راز موفقیت محبوب‌ترین آشپز ترک+فیلم

تابناک جوان : بوراک و رستوران او یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری ترکیه است. شاید کسانی که چهره‌ی جوان و غذاهای نه چندان پیچیده‌ی او در فضای مجازی را می‌بینند؛ تعجب کنند که راز استقبال عجیب مردم از رستوران او چیست؟ که حالا بسیاری از گردشگران عرب و ایرانی به خاطر دیدن رستوران نه چندان بزرگ و لاکچری او به استانبول می‌روند و فارغ از غذا خوردن دوست دارند که با او عکس بگیرند و در جشن سرو غذای او که یک جشن منحصر به فرد است شرکت کنند.

تعداد دنبال کنندگان بوراک که اکثرا غیر ترکیه ای هم هستند ، به تازگی از ۸ میلیون نفر عبور کرده و گاهی پست های او چند برابر این تعداد بازدید می‌شوند.

مروری بر روی پست های اینستاگرامی بوراک نشان می‌دهد او حدود دو سال پیش یک کاربر آماتور اینستاگرام بوده که اتفاقا عکس های بسیار بی‌کیفیتی را نیز به اشتراک می‌گذاشته که صفحه او به یکباره متحول شده است.
اما دقیقا در یکساله اخیر چه اتفاقی افتاده که هم کسب و کار بوراک تغییر کرده و حتی چهره و قیافه‌ی جوان ترک از یک آشپز لپ گلی ساده ، حالا به یک برند خندان توریسم و صنعت غذا تبدیل شده است که رئیس جمهور ترکیه با او عکس یادگاری می‌گیرد؟

تحلیل و مدلسازی این واقعه شاید برای برخی از افراد که به دنبال پرسنال برندینگ هستند ؛ بسیار مهم است.

همه چیز برای نمایش
کار گروه رسانه‌ای بوراک یک طرح کاملا نمایشی دارد.
بوراک با لوازم آشپزخانه و موادغذایی می‌رقصد و عشقبازی می‌کند.
مثل کمدین‌های عصر سینمای صامت بدون استفاده از کلمات و با زبان بین‌المللی بدن گفتگو می‌کند.شما می‌توانید برخی از چیزهایی که نمایش می‌دهد را در عالم آشپزی تجربه کنید.
پیشنهادهای او ضرورتا غذاهای خوشمزه ای نیستند اما قطعا نماهای زیبایی خلق کرده‌اند.
از موسیقی ترک و ایرانی و عربی(عمده مخاطبانش) به جای پرحرفی و تعریف از خود بهره برده و گاهی هم لباس و سنت ترکیه را ترویج می‌کند اما بدون یک کلام حرف زدن.
این نوع دلبری مناسب حال دنیای پر سوء تفاهم امروزی است.

خوشبختی در یک دقیقه
تمام کارهای بوراک در یک دقیقه تمام می‌شود.
نه اینکه تیم رسانه‌ای بوراک نداند که فناوری پیشرفته نمایش بیش از یک دقیقه در اینستاگرام و سایر رسانه‌های مجازی وجود دارد.
آنها می‌دانند که آدمهای این فضای پر سرعت، وقت بیش از این ندارند. شاید به همین دلیل پست های طولانی‌تر جاهای دیگر ذخیره می‌شود اما همه چیز در فضای رسمی گفتگوی او با مخاطبانش باید در یک دقیقه جمع بندی شود!

حسادت ممنوع
انگار فضای رسانه‌ای ترکیه آماده پدیده‌هایی مانند بوراک و نصرت و امثالهم است.
اگر باور ندارید صفحه بوراک را پدیده‌های مشابه وطنی مثل مستر تیستر و... مقایسه کنید.
معمولا صفحه‌های پر رفت و آمد ایرانی پر از هرزه نگاری و کامنت‌های بی‌ربط است. از کسانی که اعتقاد دارند همه باید بمیرند تا حسادت رقبا و ....
قطعا فضای کسب و کار در فضای مجازی با این همه فحاشی و اظهار نظر بیجا و تنگ نظرانه جلو نمی‌رود.

قانع باش تا ثروتمند شوی

لابد شما هم در صفحه‌هایی که پر طرفدار هستند بوده اید. به محض عبور از یک عددی ، سر و کله پست‌های تبلیغاتی و مسخره‌بازی اسپانسرها در صفحات شروع می‌شود.
یکی از رازهای بوراک آن است که او به حامیان مالی که بخواهند از شهرت او استفاده کنند تا بحال بها نداده است.
شاید اگر بوراک هم قرار بود به محض رسیدن به مخاطب میلیونی به تبلیغ قابلمه و کارد و چنگال بپردازد؛ سرنوشتش به همین آشپزهای ناکام وطنی خودمان مبدل می‌شد.

از پیوست رسانه‌ای تا آدم رسانه‌ای
چهره‌ی بوراک در دو سال اخیر عوض شده است. او حالا همیشه در فضای عمومی هم لبخندی را به لب دارد که برند ظاهری اوست.
شاید خیلی دشوار باشد که فردی یک قیافه خاص را همیشه و در شرایط مختلف حفظ کند اما توریستی که به عشق لبخندهای همیشگی بوراک به رستوران او می‌رود ، همیشه همان چیزی را می‌بیند که تبلیغ آن را دیده است.

لاکچری یا مردمی؟
برند بوراک فقط به خاطر چند تا غذای بعضا بی‌مزه ، معروف نیست.
صفحه‌های بوراک به جای اسپانسرها وقایع عمومی را پوشش می‌دهد.
شب قدر ، مسئله قدس و فلسطین ، حلول ماه رمضان و برخی مسایل اجتماعی ترکیه و جهان اسلام؛ به همین سادگی!
این رفتار را بگذارید کنار برخی افراد که تصور می‌کنند پرسنال برندینگ یعنی نگه داشتن همه برای خود و ادای روشنفکرها را در آوردن.

نوکیسه شدن هم ممنوع!
تعداد فالوئرهای هرکس از ۱۰۰ هزار نفر که می‌گذرد ، رفتارش با مخاطب متفاوت می‌شود.
بالای صفحه می‌نویسد که این صفحه توسط ادمین اداره می‌گردد و خودش چند فن پیج برای خودش تاسیس می‌کند.
ویژگی صفحه‌های موفق اما این نوع نوکیسه رفتار کردن‌ها نیست.
بوراک حتی اگر تیم رسانه‌ای هم دارد-که دارد- حتماً جوری رفتار می‌کند که انگار خودش صفحه و رابطه‌اش با مخاطبین را مدیریت می‌کند.
سایر پست ها را هم که ببینی قصه همین شکل است.
بوراک از یک آشپز تبدیل به سرآشپز و یا ابر آشپز و سوپر آشپز نشده...
مثل پیش خدمتها در رستوران غذا سرو می‌کند و متواضعانه دست پیرهایی که به رستوران آمدند را می‌بوسد.
این رفتار به ویژه در جامعه‌شناسی رسانه‌ای ما خیلی قابل درک نیست.

همه برای یکی ، یکی برای همه!

ترکیه نفت ندارد. شاید به همین دلیل اردوغان وسط خیابان دنبال دلارهای سرگردان است.بوراک هم یکی از همین‌هاست. اقای رئیس جمهور نه یک بار بلکه چند بار به اینجا می‌آید که هم با بوراک عکس بگیرد و هم با او دوربین‌های طماع تلویزیون و رسانه‌ها مجبور شوند که برای ایجاد یک برند ملی با بوراک همراهی کنند.
اردوغان می‌داند که کمک به معرفی استعدادهایی مانند بوراک برای مطرح شدن چاه نفت تمام نشدنی و غیر قابل تحریم ترکیه است.پس بدون غرور و محافظ اعتبارش را برای معرفی برند توریست آفرین بوراک هزینه می‌کند.

کبری حاجی محمدی