بعد از شکست مثل «توخل» باشید!
تصمیم سرمربی چلسی در فینال جام‌اتحادیه انگلیس باعث ناکامی تیم‌اش شد اما واکنش او به این اتفاق چه بود؟
دقیقه ۱۲۰ فینال نفس‌گیر چلسی و لیورپول است. توخل مربی چلسی «کپا» را جایگزین «مندی» می‌کند، در شرایطی که مندی نمایش خوبی در جریان بازی داشته و کپا ۳ سال قبل با رفتارش همین جام را از تیمش چلسی گرفت. در نهایت کپا که توخل به او اعتماد کرده بود نه تنها هیچ‌کدام از ۱۱ پنالتی عجیب حریف را نگرفت، بلکه پنالتی آخر تیمش را هم هدر داد تا یک تنه باعث باخت تیمش شود. توخل مربی چلسی به این موضوع واکنش جالبی داشت. در ادامه، واکنش او به انتقاد‌ها درباره این تصمیم و واکاوی روان‌شناسانه آن را خواهید خواند.
به جای «کپا»، من را سرزنش کنید
«توخل» بعد از شکست گفت: «برای کپا ناراحتیم و او تنها بازیکن چلسی بود که امشب پنالتی خود را از دست داد، اما هیچ دلیلی برای سرزنش او وجود ندارد. وقتی تصمیم می‌گیرم دیگر این اتفاق رخ داده و وقتی نتیجه را می‌دانم نمی‌توانم دوباره درباره آن تصمیم قضاوت کنم. نمی‌دانیم اگر ادوارد مندی را در زمین نگه می‌داشتیم چه اتفاقی می‌افتاد. دلیلی برای سرزنش کپا وجود ندارد و من را سرزنش کنید، زیرا من فردی هستم که تصمیم می‌گیرم.»
اشتباه در تصمیم‌گیری و ارزیابی آن؟!
مربی چلسی به این واقعیت اشاره کرد که بعد از پایان بازی او نمی‌تواند تصمیم خود را تغییر دهد. ما معمولا تصمیمات خود را پس از مشخص‌شدن نتیجه ارزیابی می‌کنیم و آن‌هایی را که به نتیجه دلخواه نرسیده است اشتباه قلمداد می‌کنیم. اما واقعیت این است که در زمان تصمیم‌گیری ما علم غیب نداریم و تصمیم را بر اساس اطلاعات موجود در زمان حال اتخاذ می‌کنیم. پس در بیشتر موارد آن چه ما اشتباه می‌خوانیم یک تصمیم درست بر اساس اطلاعات موجود بوده که نتیجه دلخواه را در پی نداشته است. یا ما تمام اطلاعات را نداشته یا شرایط بیرونی در نتیجه نهایی دخیل بوده است.
زندگی مانند فوتبال غیرقابل پیش‌بینی است
حتی اگر بهترین تصمیم‌ها را بگیریم، بهترین تلاش خود را انجام دهیم باز هم تضمینی برای رسیدن به نتیجه وجود ندارد. چون ما تنها نیستیم و رفتار دیگران در نتیجه کار‌های ما دخیل است. کسی نمی‌تواند زندگی و آینده را پیش‌بینی کند. ما باید مانند سرمربی چلسی گاهی شکست را با متانت بپذیریم، چون شکست بخشی از زندگی است. همان‌طور که شکست بخشی از فوتبال است. آن‌ها که می‌گویند اگر تلاش کنی به هر چیزی که می‌خواهی می‌رسی، زندگی را با شطرنج اشتباه گرفته‌اند. زندگی شطرنج نیست، زندگی یک بازی دسته‌جمعی است که حرکت هر کدام از بازیکن‌ها، خودی یا بازیکن حریف، روی نتیجه خروجی تاثیر دارد. زندگی اتفاقات خارج از کنترل و پیش‌بینی دارد مثل عملکرد داور، شرایط هوا، محرومیت، مصدومیت و هزاران متغیر غیرقابل کنترل که در فوتبال وجود دارد. توخل بعد از باخت تیمش نشان داد بازی را تمام شده می‌داند و بازیکنان را همان جا در همان حال ناراحت دور هم جمع کرد و گفت بازی تمام شده و به چالش‌های بعدی فکر کنید.
تمجید رقیب نشانه ضعف نیست
در آخر بازی تنها چیزی که مهم است این است که آیا تمام تلاش خود را به کار گرفته‌ایم یا خیر؟ آیا شرمنده خودمان هستیم یا خیر. گاهی حریف بسیار بهتر از ماست پس باید آن قدر غرور داشته باشیم که توانایی آن‌ها را تایید کنیم و این نشانه ضعف نیست. غرور برای تایید دیگران و قبول ضعف‌های خود، دقیقا مثل «توخل» که بعد از شکست گفت: «ما باید کیفیت لیورپول در این مقطع را هم بپذیریم، آن‌ها شاید بهترین تیم هجومی کنونی اروپا باشند.»
ارسال نظرات