با نوجوانی که دیر به خانه می آید چطور برخورد کنیم؟!

به عنوان والدین، ما متعهد هستیم که تنها بهترین فرصت‌ها را برای فرزندانمان فراهم کنیم. به همین دلیل است که وقتی می‌بینیم فرزندانمان فرصت‌هایی را که ما به سختی برای فراهم کردن شان را به دست آورده ایم هدر می‌دهند یا تصمیم‌هایی می‌گیرند که در تجربه و دانش ما هرگز بهترین نتیجه را به همراه نخواهد داشت، داغان می‌شویم. یکی از رایج‌ترین مسائل والدین در دوران نوجوانی این است که زمانی که فرزندانشان به نوجوان تبدیل شده اند، تا چه اندازه عدم کنترل دارند. نوجوانان تصور می‌کنند زمانی که به سن خاصی می‌رسند، به طور خودکار امتیازاتی در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد و آزادی انجام برخی کارها، مانند بیرون ماندن در شب و دیر آندن به متزل و خواب تمام روز، در حق آنهاست. ساعات منع رفت و آمد معمولاً علت بسیاری از پریشانی‌ها و درگیری‌ها بین والدین و نوجوانانشان است. بنابراین، اگر نوجوانتان بخواهد شب را بیرون بماند و دیر به خانه بیاید، و با آن دسته از افرادی که نمی‌خواهید با آن‌ها معاشرت کند، چه می‌کنید؟ چگونه می‌توانید پسر یا دخترتان را متقاعد کنید که با همسالانی که ممکن است سیگار کشیدن، نوشیدن نوشیدنی‌های بد یا با جنس مخالف هستند و... را یاد بگیرند، و وقت خود را با آن‌ها نگذراند؟ چگونه می‌توانید برای نوجوانانی که تصمیم گرفته اند در برابر هر قانونی که شما وضع کرده اید مقاومت کنند و آن‌ها را سرکوب کنند، مرز بندی کنید؟روانشناسی توصیه می‌کند. والدین نباید از اقدام و مقاومت در برابر خشمی که معمولاً به دنبال دارد، تردید کنند. یعنی والدین باید قوانین خانه را وضع کنند و به شدت آن را اجرا کنند و در صورت لزوم تنبیه کنند.

سرکشی و لجبازی یکی از ویژگی‌های دوره‌ی نوجوانی است و والدین باید بدانند که فرزندانشان در دوره‌ی نوجوانی به دلیل حس سرکشی که در درون خود دارند، از هرگونه قید و شرطی بیزار هستند. قید و شرط‌ها به نوجوانان حس کنترل شدن، قابل اعتماد نبودن و سلب آزادی را می‌دهد. نوجوانان معمولأ وقتی در سن بلوغ قرار دارند سعی می‌کنند که به والدین خود نشان دهند که دیگر بزرگ شده اند و مستقل هستند. یکی از کار‌هایی که برای ثابت کردن به والدین انجام می‌دهند، دیر آمدن به خانه است. نوجوانان سعی دارند که با این کار به والدین خود نشان دهند که مستقل شده‌اند و هم چنین دوست دارند که جامعه را تجربه کنند. معمولأ به این اتفاقات "توسعه‌ی فردی" گفته می‌شود. از نشانه‌های توسعه‌ی فردی می‌توان به: کاهش رابطه‌ی عاطفی بین والدین و نوجوانان، دیر آمدن نوجوانان به خانه، تلاش نوجوانان برای ساختن یک شخصیت منحصر به فرد، تلاش برای مستقل شدن و ... اشاره کرد.

علاوه بر این، در اینجا چند نکته عالی از مشاوران را آورده ایم:
سن نوجوانی سن بسیار حساسی است. سنی که کودک در حال بزرگ شدن است و خودش فکر می‌کند بزرگسال شده است و دیگر بچه نیست و می‌خواهد این را برای همه ثابت کند. حتی می‌خواهد به شما اثبات کند که دیگر مانند یک کودک از قوانین پیروی نمی‌کند. دیر آمدن فرزند شما نیز یکی از جریان‌های طبیعی رشد او است او با این کار می‌خواهد ثابت کند که دیگر کودک نیست.

عبارت تو برای ما دردسر شدی و از این قبیل جملات را خیلی از والدین هنگام عصبانی شدن از فرزند خود به دلیل دیر آمدن، به کار می‌برند. بهتر است به حای عصبانیت، با فرزند خود صبحت کنید و از آن‌ها دلیل دیر آمدنشان را سوال کنید؛ بنابراین می‌توانید بهتر آن‌ها را کنترل کنید. بهتر است زودتر اقدام کنید تا دیر نشده است. می‌توانید نسبت اشتباه فرزندتان با آن‌ها برخورد کنید و آن‌ها را مجازات کنید. همانطور که گفتیم فرزند شما می‌خواهد ثابت کند که دیگر بچه نیست و از مقررات پیروی نمی‌کند و سن لجبازی دارد. اگر با او با عصبانیت برخورد کنید بدتر می‌شود و لجبازی بیشتری می‌کند.

همان گونه که قبلأ هم گفتیم نوجوانی دوره‌ی بسیار حساسی است به همین دلیل به شدت به حمایت بیشتر والدین، نیازمند هستند. والدین باید سعی کنند به جای نصیحت کردن بیشتر به نوجوانان گوش کنند. در محیطی آرام و دوستانه با فرزند خود صحبت کنید.دلایل و حس نگرانی‌ها و مخالفت با دیرآمدن آن را برای آن‌ها بیان کنید نه در قالب نصیحت کردن؛ زیرا نصیحت کردن زیاد، باعث دور کردن فرزند از محیط خانه می‌شود و سبب می‌شود فرزند شما دیر به خانه بیاید. حتما با او همدلی کنید و می‌توانید بگویید که می‌دانم بزرگ شده و دلت می‌خواهد .... اگر با او احساس همدلی نکنید بدتر می‌شود. دقت کنید زمان خوبی را برای صحبت کردن با فرزندتان در نظر بگیرید تا بازدهی بیشتری داشته باشد.

نحوه‌ی صحیح بیان مسائل بسیار مهم است اینکه چگونه و با چه لحنی مسائل را برای نوجوانان خود بازگو کنید اهمیت بسیار زیادی دارد. والدین باید نوجوانان خود را درک کنند و بدانند که نمی‌توانند آن‌ها را محدود کنند.

دقت کنید هنگام صحبت کردن با فرزندتان، قرار نیست که شما آن را راضی کنید. بلکه شما باید با کمک یکدیگره یک نتیجه گیری مشترک برسید. برای نتیجه گیری بهتر شما باید تا حدودی از خواسته‌های خود چشم پوشی کنید و با خواسته‌های منطقی و بدون مشکل فرزندتان موافیت کنید. به عنوان مثال برنامه‌ای را برای رفت و برگشت تنظیم کنید.

در برخورد با نوجوانان، بهتر است والدین با دقت و درایت شرایطی را تعیین کنند. اما تعیین شرایط مهم است. برای مثال، تنظیم رفت و آمد در یک زمان شلوغ و پرترافیک باعث می‌شود فرزند شما دیرتر از زمان برنامه ریزی شده به منزل برسد؛ بنابراین برنامه‌ای معقولانه برای رفت و آمد آن‌ها بنویسید.
با این حال، منعطف کردن قوانین منع رفت و آمد به اندازه کافی برای اجتماعی شدن فرزند شما لازم است. فرزند نوجوان شما حق دارد زمانی را بیرون از خانه بگذراند و با دوستان خود بیرون برود؛ بنابراین برای او یک زمان مناسبی را برای بیرون ماندن تعیین کنید؛ و از او بخواهید تا به برقراری مقررات رفت و آمد تأکید کند به نوجوانان کمک می‌کند که مقررات رفت و آمد را نه به عنوان یک هوی و هوس محدودکننده، بلکه به عنوان قوانینی که نه تنها برای محافظت از خود، بلکه از کل خانواده ایجاد شده است، ببینند. این کار باعث می‌شود، نوجوانان یاد بگیرند که مسئولیت کار‌های خود را قبول کنند و اگر در زمان معین شده به خانه نیایند، مسئولیت خود را زیر پا گذاشته اند. مواقعی وجود دارد که نوجوانان سعی می‌کنند برای رهایی موقت از مقررات رفت و آمد مذاکره کنند. اگر چنین است، پس بنشینید و با آن‌ها در مورد خواسته‌های آن‌ها صحبت کنید. حد وسطی را پیدا کنید که هر دوی شما بتوانید با هم مصالحه کنید، چه او این امتیاز را با کمک در کار‌های اضافی "به دست آورد" یا روز بعد زودتر از حد معمول به خانه بیاید.

* متاسفانه والدین در اکثر مواقع همیشه نگران فرزندشان هستند و فکر می‌کنند بدترین اتفاق برای آن‌ها می‌افتد؛ و همین باعث به هم ریختن شما می‌شود؛ بنابراین بهتر است افکار منفی را از خود دور کنید و به علایق فرزندتان توجه کنید و آن‌ها را به سمت علاقه هایشان راهنمایی کنید.
* برخی والدین در مواقع مشکلات بزرگ که باید واکنش نشان بدهند، سکوت می‌کنند و برخی والدین دیگر به مسائل کوچک و بی ارزش بیش از حد گیر می‌دهند. آن‌ها باید حتما دقت کنند که آیا این مسئله برای فرزندشان مشکل جدی به وجود می‌آورد یا خیر و بعد با آن برخورد کنند. اگر مشکل جدی به وجود نمی‌آورد سختگیری نکنید و اجازه بدهید خودش تصمیم بگیرد.
* متاسفانه برخی والدین از کتاب‌های فرزند پروری استفاده می‌کنند و می‌خواهند آن‌ها را روی فرزندشان پیاده کنند. درصورتی که آن مسائل با روحیات فرزند شما تناسب ندارد، بنابراین فرزند شما دچار استرس و اضطراب می‌شود و اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهد. این کتاب‌ها را زمانی استفاده کنید که شما با مشکل پیچیده‌ای برخورد کرده اید و نمی‌توانید تصمیم درستی بگیرید.

 

منبع : بیتوته