چگونه صبور باشیم؟

وقتی آسانسور آهسته حرکت می‌کند، دندان‌های‌تان را به هم فشار می‌دهید و زیر لب ناسزا می‌گویید. اگر در کافی‌شاپ نشسته‌اید و هنوز لاته سفارشی‌تان را برای‌تان نیاورده‌اند، پیشخدمت را صدا می‌زنید و می‌خواهید علت تأخیر را بدانید.هر فردی در زندگی لحظاتی را تجربه کرده است که در آن نتوانسته در برابر ناملایمات، کلافگی‌ها و خرابکاری‌ها خونسرد یا صبور بماند. سارا اشنیتکر، دانشیار رشته روان‌شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه بایلور و نویسنده کتاب «آزمونِ صبر و خوشبختی» می‌گوید: «ما انتظاراتی داریم که به ما می‌گویند چه کاری درست است، چند دقیقه در صف ایستادن منطقی است، چقدر باید طول بکشد تا ما به مقصدمان برسیم یا افراد چگونه باید رفتار کنند و ما چه احساسی در برابر رفتار آن‌ها باید داشته باشیم.» «در اغلب اوقات با نقض این انتظارات، احساسات ما نیز از کنترل خارج می‌شود.»
اشنیتکر توضیح می‌دهد: «بی‌طاقتی همیشه هم بد نیست، اما افرادی که مدام دچار این وضعیت می‌شوند، استرس بیشتری را در زندگی متحمل می‌شوند که خطر مشکلات سلامتی مانند بیماری‌های قلبی-عروقی را افزایش می‌دهد.»
اشنیتکر می‌گوید، برخی افراد صبورتر هستند، اما «هیچ‌کس محکوم نیست با همان میزان طبیعی از صبری که دارد سر کند. ما می‌توانیم با تمرین‌های هدفمند صبر را در خودمان پرورش دهیم و منتظر ماندن را به فرایندی آسان‌تر برای خودمان تبدیل کنیم.» طی مصاحبه‌ای با اشنتیکر از او خواسته تا توصیه‌هایی برای افزایش صبوری در زندگی روزمره به مخاطبان ارائه دهد که بخشی از این توصیه‌ها را در زیر می‌خوانیم:

احساسات شما فعال می‌شوند. وقتی این اتفاق می‌افتد، درواقع تمام بدنِ شما واکنش نشان می‌دهد. ممکن است ضربان قلب ما افزایش پیدا کند. میزان الکتریسته‌ای که از پوست ما عبور می‌کند، ممکن است تغییر کند. همچنین بستگی دارد که چه احساسی در حال بروز باشد. اضطراب ناشی از دیر شدنِ یک جلسه مهم به دلیل اتفاقی که افتاده است، با ازدست‌دادنِ صبری که علتش عصبانیت است، متفاوت است. اما رویهم‌رفته، در تمامی این موارد سیستم جسمانی فرد برانگیخته و وارد واکنشِ اضطرابیِ «جنگ یا گریز» می‌شود. گاهی اوقات ازدست‌دادنِ صبر به ما کمک می‌کند تا متمرکز شویم و خودمان را برای مقابله و عمل کردن آماده کنیم. اما در موقعیتی که شما هیچ کنترلی بر آن ندارید و کار زیادی از دستتان ساخته نیست، تغییر احساسات بهترین گزینه شماست و بهترین حالت آن است که احساسات خود را فروبکاهید و به وضعیتِ خونسردی برگردید.

ارزیابیِ مجدد شناختی – آنجایی که شما درباره موقعیت‌تان از یک بعد جدید می‌اندیشید – یا جستجو برای یافتنِ فواید – وقتی از خودتان می‌پرسید در این موقعیتِ منفی پیش‌آمده چه نکاتِ مثبتی برای من وجود دارد — می‌توانند به شما کمک که یک لحظه صبر کنید و در درازمدت شما را صبورتر می‌کنند. همچنین، آگاه شدن به احساسی که دارید و تشخیصِ اینکه واقعاً در آن لحظه چه احساسی را تجربه می‌کنید و چرا، می‌تواند کمک‌کننده باشد.
گام بعدی که دوست دارم درباره‌اش صحبت کنم، آن است که رنج، انتظار و مشکلی که در آن لحظه باعث ازدست‌دادنِ صبر و طاقت‌تان شده است را به اهداف بزرگ‌تر زندگی‌تان وصل کنید. آیا آن موقعیتی که در آن هستید، معنایی برای زندگی شما دارد؟ چطور می‌توانید از آن معنا به عنوان منبعی برای کنار آمدن با لحظاتِ منفیِ آن موقعیت استفاده کنید؟ ما درباره فضیلت بردباری در بیماران بستری در بیمارستان روانی که به دلیلِ خطر اقدام به خودکشی یا سایر اختلالات روانی بستری شده بودند، تحقیق کردیم. ما دریافتیم حتی در میان این گروه جمعیتی، افرادی که صبورتر بودند، خیلی کارامدتر با شرایط بحرانی زندگی خود کنار می‌آمدند. آن‌ها همچنین در مقایسه با سایرین علائم افسردگی‌شان کمتر بود. این نشان می‌دهد که حتی در حادترین مثال‌های رنج، بردباری می‌تواند به بهبود بیمار کمک کند. تمرین صبوری در گرماگرمِ لحظه حساسی که در آن قرار دارید، سخت است. تصور کنید که کودک‌تان دارد با یک رتیل بازی می‌کند، منتظر دریافت نتیجه نمونه‌برداری از پستان هستید یا قبل از یک جلسه بسیار مهم در ترافیک مانده‌اند – می‌توانید نکاتی که تاکنون گفته شد را در این شرایط امتحان کنید. اما بهتر آن است که صبوری را تبدیل به عادت کنید. تحقیقات نشان می‌دهند که تمرین این استراتژی‌ها در زمان‌هایی که شما استرس اندکی دارید یا کلاً استرس ندارید، می‌تواند در مواقع بسیار استرس‌زا به کمک شما بیاید. تلاش کنید زمانی که آسانسور آهسته حرکت می‌کند، صبور باشید. به این ترتیب، شما مهارت‌های لازم را برای مواقعی که موقعیت جدی‌تر است، کسب می‌کنید. صحبت کردن درباره تلاش‌های‌تان با دیگران می‌تواند کمک‌کننده باشد. بهتر است به جای امتحان کردن، تمرین کنید. اگر مدام تمرین کنید که به وضعیتی که در آن هستید، آگاهی داشته باشید، صبورتر خواهید شد. شما همچنین می‌توانید از طریق افزایش روانیِ احساسی‌تان که توانایی شناسایی و نام‌گذاری روی احساس است، صبوری خودتان را افزایش دهید. روانی احساسی ارزیابی مجدد موقعیتی که در آن هستید را چه در لحظه و چه بعد از آن آسان‌تر می‌کند. اگر شیوه تفکر خود را تغییر دهید، احساس‌تان تغییر می‌کند، اما پیش از آن لازم است که احساس خودتان را تغییر دهید.

مراحل ابتدایی شبیه هم است و توصیه‌ای که در این زمینه دارم فقط قدری طعم و عطر متفاوت دارد. آنچه که در این زمینه به شما کمک می‌کند شناسایی اهداف‌تان از برقراری یک رابطه است.
برای مثال: «به عنوان یک والد می‌خواهم این جوانان به بزرگسالانِ موفقی تبدیل شوند، می‌خواهم که آن‌ها مهربان و سخاوتمند بار بیایند.» اگر شما شیوه تفکر خودتان را روی این مسئله متمرکز کنید در درازمدت به شما کمک می‌کند که در لحظه تصمیم‌های بهتری بگیرید. برای مثال اگر در لحظه عصبانیت هستید، با خودتان می‌گویید: «بسیار خوب، کاری که من می‌کنم بخشی از آموزشِ خویشتن‌داری و نظم در زندگی است و به جوانِ من کمک می‌کند تا به بزرگسالی تبدیل شود که به جامعه‌اش خدمت می‌کند؛ بنابراین اگر در این لحظه حساس سر او فریاد نمی‌کشم یا سعی می‌کنم از آموزه‌های مثبت فرزندپروری بهره بگیرم، همه در راستای رسیدن به این هدف هستند.» در بافت یک رابطه عاشقانه یا در ازدواج، نیز به جای آنکه روی ابعاد منفی آن رابطه متمرکز شوید، روی این قضیه متمرکز باشید که حاصلِ رابطه شما چه پیامد‌های مثبتی دارد. سعی کنید آن جنبه‌های مثبت در رابطه‌تان که به شما انگیزه می‌دهد در یک رابطه باقی بمانید را پررنگ‌تر کنید. این کار به شما کمک می‌کند که در شرایط ناگوار صبورتر باشید.

افراد صبورتر، همدلی بیشتری نیز دارند. اینکه قادر باشید از چشم‌انداز دیگری مسائل را ببیند و نه فقط به نیاز‌های خودتان بلکه به نیاز‌های دیگران فکر کنید، اغلب کمک می‌کند که در موقعیت‌های بد بهتر تصمیم بگیرید. تحقیقات نشان داده‌اند افرادی که صبوری بیشتری دارند، رفاه و سلامتی بهتری دارند، از زندگی‌شان راضی‌تر هستند، امیدوارترند، اعتماد‌به‌نفس بالاتری دارند و در کل احساسات مثبت‌تری را تجربه می‌کنند. به‌نظر می‌رسد که این افراد اهداف‌شان را با تلاش بیشتری دنبال می‌کنند و رضایت بیشتری از پیشرفت در اهداف‌شان احساس می‌کنند. بیمارانی که صبوری بیشتری دارند، علائم کمتری از بیماری‌هایی مانند سردرد، زخم معده، اسهال و ... را نشان می‌دهند.

برای صبورتر شدن به صبر بیشتری نیاز دارید. تبدیل کردنِ برخی ویژگی‌ها به عادت زمان‌های متفاوتی را طلب می‌کند. برای مثال برخی عادات طی ۲۰ روز شکل می‌گیرند، اما برخی دیگر یکسال طول می‌کشد تا شکل بگیرد. تحقیقات نشان می‌دهند که صبوری جزو آن عاداتی است که در کمترین مدت مانند ۱ تا ۴‌هفته شکل گرفته است. نمی‌توان مردم را در دو قطبِ صبور و غیرصبور دسته‌بندی کرد. همیشه با یک طیف از صبوری تا غیرصبوری مواجه هستیم. اما هر چه به سمت صبوری میل کنیم، اهداف‌مان را بهتر کسب می‌کنیم. شما باید نسبت به خودتان هم صبور باشید. نسبت به خودتان شفقت و دلسوزی داشته باشید و برای رشد کردن به خودتان زمان بدهید و بدانید این چیزی نیست که ظرف یکسال بتوانید تغییرش بدهید. صبوری در شما کِشت می‌شود و اینطور نیست که بتوانید خیلی سریع آن را ترمیم کنید.

 

منبع : فرادید