چرا عبادت‌های ما گناه محسوب می‌شود!

حجت‌الاسلام محسن قرائتی قرآن می‌فرماید: ما سختی‌ها را که پیش می‌آوریم می‌خواهیم شما تضرع کنید. حدیث داریم که اگر اشکت درآمد دعا کن، اگر اشک نداری بگو خدایا چرا اشک ندارم. در مناجات‌ها امامان گلایه می‌کنند، که چرا چشمم خشک شده، تضرع مهم است. گاهی در دعا می‌گوییم: خدایا ما را بیامرز، می‌گوید: مگر چه کرده‌ام که بگویم خدایا من را بیامرز. میلیون‌ها گناه می‌کنیم و نمی‌دانیم که این‌ها گناه است، حتی گاهی عبادت‌های ما گناه است. امام حسین (ع) در دعای عرفه می‌فرماید: خدایا خوبی‌های من بدی است. داد زدن پشت بلند‌گو به جز اذان ممنوع است و گناه دارد، می‌خواهی دعا بخوانی مناجات بخوانی برو داخل اتاق و مزاحمت ایجاد نکن. این‌ها گناهانی است که خودمان هم از آن‌ها خبر نداریم. هیچ یک از مراجع اجازه نمی‌دهند قبل از اذان صبح با بلند‌گو حتی قرآن بخوانید. گاهی عبادت‌ها خلاف است. درس می‌خوانیم، اما هیچ سود و ثمری ندارد فقط عمر ما را تلف کرده است.
حاج احمد آقا نقل می‌کرد که برای امام یک لیوان آب آوردند، نیمی از آن را خورد و یک کاغذ روی لیوان گذاشت، گفت نیم دیگر آن را بعد از ظهر می‌خورم. دور ریختن نصف لیوان آب اسراف است و اسراف گناه کبیره است و گناه کبیره انسان را از عدالت خارج می‌کند و فاسق می‌کند. حدیث داریم که با سه کیلو آب می‌توان غسل کرد، با چند سیر آب می‌توان وضو گرفت. اگر هر خانه یک ساک لباس اضافه داشته باشد، میلیون‌ها ساک لباس اضافه می‌آید. اصلاً برخی علوم کاربرد چندانی ندارد و هزینه و وقف را تلف می‌کند. خیلی وقت‌ها خیلی کار‌ها را نکنیم طوری نمی‌شود. خوب است گاهی بنشینیم و فکر کنیم و تا کنون چه کرده‌ایم از این به بعد چه کنیم.

 

منبع : فارس