتر از همه، شاید او را به‌یاد خواهر یا برادر کوچک‌ترش می‌اندازید و به همین خاطر، شما را مجازات می‌کند.

اگر دائما تلاش کنید دیدگاه‌تان درمورد آن مسئله، مورد تأیید طرف مقابل قرار بگیرد، حس کینه را در او تقویت خواهید کرد. فرد کینه‌ای در بسیاری از موارد، درنهایت دست از کینه‌جویی برمی‌دارد. گاهی اوقات این تغییرِ موضع با تغییر برخورد شما، سریع‌تر اتفاق می‌افتد. سعی کنید وانمود کنید از عصبانیت آن شخص اصلا نگران نیستید و ببینید چه اتفاقی می‌افتد. درمانگرانِ شناختی‌رفتاری بر این باورند که گاهی اوقات می‌توانیم با وانمودکردن به درستی چیزی، وضعیت را تغییر دهیم.

هنگامی که خانواده‌ی همسر سعید درمورد عصبانیت مادرشان او را دست انداختند، او احساس خجالت کرد، اما وقتی گفتند مادرشان با همه این رفتار را دارد، احساس خیلی بهتری پیدا کرد. او گفت: «مثل این بود که واقعا بخشی از خانواده شده بودم.» این وضعیت در محل کار، دشوارتر است: نباید درمورد رئیس یا حتی همکارتان شکایت کنید، اما ممکن است لازم باشد به‌طور غیرمستقیم کمی اطلاعات جمع کنید. می‌توانید از همکار قدیمی‌ترتان بپرسید: «آیا او تابه‌حال از دست تو هم عصبانی شده است؟» اجازه ندهید گفت‌وگوی‌تان به بدگویی تبدیل شود، اما از او سؤال کنید برای مقابله با این وضعیت، چه کرده است. متوجه خواهید شد که تنها نیستید و حتی ممکن است توصیه‌های مفیدی دریافت کنید.

وقتی این اتفاق می‌افتد، ممکن است زمان ترک کار، قطع رفاقت یا حتی به‌هم‌زدن رابطه باشد. به‌عنوان‌مثال، آنیتا درنهایت متوجه شد هیچ امیدی برای ترمیم دوستی‌اش وجود ندارد. او می‌گوید: «خیلی غمگین بودم، اما زمانِ رفتن بود.»
اگر در محل کار با مافوقی کینه‌ای برخورد دارید و در موقعیتی نیستید که آنجا را ترک کنید، شرایط دشوارتر هم می‌شود. اگر می‌توانید از حمایت همکاران‌تان استفاده کنید، اما در صورت امکان، این کار باید بدون شکایت یا بدگویی از رئیس‌تان صورت بگیرد، چون در غیر این صورت فقط احتمال ادامه‌ی کینه‌جویی افزایش می‌یابد. سعی کنید به‌خاطر داشته باشید حتی اگر کینه، شخصی به‌نظر برسد، اما فقط به شما مربوط نمی‌شود؛ چیزی در ذهن طرف مقابل وجود دارد که از آن اطلاعی ندارید و اصلا ارتباطی با شما ندارد. درنهایت، کینه به مشکلات شخص کینه‌ای برمی‌گردد، نه فردی که هدف کینه‌توزی قرار می‌گیرد.

 

منبع : ایرنا