چرا نمی‌توانیم آب شور بنوشیم؟
آب برای بقای ما ضروری است و با این حال بیش از ۹۶ درصد از آب مایع سیاره زمین را آب اقیانوس تشکیل می دهد و حاوی نمک زیادی است که برای انسان غیرقابل نوشیدن است.
آب برای بقای ما ضروری است و با این حال بیش از ۹۶ درصد از آب مایع سیاره زمین را آب اقیانوس تشکیل می‌دهد و حاوی نمک زیادی است که برای انسان غیرقابل نوشیدن است. آب شور دریا، تشنگی شما را برطرف نمی‌کند و نوشیدن بیش از حد آن ممکن است حتی منجر به مرگ در اثر کم آبی بدن شود.
اما اگر آب شور هنوز آب است، چرا نمی‌توانیم آن را بنوشیم؟
پاسخ به این سوال در واقع بسیار ساده است: آب شور برای کلیه‌های ما مضر است. تقریباً ۳.۵ درصد وزن آب دریا از نمک محلول حاصل می‌شود. اگر تمام نمک اقیانوس‌ها حذف شود و در تمام سطح زمین پخش شود، لایه نمکی با ارتفع بیش از ۱۶۶ متر ایجاد خواهد شد؛ تقریباً به اندازه یک ساختمان اداری ۴۰ طبقه. شوری آب دریا برای انسان بسیار زیاد است و نمی‌تواند آن را پردازش کند، چراکه سلول‌های ما به آب به شکل نسبتاً خالص نیاز دارند. برای اکثر حیوانات، کلیه‌ها ناخالصی‌های آب را فیلتر می‌کنند. زمانی که آب شور می‌نوشید، مقدار زیادی نمک مصرف می‌کنید که بدن باید آن را دفع کند. بدن، این کار را به شکل ادرار انجام می‌دهد که کلیه‌ها با حل کردن ناخالصی‌ها در آب، تولید می‌کنند و سپس به مثانه فرستاده می‌شود تا دفع شود. اما کلیه‌ها فقط می‌توانند ادراری تولید کنند که نمک کمتری نسبت به خون ما داشته باشد و آب شور حاوی بیش از سه برابر مقدار نمکی است که به طور معمول در خون انسان وجود دارد. این بدان معناست که برای هر فنجان آب شوری که می‌نوشید، باید حداقل به همان حجم آب بنوشید تا کلیه‌های شما تمام آن نمک را دفع کند؛ بنابراین آب شور هرگز نمی‌تواند تشنگی شما را برطرف کند، فقط می‌تواند شما را تشنه‌تر کند.
برخی از حیوانات می‌توانند آب شور بنوشند، پس چرا ما نتوانیم؟
با این حال، برخی از حیوانات، در اکوسیستم‌های اقیانوسی، سازگاری‌هایی دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد با خیال راحت آب شور بنوشند. پرندگان دریایی مانند قادوس ها، مرغان دریایی و پنگوئن ها، که ممکن است هفته‌ها را در اقیانوس آزاد و بدون آب شیرین بگذرانند، غدد نمک و شیار‌های خاصی در بدن خود برای فیلتر کردن و پاکسازی نمک اضافی آب قبل از رسیدن به معده و جذب آن دارند. خون پستانداران دریایی مانند نهنگ‌ها، دلفین‌ها و فوک‌ها نیز سازگاری‌هایی با زندگی در محیطی که آب شیرین کمیاب است یا وجود ندارد، پیدا کرده است. بیشتر اجداد ما در معرض آب شور نبودند، چه حیوانات و به طور کلی، چه پستانداران و یا حشره خواران؛ بنابراین بدن بر روی پردازش آب غیر شور تمرکز کرده است و فیزیولوژی ما آنقدر دقیق شد که مختل کردن آن با آب شور، بسیار خطرناک و مضر است.
بیشتر بخوانید
منبع : روزیاتو
ارسال نظرات