چرا پنگوئن ها قطب نشین شدند؟!

محققان بین الملل در یک مطالعه پژوهشی، بینش جدیدی در مورد تکامل پنگوئن‌ها را آشکار کرده اند. این یافته‌ها به درک ما از چگونگی انتقال پنگوئن‌ها به محیط‌های دریایی و چگونگی سازگاری گونه‌های حیوانی با سخت‌ترین محیط‌های روی زمین کمک می‌کند. پنگوئن‌ها بیش از ۶۰ میلیون سال پیش به وجود آمدند و یک طرح بدن دریایی بسیار تخصصی در آن‌ها تکامل یافته است. آن‌ها قبل از تشکیل صفحات یخی قطبی، توانایی پرواز را از دست داده بودند و قادر به غواصی با بال‌های خود شدند. مطالعات قبلی، تنوع پنگوئن‌های مدرن را برجسته کرده‌اند، اما با مسائل نمونه‌برداری محدود شده‌اند و در بررسی‌های خود، هنوز گونه‌های منقرض شده را با هم ترکیب نکرده‌اند. اکنون در پژوهش جدیدی که توسط دانشگاه آدلاید و دانشگاه لاتروب استرالیا با همکاری دانشگاه کوپنهاگن دانمارک و دانشگاه ژی جیانگ چین انجام شده است، محققان مجموعه داده‌هایی را تجزیه و تحلیل کرده اند که در آن ها، داده‌های ژنومی تمام دودمان زنده و اخیراً منقرض شده پنگوئن‌ها با داده‌های فسیلی این جانور ترکیب شده و تاریخ تکاملی آن بازسازی شده است. بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهند که تنوع پنگوئن‌ها به دلیل نوسانات آب و هوای جهانی بین دوره‌های سرد و گرم است که منجر به کاهش جمعیت گونه‌های منفرد شده و سپس در سراسر اقیانوس جنوبی گسترش می‌یابد. آن‌ها همچنین نشان می‌دهند که پنگوئن‌ها در میان پرندگان، کمترین نرخ تکاملی را دارند که تا به امروز مشاهده شده است و این نرخ‌ها با دمای محیط همبستگی منفی دارند.
پژوهشگران فوق، فرآیند تکاملی ژن‌های فردی را بین دودمان پنگوئن‌ها بررسی کردند و ژن‌هایی را شناسایی کردند که ممکن است در تنظیم حرارت، اکسیژن‌رسانی، غواصی، بینایی، رژیم غذایی و اندازه بدن نقش داشته باشند. تحلیل‌های آن‌ها نشان می‌دهند که اجداد پنگوئن‌ها دید رنگی و حساسیت بصری خود را برای تطابق بهتر با نور آبی اقیانوس تنظیم کرده‌اند. با این وجود، محققان هشدار می‌دهند که با توجه به زیستگاه محدود و سرعت فعلی گرمایش در اقیانوس‌های جنوبی، یافته‌های آن‌ها سؤالاتی را در مورد قابلیت انطباق پنگوئن‌ها در آینده نزدیک ایجاد می‌کند.

 

منبع : سیناپرس