آیا عضلات دارای حافظه هستند؟

ممکن است تاکنون متوجه شده باشید که ورزشکاران و نوازندگان ماهر بدون فکر کردن، شاهکار‌های چشمگیری را انجام می‌دهند. در حقیقت نوعی حافظه عضلانی کمتر شناخته شده در بدن وجود دارد که به دست آوردن مجدد توده عضلانی از دست رفته را آسان‌تر می‌کند. احتمالا تاکنون با اصطلاح حافظه عضلات مواجه شده اید. برخی افراد مدعی هستند که عضلات دارای حافظه بوده و در صورت تکرار یک فرایند، آن را آموخته و بدون مشکل تکرار می‌کنند. در این یادداشت قصد داریم به بررسی این موضوع بپردازیم.
در حقیقت از نظر علمی دو نوع حافظه عضلانی و یا به عبارت بهتر، حافظه سلولی وجود دارد که هر دو بسیار واقعی بوده و وجود ان‌ها اثبات شده است. اولین مورد، که به درستی حافظه رویه‌ای نامیده می‌شود، مسیر‌های سیناپسی در مغز شما را برای توالی هماهنگ خاص حرکات عضلانی که اغلب انجام می‌دهید، تقویت می‌کند.
این همان چیزی است که به یک نوازنده گیتار اجازه می‌دهد تا مثلاً بدون در نظر گرفتن موقعیت هر انگشت، اشکال آکورد را تشکیل دهد در حالی که بیننده با حیرت به این حرکات انگشتان نگاه کرده و شگفت زده است که چگونه وی می‌تواند با این سرعت و ظرافت انگشت‌های خود را در جای دقیق قرار دهد، اما خود هنرمند به موقعیت انگشتانش هیچ توجهی نداشته و بدون فکر کردن مستقیم روی این موضوع، کار درست را انجام می‌دهد.
باید توجه داشت که نوع دیگری از حافظه ماهیچه‌ای نیز وجود دارد و این حافظه عضلانی در واقع به ابعاد و اندازه عضلات مرتبط است. برای درک بهتر این موضوع باید در نظر بگیرید که اگر قبلاً از طریق تمرین و ورزش، توده عضلانی ایجاد کرده اید، در آینده راحت‌تر می‌توانید مجددا به این فرم و ابعاد بازگردید.
در حقیقت سلول‌های عضلانی در طول تمرین و ورزش، هسته‌های اضافی به دست می‌آورند و حافظه این هسته‌ها می‌توانند تا ۱۵ سال باقی بمانند. در واقع حتی پس از کوچک شدن فیبر‌های عضلانی به اندازه طبیعی، آن‌ها هنوز ابعاد پیشین خود را به خاطر دارند. گویی ماهیچه‌ها قدرت قبلی خود را به یاد می‌آورند و بازگشت به آن سطح را آسان‌تر می‌کنند. این ویژگی ماهیچه‌ها نیز نوعی حافظه عضلانی محسوب می‌شود.

 

منبع : سینا پرس