با خبرچینی کودکان چگونه برخورد کنیم؟
مهمترین دلیل خبرچین شدن کودکان، رفتار خود والدین است زیرا درک حریم خصوصی و اهمیت حفظ آن برای کودکان سخت است.
بچهها به دلایل مختلفی خبرچینی میکنند. اکثر آنها نمیدانند این کار اشتباه است و نباید تکرار کنند و معمولا انگیزههای متفاوت بچگانه دارند. مثلا برخی از انگیزههای کودکان برای خبرچینی کردند عبارت است از: ناراحت و عصبی شدن از کسی مثل خواهر، برادر، مادر، پدر و ... یا حس حسادت به برادر یا خواهر یا یکی از دوستان خود، که والدین باید با توجه به هر انگیزه کودک رفتار مناسب از خود نشان دهد. مهمترین دلیل خبرچین شدن کودکان، رفتار خود والدین است. زیرا درک حریم خصوصی و اهمیت حفظ آن بری کودکان سخت است. برخی از رفتارهای اشتباه والدین که منجر به لجبازی کودکان در مسائل مختلف میشود، تنبیه کردن، فریاد کشیدن و توبیخ کودک خبرچین در حضور دیگران است. این کارها نه تنها تاثیری در رفتار کودک نخواهد داشت بلکه لجبازی و اصرار بر انجام کار غلط را در او بیشتر خواهد کرد.
آسیه اناری روانشناس بالینی کودک و نوجوان درباره خبرچینی گفت: خبرچینی دو حالت دارد. به این معنا که کودک از جایی این گونه رفتار را آموخته است. به این صورت که الگوی خانوادگی در این مسئله دخالت میکند. یا این که وقتی کودک خبر را به جایی میبرد و یا میآورد مورد تشویق بزرگترهای خود قرار میگیرد. کودکان بیش از دبستان حدود سن ۵ -۶ سالگی بسیار طبیعی است که مسائل درون خانه را به همه بازگو میکنند. به عنوان مثال کودک ممکن است بگوید ما دیشب شام قورمه سبزی خوردیم و یا دیشب پدر و مادرم دعوا کردند و.. که این حالت برای بچهها خبرچینی محسوب نمیشود، بلکه از نظر آنها نوعی ارتباط برقرار کردن است. والدین اولین کاری که باید انجام دهند این است که اگر الگو هستند باید مراقب رفتارهای خود باشند. والدین باید کودک را موقع خبر آوردن و خبر بردن تشویق نکنند. کودکان بیش از دبستان به علت سنشان خبر را ناخود آگاه بیرون از منزل میبرند که در این صورت والدین نباید با کودکان خود دعوا، سرزنش، تنبیه و تهدید کنند. زیرا این کار سبب میشود که کودک در کار خودش قاطعتر عمل کند. بلکه به جای تنبیه و دعوا باید با کودک صحبت شود.
اناری تصریح کرد: اگر خبرچینی در بالای سن ۷ سالگی زمانی که بچهها به مدرسه میروند ادامه پیدا کرد با وجود این که والدین الگو نیستند و به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم کودکان خود را تشویق نمیکنند، حتما باید کودک را به یک روانشناس کودک و نوجوان برد تا علل این کار او را پیدا کند و راه حل مناسبی ارائه دهد. درمورد خبرچینی که اگر از سن پیش دبستانی کودک بگذرد و پدر و مادر با رفتار مناسب با او رفتار کند یعنی برای هیچ گونه خبری که آورد تشویق نکنند و به نوعی به این خبرچینی او بال و پر ندهند، بعد از مدتی از بین خواهد رفت. با تحول و با بالا رفتن سن این موضوع حل خواهد شد. اگرچه ممکن است خبرچینی کودکتان آزاردهنده باشد، اما فرصتی است تا به او کمک کنید یاد بگیرد مشکلاتش را خودش حل کند و همچنین به او نشان دهید که چگونه از حق دیگران دفاع کند. بچهها ممکن است برای اعمال قدرت، برای تقویت عزت نفس خود، یا فقط برای جلب توجه خبرچینی کنند. خبرچینی به کودک اجازه میدهد بر کودک دیگری برتری پیدا کند و در چشم والدین یا معلم او مورد لطف واقع شود. اگر فضولی در کودکان مورد توجه و رسیدگی قرار نگیرد، با بزرگتر شدن کودک، این عادت در او شکل گرفته و ریشه میدواند و منشا رفتارهای ناپسندی میشود؛ بنابراین با آگاهی و رعایت صحیحترین نحوه برخورد با کودک فضول و خبرچین از این موضوع جلوگیری کنید. گاهی کودک به علت کم توجهی خانواده و والدین یا حتی معلمهای مدرسه دست به خبرچینی میزند. والدین و بزرگترهای کودک باید به او توجه کنند؛ و برایش وقت بگذارند و به او نشان دهند برای محبت دیدن از سوی آنها نیازی به خبرچینی کردن نیست. بزرگترها زمانی که کودک خبرچینی میکند، نباید به او بخندند و تشویقش کنند. اما نباید با او بد و خشن هم برخورد کرد تا لجبازتر شود.
آسیه اناری روانشناس بالینی کودک و نوجوان درباره خبرچینی گفت: خبرچینی دو حالت دارد. به این معنا که کودک از جایی این گونه رفتار را آموخته است. به این صورت که الگوی خانوادگی در این مسئله دخالت میکند. یا این که وقتی کودک خبر را به جایی میبرد و یا میآورد مورد تشویق بزرگترهای خود قرار میگیرد. کودکان بیش از دبستان حدود سن ۵ -۶ سالگی بسیار طبیعی است که مسائل درون خانه را به همه بازگو میکنند. به عنوان مثال کودک ممکن است بگوید ما دیشب شام قورمه سبزی خوردیم و یا دیشب پدر و مادرم دعوا کردند و.. که این حالت برای بچهها خبرچینی محسوب نمیشود، بلکه از نظر آنها نوعی ارتباط برقرار کردن است. والدین اولین کاری که باید انجام دهند این است که اگر الگو هستند باید مراقب رفتارهای خود باشند. والدین باید کودک را موقع خبر آوردن و خبر بردن تشویق نکنند. کودکان بیش از دبستان به علت سنشان خبر را ناخود آگاه بیرون از منزل میبرند که در این صورت والدین نباید با کودکان خود دعوا، سرزنش، تنبیه و تهدید کنند. زیرا این کار سبب میشود که کودک در کار خودش قاطعتر عمل کند. بلکه به جای تنبیه و دعوا باید با کودک صحبت شود.
اناری تصریح کرد: اگر خبرچینی در بالای سن ۷ سالگی زمانی که بچهها به مدرسه میروند ادامه پیدا کرد با وجود این که والدین الگو نیستند و به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم کودکان خود را تشویق نمیکنند، حتما باید کودک را به یک روانشناس کودک و نوجوان برد تا علل این کار او را پیدا کند و راه حل مناسبی ارائه دهد. درمورد خبرچینی که اگر از سن پیش دبستانی کودک بگذرد و پدر و مادر با رفتار مناسب با او رفتار کند یعنی برای هیچ گونه خبری که آورد تشویق نکنند و به نوعی به این خبرچینی او بال و پر ندهند، بعد از مدتی از بین خواهد رفت. با تحول و با بالا رفتن سن این موضوع حل خواهد شد. اگرچه ممکن است خبرچینی کودکتان آزاردهنده باشد، اما فرصتی است تا به او کمک کنید یاد بگیرد مشکلاتش را خودش حل کند و همچنین به او نشان دهید که چگونه از حق دیگران دفاع کند. بچهها ممکن است برای اعمال قدرت، برای تقویت عزت نفس خود، یا فقط برای جلب توجه خبرچینی کنند. خبرچینی به کودک اجازه میدهد بر کودک دیگری برتری پیدا کند و در چشم والدین یا معلم او مورد لطف واقع شود. اگر فضولی در کودکان مورد توجه و رسیدگی قرار نگیرد، با بزرگتر شدن کودک، این عادت در او شکل گرفته و ریشه میدواند و منشا رفتارهای ناپسندی میشود؛ بنابراین با آگاهی و رعایت صحیحترین نحوه برخورد با کودک فضول و خبرچین از این موضوع جلوگیری کنید. گاهی کودک به علت کم توجهی خانواده و والدین یا حتی معلمهای مدرسه دست به خبرچینی میزند. والدین و بزرگترهای کودک باید به او توجه کنند؛ و برایش وقت بگذارند و به او نشان دهند برای محبت دیدن از سوی آنها نیازی به خبرچینی کردن نیست. بزرگترها زمانی که کودک خبرچینی میکند، نباید به او بخندند و تشویقش کنند. اما نباید با او بد و خشن هم برخورد کرد تا لجبازتر شود.
بیشتر بخوانید
منبع : ایرنا
ارسال نظرات