روان‌‍‌شناسی ارسال‌کنندگان پیامهای تبریک نوروزی!
همین ابتدا عرض کنم که به مناسبت آغاز قرن جدید و سال نو این مطلب را با دید طنز و سرگرمی، البته همراه با چاشنی واقعیت بخوانید!
همین ابتدا عرض کنم که به مناسبت آغاز قرن جدید و سال نو این مطلب را با دید طنز و سرگرمی، البته همراه با چاشنی واقعیت بخوانید! در این مطلب شِبه فان، به بهانه سال نو و پیامهای تبریک جورواجور که مثل نُقل و نبات بر سرمان آوار شد و همچنان هم ته مانده هایش ادامه دارد به روانش شناسی ارسال کنندگان و همچنین دریافت کنندگان این پیامهای تبریک می‌پردازم.
فورواردی‌های نوع اول!
همین اول مطلب سراغ این دسته از ارسال کنندگان پیامهای نوروزی رفتم، چون تعدادشان نسبت به سایرین بسیار زیاد است. این دسته از افراد معمولا توان نوشتن پیامهای تبریک را ندارند. از طرفی خیلی حال جستجو در اینترنت را هم ندارند تا بلکه از میان هزاران پیام تبریک، یکی چند تا را برگزینند و برای ملت ارسال کنند. این‌ها اولین پیام تبریک دریافتی را به سرعت برای دیگران فوروارد می‌کنند حتی در برخی موارد مشاهده شده اسم و امضای ارسال کننده را هم نمی‌بینند که ویرایش کنند!
فورواردی‌های نوع دوم!
فورواردی‌های نوع دوم کسانی هستند که از دسته اول زرنگ ترند. آن‌ها خودشان پیام مناسبی را پیدا می‌کنند؛ یا می‌نویسند یا طراحی می‌کنند، امضا می‌کنند و برای اشخاص مورد نظرشان فوروارد می‌کنند. خب، قطعا وضعیت این افراد از فورواردی‌های نوع اول بهتر است. آن‌ها برای ارسال شونده احترام بیشتری قائلند و حداقل یک پیام بدون امضای دیگران و با امضای خودشان برای دوستان و آشنایان می‌فرستند.
فورواردی‌های نوع سوم با یک تفاوت
این افراد دقیقا شبیه فورواردی‌های نوع دوم هستند تنها با این تفاوت مهم که پیام تبریکشان را فوروارد نمی‌کنند. وقت بیشتری می‌گذارند و تک به تک به ارسال پیام هایشان می‌پردازند که قطعا این کار و فورواردی نبودن پیام‌ها حس بهتری در گیرندگان پیام ایجاد می‌کند؛ یک حس توام با احترام بیشتر.
غیر فورواردی‌ها
این‌ها بر خلاف سایرین که ذکرشان رفت نه اهل فوروارد بدون ضابطه و نه اهل فوروارد با ضابطه اند!
آن‌ها وقت می‌گذارند. خودشان پیام تبریک می‌نویسند یا این که با استفاده از چند پیام مختلف یک محصول بازار مشترک آماده می‌کنند. تا اینجا شبیه نوع سومی‌ها هستند، اما تفاوت مهمشان این است که بیشتر وقت می‌گذارند و بالای هر پیام اسم فرد مورد نظر را می‌نویسند؛ این کار قند در دل گیرندگان پیام‌ها آب می‌کند و یک حسِ احترام خیلی بیشتر بهشان دست می‌دهد!
دریافت کنندگان:
اغلب دریافت کنندگان در حقیقت همان ارسال کنندگان هستند پس نیاز به توضیح خاصی ندارند!
فقط یک دسته خاص هستند که در پاسخ پیام تبریکی که ما با شور و اشتیاق ارسال می‌کنیم، استیکری می‌فرستند با این مضمون: (زنده باشید/ممنون/سپاس) نه تبریک متقابلی نه چیزی، انگار همین استیکر هم محبت کرده و منت بر سرمان گذاشته و خدمتمان ارسال کرده اند!
پرتکرارترین و فورواردی‌ترین پیام!
این پیام که در ادامه می‌خوانید امسال یکی از تکراری‌ترین و پرفورواردترین پیام تبریک نوروزی لقب گرفت:
«اولین سر مشق زندگیم فراموش نکردن انسان‌هایی است که نمک پرورده شان هستم و درگیر مهرشان، شاید غفلت کنم دیر یادشان کنم، ولی هرگز فراموششان نخواهم کرد. نامتان در اندیشه و مهرتان در قلب ماست. نوروز بر شما مبارک.»
فورواردی‌های نوع اول!
همین اول مطلب سراغ این دسته از ارسال کنندگان پیامهای نوروزی رفتم، چون تعدادشان نسبت به سایرین بسیار زیاد است. این دسته از افراد معمولا توان نوشتن پیامهای تبریک را ندارند. از طرفی خیلی حال جستجو در اینترنت را هم ندارند تا بلکه از میان هزاران پیام تبریک، یکی چند تا را برگزینند و برای ملت ارسال کنند. این‌ها اولین پیام تبریک دریافتی را به سرعت برای دیگران فوروارد می‌کنند حتی در برخی موارد مشاهده شده اسم و امضای ارسال کننده را هم نمی‌بینند که ویرایش کنند!
فورواردی‌های نوع دوم!
فورواردی‌های نوع دوم کسانی هستند که از دسته اول زرنگ ترند. آن‌ها خودشان پیام مناسبی را پیدا می‌کنند؛ یا می‌نویسند یا طراحی می‌کنند، امضا می‌کنند و برای اشخاص مورد نظرشان فوروارد می‌کنند. خب، قطعا وضعیت این افراد از فورواردی‌های نوع اول بهتر است. آن‌ها برای ارسال شونده احترام بیشتری قائلند و حداقل یک پیام بدون امضای دیگران و با امضای خودشان برای دوستان و آشنایان می‌فرستند.
فورواردی‌های نوع سوم با یک تفاوت
این افراد دقیقا شبیه فورواردی‌های نوع دوم هستند تنها با این تفاوت مهم که پیام تبریکشان را فوروارد نمی‌کنند. وقت بیشتری می‌گذارند و تک به تک به ارسال پیام هایشان می‌پردازند که قطعا این کار و فورواردی نبودن پیام‌ها حس بهتری در گیرندگان پیام ایجاد می‌کند؛ یک حس توام با احترام بیشتر.
غیر فورواردی‌ها
این‌ها بر خلاف سایرین که ذکرشان رفت نه اهل فوروارد بدون ضابطه و نه اهل فوروارد با ضابطه اند!
آن‌ها وقت می‌گذارند. خودشان پیام تبریک می‌نویسند یا این که با استفاده از چند پیام مختلف یک محصول بازار مشترک آماده می‌کنند. تا اینجا شبیه نوع سومی‌ها هستند، اما تفاوت مهمشان این است که بیشتر وقت می‌گذارند و بالای هر پیام اسم فرد مورد نظر را می‌نویسند؛ این کار قند در دل گیرندگان پیام‌ها آب می‌کند و یک حسِ احترام خیلی بیشتر بهشان دست می‌دهد!
دریافت کنندگان:
اغلب دریافت کنندگان در حقیقت همان ارسال کنندگان هستند پس نیاز به توضیح خاصی ندارند!
فقط یک دسته خاص هستند که در پاسخ پیام تبریکی که ما با شور و اشتیاق ارسال می‌کنیم، استیکری می‌فرستند با این مضمون: (زنده باشید/ممنون/سپاس) نه تبریک متقابلی نه چیزی، انگار همین استیکر هم محبت کرده و منت بر سرمان گذاشته و خدمتمان ارسال کرده اند!
پرتکرارترین و فورواردی‌ترین پیام!
این پیام که در ادامه می‌خوانید امسال یکی از تکراری‌ترین و پرفورواردترین پیام تبریک نوروزی لقب گرفت:
«اولین سر مشق زندگیم فراموش نکردن انسان‌هایی است که نمک پرورده شان هستم و درگیر مهرشان، شاید غفلت کنم دیر یادشان کنم، ولی هرگز فراموششان نخواهم کرد. نامتان در اندیشه و مهرتان در قلب ماست. نوروز بر شما مبارک.»
بیشتر بخوانید
منبع : خبرآنلاین
ارسال نظرات