لطفا از آبروریزی وحشت نداشته باشید!

در مهمانی هستید. در جمعی که چندان هم با آن‌ها میانه نزدیکی ندارید، یا این که در فروشگاهی شلوغ مشغول خرید شده‌اید، ناگهان کودک‌تان مطالبه‌ای نشدنی را پشت سر هم تکرار می‌کند. پاسخ نه شما بن بست این بگو و مگو است. کار از کار می‌گذرد و کودک به شما حمله می‌کند و در حضور همان جمعی که در آن به شدت معذب هستید با همان دست‌های کوچکش و زوری که ندارد شروع به کتک زدن شما می‌کند. تجربه روانشناسان بالینی می‌گوید خیلی وقت‌ها در این شرایط وحشت از آبروریزی، فاجعه تربیتی دیگری را رقم می‌زند. شما از ترس این که متهم به تربیت نادرست فرزندتان شوید همان لحظه کوتاه می‌آیید و خواسته اش را اجابت می‌کنید. کودک‌تان آرام می‌شود و یاد می‌گیرد که فقط با خشونت می‌تواند به اهدافش برسد! «الهام موسوی» روانشناس کودک در این زمینه مطالعه و تحقیقات زیادی داشته است و می‌گوید در چنین شرایطی چند مرحله رفتاری باعث می‌شود مدیریت این وضعیت را به دست بگیرید و کودک تان را از این رویه غلط جدا کنید.

اگر به هر دلیلی در جمعی کودک‌تان به شما حمله کرد رفتار او را تکرار نکنید. این کار باعث می‌شود پرخاشگری تثبیت بیشتری در ذهن و رفتار کودک‌تان پیدا کند. بزرگسالان الگوی کودکان هستند و اگر ببینند شما هم مثل او از کوره در رفته‌اید به این نتیجه می‌رسد که، چون دوستش دارید پافشاری بیشتر جواب می‌دهد و این شما هستید که از خشونت‌تان کوتاه می‌آیید. پس داد نزنید. پرخاش نکنید. تنبیه در این شرایط مطلقا جواب نمی‌دهد. شما به تنها چیزی که نیاز دارید چهره‌ای از پدر یا مادری است که در آرامش برخورد قاطعانه‌اش را ادامه می‌دهد و در آن صبوری می‌کند.

مطالبات بچه‌ها در جمع‌های فامیلی، مهمانی و هنگام خرید در بازار‌ها و فروشگاه‌های شلوغ بیشتر از زمان‌های دیگر است. اغلب این خواسته‌ها هم شدنی نیست. پس اگر در این وضعیت کودک‌تان شروع به کتک زدن شما با سرو صدا و گریه و زاری کرد اصلا خجالت نکشید. کسی که در آن لحظه شما را متهم به تربیت نادرست می‌کند هیچ نقشی در زندگی شما و آینده فرزندتان ندارد. پس در وهله اول خونسردی تان را حفظ کنید. یادتان باشد باید قاطع و در عین حال مهربان به نظر برسید. وحشت از آبروریزی باعث می‌شود خیلی زود کوتاه بیایید و برای ساکت کردن جیغ‌های فرزندتان دست به هر کاری بزنید. اگر قاطع بمانید و مقابل درخواست غیر منطقی کودک تان ایستادگی کنید جیغ‌های او چند دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد. اما اگر وحشت از آبروریزی باعث شود همان لحظه مطیع او شوید او را برای همیشه تبدیل به فردی زروگو، خشن، غیر منطقی و خودخواه می‌کنید.

خنده و مهربانی بی جای شما همه چیز را در یک آن خراب می‌کند. در این شرایط برای آرام کردن بچه‌ها نباید بخندید. این باعث شدت کتک زدن و ایجاد سر و صدای بیشتر از طرف کودک می‌شود. بدترین کار در این شرایط این است که کوتاه بیایید و به سرعت و با مهربانی هر چه او می‌خواهد را انجام دهید. در این وضعیت بهترین کار این است که صورت‌تان را به صورت بچه نزدیک کنید. شانه هایش را بگیرید و با لحنی آرام و قاطع بگویید که او هیچ وقت در هیچ شرایطی حق ندارد دیگران را کتک بزند و این کار آدم‌های خوب نیست. سپس او را رها کنید و فاصله بگیرید.
کودکان لجبازتر به سادگی کوتاه نمی‌آیند. اگر بعد از صحبت هم گریه، پرتاب کردن وسیله و خشونت کودک‌تان ادامه پیدا کرد یادتان باشد نباید خیلی در دسترس او باشید. کمی از او فاصله بگیرید. خونسردی شما کلید حل این ماجراست. با صدایی رسا جوری که کودک و حتا بقیه بشوند به او اعلام کنید که هر وقت گریه و زاری و رفتار بدش تمام شد با او صحبت می‌کنید. با این کار به او یاد می‌دهید که راهکار حل مشکلات گفتگو است. چند بار این جمله را تکرار کنید: «هر وقت گریه‌ها و جیغ و داد هایت تمام شد بیا با هم حرف بزنیم» کودک‌تان با دیدن خونسری و قاطعیت شما و البته دعوت به گفتگو رفتار خشونت آمیزش را ترک می‌کند. ممکن است کمی طول بکشد، اما یادتان باشد که فقط خونسردی و قاطعیت شماست که می‌تواند به خودتان و فرزندتان کمک کند. پس صبور باشید و این مراحل انجام دهید.

 

منبع : ایرنا