آیا میدانید چرا نوزاد من به بالا نگاه می کند؟
نوزادان موجودات فوق العاده ای هستند، آنها ممکن است برای مدت طولانی به یک نقطه خیره بمانند. گاهی مادران متوجه نگاه خیره ی نوزاد به بالا می شوند، این فرآیند جزئی از مراحل تکامل بینایی نوزاد محسوب می شود.
نوزادان موجودات فوق العادهای هستند، آنها ممکن است برای مدت طولانی به یک نقطه خیره بمانند. گاهی مادران متوجه نگاه خیرهی نوزاد به بالا میشوند، این فرآیند جزئی از مراحل تکامل بینایی نوزاد محسوب میشود، البته باید توجه کرد که این خیره گی تا ۴ ماهگی ادامه دارد و وجود آن بعد از ۴ ماهگی ممکن است نشانهای از بیماری باشد.
نگاه کردن نوزاد به سمت بالا:
نوزادان موجودات کنجکاوی هستند، آنها دائما درحال جستوجو برای کشف چیزهای جدیدی هستند و این موضوع کاملا در ذات آنها نهادینه شده، اما گاهی مادران متوجه نگاه خیرهی نوزادان به سمت بالا میشوند به شکلی که نوزاد سر خود را کاملا صاف کرده و بالا میبرد و به شکل مستقیم بدون اینکه پلک بزند به سقف خیره میشود، گاهی نیز تلاش میکند چشمان خود را بالا برده تا بالای سرش را هم ببینید، این حرکات معمولا در همهی نوزادان دیده میشود و ممکن است ۳ الی ۴ ماه ادامه داشته باشد، که کاملا طبیعی است و نشانهای از تکامل بینایی نوزاد به حساب میآید. ذهن نوزاد فعال است و رشد زیادی دارد، او بعد از اینکه ۹ ماه را در تاریکی مطلق گذرانده، با خروج از رحم مادرش؛ وارد دنیایی پر از رنگ و نور میشود، بنابراین این رفتار برای ارضای حس کنجکاوی او، کاملا منطقی و قابل انتظار است و به مرور زمان با عادی شدن محیط اطراف کاهش مییابد. حدود ۴ ماه طول میکشد تا نوزاد بتواند رنگها را تشخیص دهد و حرکات را تجزیه کند و در نهایت سیستم بینایی او تکامل نهایی پیدا کند. در چهار ماههی اول زندگی نوزاد؛ عضلات چشم ضعیف هستند بنابراین او تمایل پیدا میکند که تنها به تصویر مقابلش خیره شود و به پشت خواباندن نوزاد این موضوع را تشدید میکند، چون تنها تصویر مقابل او سقف است. با ورود نوزاد به هفتهی دوازدهم عضلات چشم قویتر میشوند و نوزاد میتواند با مادرش ارتباط چشمی برقرار کند، یا به رنگهای مختلف واکنش دهد. در صورت عدم مشاهدهی این واکنشها در نوزاد بعد از ۴ ماهگی حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
چه زمانی باید پزشک مراجعه کرد؟
اشاره کردیم به بالا نگاه کردن نوزاد تا ۴ ماهگی او کاملا قابل انتظار و طبیعی است، اما اگر این رفتار بعد از ۱۲ هفتگی همچنان ادامه داشت نیازمند بررسی توسط متخصص است تا تشخیص نهایی داده شود. در صورتی که نوزاد بعد از ۱۲ هفتگی علاوه بر خیرگی به سقف علائم دیگری از جمله؛ بی توجهی به انواع رنگهای شاد یا نور، بی توجهی به حرکات، عدم تمایل به برقراری ارتباط داشته باشد میتواند نشانهای غیر طبیعی باشد. لازم به ذکر است با توجه به رشد ذهنی نوزادان در دوازده هفتگی باز هم خیرگی ممکن است در آنها دیده شود، اما در صورت مشاهدهی این رفتار از طرف کودک باید به پزشک مراجعه شود. برخی پزشکان معتقد هستند علت این بی توجهی و ادامه داشتن خیرگی نوزاد میتواند نشانهای از صرع، اوتیسم و یا نارسایی بینایی باشد.
علائم مشکوک عبارتند از:
• بی توجهی به نور، حرکات و رنگهای درخشان و روشن
• عدم تمایل برای برقراری ارتباط
• گاهی با وجود واکنش به رنگهای شاد باز هم خیره شدن به سقف برای آنها جذابیت بیشتری دارد.
پزشک با معاینهی کامل و دقیق تشخیص قطعی را اعلام میکند. باید توجه داشت تشخیص هرگونه اختلال و یا بیماری در نوزادان به علت اینکه هنوز در مرحله رشد هستند دشوار است، بنابراین برای اطمینان از هرگونه بیماری و یا اختلال پزشک از والدین درخواست میکند برای بررسی پیشرفت، رشد و تعیین علائم جدید چندین بار به او مراجعه کنند. مادران باید از مقایسهی نوزاد خود با دیگران پرهیز کنند، فرایند رشدی هیچ دو نوزادی به هم شبیه نیست، بنابراین متفاوت بودن نوزاد به معنی بیمار بودن او نیست. باید از نگرانی بیش از حد دربارهی این موضوع پرهیز کرد. یکی از توصیههای پزشک برای تحریک بیشتر نوزاد استفاده بیشتر از رنگها است، او پیشنهاد میکند نوزاد را در معرض رنگهای مختلف قرار دهند. در صورتی که بیماری خاصی تشخیص داده شود پزشک برای نوزاد دارو تجویز میکند.
نگاه کردن نوزاد به سمت بالا:
نوزادان موجودات کنجکاوی هستند، آنها دائما درحال جستوجو برای کشف چیزهای جدیدی هستند و این موضوع کاملا در ذات آنها نهادینه شده، اما گاهی مادران متوجه نگاه خیرهی نوزادان به سمت بالا میشوند به شکلی که نوزاد سر خود را کاملا صاف کرده و بالا میبرد و به شکل مستقیم بدون اینکه پلک بزند به سقف خیره میشود، گاهی نیز تلاش میکند چشمان خود را بالا برده تا بالای سرش را هم ببینید، این حرکات معمولا در همهی نوزادان دیده میشود و ممکن است ۳ الی ۴ ماه ادامه داشته باشد، که کاملا طبیعی است و نشانهای از تکامل بینایی نوزاد به حساب میآید. ذهن نوزاد فعال است و رشد زیادی دارد، او بعد از اینکه ۹ ماه را در تاریکی مطلق گذرانده، با خروج از رحم مادرش؛ وارد دنیایی پر از رنگ و نور میشود، بنابراین این رفتار برای ارضای حس کنجکاوی او، کاملا منطقی و قابل انتظار است و به مرور زمان با عادی شدن محیط اطراف کاهش مییابد. حدود ۴ ماه طول میکشد تا نوزاد بتواند رنگها را تشخیص دهد و حرکات را تجزیه کند و در نهایت سیستم بینایی او تکامل نهایی پیدا کند. در چهار ماههی اول زندگی نوزاد؛ عضلات چشم ضعیف هستند بنابراین او تمایل پیدا میکند که تنها به تصویر مقابلش خیره شود و به پشت خواباندن نوزاد این موضوع را تشدید میکند، چون تنها تصویر مقابل او سقف است. با ورود نوزاد به هفتهی دوازدهم عضلات چشم قویتر میشوند و نوزاد میتواند با مادرش ارتباط چشمی برقرار کند، یا به رنگهای مختلف واکنش دهد. در صورت عدم مشاهدهی این واکنشها در نوزاد بعد از ۴ ماهگی حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
چه زمانی باید پزشک مراجعه کرد؟
اشاره کردیم به بالا نگاه کردن نوزاد تا ۴ ماهگی او کاملا قابل انتظار و طبیعی است، اما اگر این رفتار بعد از ۱۲ هفتگی همچنان ادامه داشت نیازمند بررسی توسط متخصص است تا تشخیص نهایی داده شود. در صورتی که نوزاد بعد از ۱۲ هفتگی علاوه بر خیرگی به سقف علائم دیگری از جمله؛ بی توجهی به انواع رنگهای شاد یا نور، بی توجهی به حرکات، عدم تمایل به برقراری ارتباط داشته باشد میتواند نشانهای غیر طبیعی باشد. لازم به ذکر است با توجه به رشد ذهنی نوزادان در دوازده هفتگی باز هم خیرگی ممکن است در آنها دیده شود، اما در صورت مشاهدهی این رفتار از طرف کودک باید به پزشک مراجعه شود. برخی پزشکان معتقد هستند علت این بی توجهی و ادامه داشتن خیرگی نوزاد میتواند نشانهای از صرع، اوتیسم و یا نارسایی بینایی باشد.
علائم مشکوک عبارتند از:
• بی توجهی به نور، حرکات و رنگهای درخشان و روشن
• عدم تمایل برای برقراری ارتباط
• گاهی با وجود واکنش به رنگهای شاد باز هم خیره شدن به سقف برای آنها جذابیت بیشتری دارد.
پزشک با معاینهی کامل و دقیق تشخیص قطعی را اعلام میکند. باید توجه داشت تشخیص هرگونه اختلال و یا بیماری در نوزادان به علت اینکه هنوز در مرحله رشد هستند دشوار است، بنابراین برای اطمینان از هرگونه بیماری و یا اختلال پزشک از والدین درخواست میکند برای بررسی پیشرفت، رشد و تعیین علائم جدید چندین بار به او مراجعه کنند. مادران باید از مقایسهی نوزاد خود با دیگران پرهیز کنند، فرایند رشدی هیچ دو نوزادی به هم شبیه نیست، بنابراین متفاوت بودن نوزاد به معنی بیمار بودن او نیست. باید از نگرانی بیش از حد دربارهی این موضوع پرهیز کرد. یکی از توصیههای پزشک برای تحریک بیشتر نوزاد استفاده بیشتر از رنگها است، او پیشنهاد میکند نوزاد را در معرض رنگهای مختلف قرار دهند. در صورتی که بیماری خاصی تشخیص داده شود پزشک برای نوزاد دارو تجویز میکند.
بیشتر بخوانید
بیتوته
ارسال نظرات