آیا باید کودکان کم‌شنوا به مدارس استثنایی بروند؟

کم شنوایی می‌تواند کودک را به صورت خفیف یا بسیار عمیق تحت تاثیر قرار دهد. کم شنوایی عمیق ممکن است به معنای ناشنوا بودن کودک باشد. کودکان یا با کم شنوایی به دنیا می‌آیند و یا می‌توانند شنوایی خود را در اثر جراحات، عفونت‌ها یا قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صدا‌های بلند از دست بدهند. علائمی که نشان می‌دهد کودک کم شنوایی دارد عبارتند از:
داشتن گفتار محدود یا نامشخص
پیروی نکردن از دستورالعمل‌ها یا توجه نکردن
شنیدن تنها بخش‌هایی از مکالمه و درخواست برای تکرار اطلاعات
ناتوانی در شنیدن صدا‌های روزمره، مانند زنگ مدرسه یا اعلان‌های صبح

تشخیص کم شنوایی در نوزادی این امکان را به والدین می‌دهد تا قبل از اینکه زمان هدر رود متناسب با شدت آسیب، کودکان خود را درمان کنند. تشخیص به هنگام کم شنوایی، آینده‌ای بهتر را برای کودک رقم می‌زند و از افزودن وی به جمعیت ناشنوا خودداری می‌کند و این در حالی است که برخی هنوز از تفاوت کودکان ناشنوا و کم شنوا بی اطلاعند و آنان را در زمره ناشنوایان می‌پندارند. کاهش شنوایی می‌تواند موقتی باشد. اما زمانیکه اینطور نباشد، فناوری‌ها، درمان‌ها و سایر روش‌های درمانی برای کمک وجود دارد. وسایلی مانند سمعک و کاشت حلزون می‌توانند توانایی شنوایی کودک را بهبود بخشند. یادگیری زبان اشاره یا خواندن گفتار نیز می‌تواند برقراری ارتباط را آسان‌تر کند.

آموزش مدارس استثنایی پاسخگوی بسیاری از نیاز‌های دانش آموزان کم شنوا نیست و اگر این دانش آموزان به مدارس استثنایی بروند بخشی از استعداد‌های آنان خاموش خواهد ماند.همه کودکان کم شنوا در مدارس معمولی بسته به شدت معلولیت از مربیان و رابطانی سیار بهره مند می‌شوند. وظیفه مربیان سیار مشاوره است و این مربیان به بررسی مشکلات آموزشی و ارتباط با دانش آموز می‌پردازند و کار آموزش برعهده آموزگار کلاس است.

مربیان، متخصصان تشخیص و درمان مشکلات شنوایی، گفتار درمانگران، والدین و دانش آموزان کم شنوا می‌توانند برای ایجاد یک برنامه آموزشی با یکدیگر همکاری کنند. این کار ممکن است شامل راه اندازی یک برنامه آموزشی فردی (IEP) برای کمک به کودکان کم شنوا به منظور رسیدن به پتانسیل کامل خود باشد. این برنامه‌ها ممکن است شامل یک دستیار کلاس درس یا مترجم برای کمک به برقراری ارتباط و موارد دیگر باشد. با رشد کودک، این برنامه تغییر خواهد کرد.

کودکانی که دچار کم شنوایی هستند ممکن است نیاز داشته باشند که جلوی کلاس بنشینند تا گفتار را بخوانند (لب خوانی کنند) و یا واضح‌تر بشنوند. همچنین معلمان می‌توانند صندلی‌ها را در کلاس خود به شکل U یا دایره بچینید تا دانش آموزان کم شنوا بتوانند بهتر با همکلاسی‌های خود ارتباط برقرار کنند. در صورت امکان نویز (صدا‌های مزاحم) پس زمینه را برای کار دانش آموز کم شنوا به حداقل برسانید. این کار به معنای یافتن مناطق آرام برای این دانش آموزان است. به دانش آموزان بگویید یکی یکی صحبت کنند و پیش از صحبت کردن دستان خود را بالا ببرند تا دانش آموز کم شنوا متوجه شود که کدام دانش آموز در حال صحبت است. استفاده از سیستم FM از دیگر راهکار‌ها برای حمایت از کودکان کم شنوا در کلاس درس است. این وسیله به کودکی که دچار کم شنوایی یا مشکلات شنوایی است کمک می‌کند تا معلم خود را در کلاس‌های پر سر و صدا بهتر بشنود. برای استفاده از این سیستم، معلم از یک میکروفون/فرستنده و دانش آموز از گیرنده استفاده می‌کند که صدا را تقویت کند. هنگام صحبت با دانش آموزان کم شنوا مقابل صورت آن‌ها قرار گیرید. اکثر دانش آموزان مبتلا به کم شنوایی می‌توانند گفتار را تا حدی بخوانند. برای کمک به آنها، هنگام صحبت با آن‌ها، در مقابل صورت آن‌ها قرار گیرید، آهسته و واضح صحبت کنید و فریاد نزنید. اما زمانی که دستگاه‌هایشان روشن است، می‌توانید با لحن عادی صحبت کنید. از تعداد زیادی عکس، گرافیک و برچسب متن برای آموزش استفاده کنید. بسیاری از دانش آموزانی که مشکلات شنوایی دارند، یادگیرنده بصری هستند. از فناوری برای آسان کردن یادگیری استفاده کنید. این کار شامل استفاده از زیرنویس بر روی هر ویدیویی که در کلاس درس استفاده می‌شود و استفاده از نرم افزار تشخیص صدا در رایانه است. برای ایده‌های بیشتر، از خانواده دانش آموز، شنوایی شناس یا معلم آموزش ویژه نیز می‌توانید سوال کنید. برنامه‌ای برای از دست دادن آموزش، تکالیف و تست داشته باشید. دانش آموزانی که مشکل شنوایی دارند ممکن است وقت کلاس را برای مراجعه به پزشک از دست بدهند. این برنامه به این دانش آموزان کمک می‌کند تا زمان از دست رفته را جبران می‌کند. درباره تفاوت‌ها صحبت کنید و جشن بگیرید. دانش آموزان کم شنوا می‌خواهند مانند بقیه مورد پذیرش واقع شوند. اما گاهی اوقات مورد هدف دیگرانی قرار می‌گیرند که آن‌ها را «متفاوت» می‌دانند. درباره تفاوت‌ها صحبت کنید و این تفاوت‌ها را جشن بگیرید، و روی علایق مشترک بچه‌ها تمرکز کنید.

 

منبع : ایرنا