در اینجا انسان‌ها از پلنگ نمی‌ترسند!
پلنگ‌ها به دلیل پوست خوب‌شان برای تهیه کت و سایر اعضای بدن‌شان که در بازار‌های غیرقانونی قیمت‌های هنگفتی دارند شکار شده‌اند.
در حالی که پلنگ‌ها برای شکار غیرقانونی یا قتل انتقام جویانه در بسیاری از مناطق هند هدف قرار گرفته‌اند در نقطه‌ای از آن کشور همزیستی مسالمت‌آمیزی میان انسان‌ها و پلنگ‌ها وجود دارد.
اینجا گوروار منطقه‌ای در امتداد لبه رشته کوه آراوالی در جنوب غربی راجستان در هند است. در اینجا می‌توان زندگی مشترک انسان و پلنگ بدون هیچ گونه درگیری‌ای میان آنان را مشاهده کرد.
اینجا گوروار منطقه‌ای در امتداد لبه رشته کوه آراوالی در جنوب غربی راجستان در هند است. در اینجا می‌توان زندگی مشترک انسان و پلنگ بدون هیچ گونه درگیری‌ای میان آنان را مشاهده کرد.
تعداد پلنگ‌ها در هند در سالیان اخیر رو به افزایش بوده است به طوری که گزارش سال ۲۰۱۸ میلادی جمعیت آنان را ۱۲۸۵۲ نفر تخمین زده بود. درگیری‌های انسان و حیوان در یک کشور پرجمعیت اجتناب ناپذیر بوده است.
پلنگ‌ها به دلیل پوست خوب‌شان برای تهیه کت و سایر اعضای بدن‌شان که در بازار‌های غیرقانونی قیمت‌های هنگفتی دارند شکار شده اند. پلنگ‌ها توسط گروه‌هایی از روستاییان کشته شده‌اند اقدامی تلافی جویانه به دلیل حمله آنان به دام‌های گران بها یا صرفا از ترس زمانی که این گربه سانان بزرگ به درون فضا‌های انسانی راه یابند.
در شش ماهه نخست سال ۲۰۲۱ میلادی ۱۰۲ پلنگ شکار شده و ۲۲ پلنگ دیگر توسط روستاییان کشته شدند. در فاصله سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸ میلادی ۲۳۸ پلنگ تنها در ایالت راجستان کشته شدند. گزارش‌های مکرر رسانه‌ای از حملات پلنگ به انسان‌ها به طور نگران کننده‌ای منتشر شده اند. با این وجود، در این گوشه دورافتاده و چوپانی راجستان حماسه‌ای مستمر از زندگی مشترک مسالمت‌آمیز بین پلنگ‌ها و راباری‌ها یک جامعه چوپان نیمه عشایری که بیش از هزار سال پیش از ایران به هند مهاجرت کردند در جریان بوده است. تخمین زده می‌شود که در حال حاضر حدود ۶۰ پلنگ به همراه کفتار، روباه صحرا، گراز وحشی، بز کوهی و سایر حیوانات کوچک‌تر در آن منطقه حضور دارند.
در شش ماهه نخست سال ۲۰۲۱ میلادی ۱۰۲ پلنگ شکار شده و ۲۲ پلنگ دیگر توسط روستاییان کشته شدند. در فاصله سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸ میلادی ۲۳۸ پلنگ تنها در ایالت راجستان کشته شدند. گزارش‌های مکرر رسانه‌ای از حملات پلنگ به انسان‌ها به طور نگران کننده‌ای منتشر شده اند. با این وجود، در این گوشه دورافتاده و چوپانی راجستان حماسه‌ای مستمر از زندگی مشترک مسالمت‌آمیز بین پلنگ‌ها و راباری‌ها یک جامعه چوپان نیمه عشایری که بیش از هزار سال پیش از ایران به هند مهاجرت کردند در جریان بوده است. تخمین زده می‌شود که در حال حاضر حدود ۶۰ پلنگ به همراه کفتار، روباه صحرا، گراز وحشی، بز کوهی و سایر حیوانات کوچک‌تر در آن منطقه حضور دارند.
بیشتر بخوانید:
همه پلنگ‌های جاوای در جامعه محلی با نام‌های فردی شناخته می‌شوند. مجله انجمن اکولوژیکی بریتانیا نتیجه مطالعه‌ای را در مورد پویایی رابطه انسان - پلنگ که توسط پژوهشگران هندی و نروژی انجام شده بود را منتشر کرد. پژوهشگران اشاره کرده بودند که برخی از جوامع روستایی در شمال هند مانند بِرا پلنگ‌ها را بیشتر موجوداتی متفکر می‌دانند تا شکارچیان غریزه‌ای حیواناتی که توانایی تعامل با انسان در فضا‌های مشترک را دارند. به قول یک ضرب المثل قدیمی راباری «روز‌ها متعلق به انسان‌ها و شب‌ها از آن پلنگ هاست».
با این وجود، اهالی آن منطقه از هندوستان نگران هستند که شکارچیان با گشت‌های شبانه مخل آسایش پلنگ‌ها شوند و ساخت و ساز بی‌رویه هتل‌ها و اقامتگاه‌ها که به طور خطرناکی نزدیک به محل زندگی پلنگ‌های آن ناحیه است باعث شود تا تعادل زیست‌محیطی ظریفی را که پیش‌تر در آنجا منطقه برقرار بود در معرض خطر قرار گیرد. به همین دلیل است که جاوای به وضعیت «ذخیره اجتماعی» نیاز دارد.
این اصطلاحی است که در اصلاحیه قانون حفاظت از حیات وحش هند در سال ۲۰۰۳ میلادی عنوان شد ابتکار عملی برای برسمیت شناختن حفاظت از تنوع زیستی که به روستاییان اجازه می‌دهد تا میزان توسعه محلی را تعیین کنند و تعداد و مقیاس هتل‌ها را در منطقه محدود کنند. هم چنین، این قانون به آن‌ها اجازه می‌دهد تا گشت‌های شبانه را ممنوع کنند و اطمینان حاصل شود که جوامع محلی هم چنان در طرح‌های گردشگری پایدار در منطقه به کار گرفته می‌شوند. این همزیستی انسان و پلنگ تنها در صورتی می‌تواند ادامه یابد که نسل بعدی راباری‌ها به سنت گله داری خود ادامه دهند.
منبع: فرارو
ارسال نظرات