چارچوب‌ گفت‌وگوی سالم در زوجین چگونه است؟

ازدواج یک مکالمه طولانی بین دو نفر است که گاه به خاطر ناپختگی، بی تجربگی، اختلاف سلایق و فرهنگ‌ها به جر و بحث‌ها می‌رسید، مشاجره مخرب‌ترین عامل یک زندگی است. درست است که از قدیم و ندیم گفته اند که زن و شوهر دعوا کنند و ابلهان باورکنند، اما مشاجره‌های طولانی زن و شوهر‌ها حتی اگر به آشتی کردن هم ختم شود، عواطف آن‌ها را جریحه دار می‌کند و روابط زناشویی را در خیلی اوقات مختل می‌کند. خیلی از زن و شوهر‌ها از برقرار کردن یک ارتباط صحیح و صحبت کردن ساده بدون دعوا عاجز هستند و به محض اینکه یک مسئله و چالشی در زندگی شان پیش می‌آید، سریع در مرداب جر و بحث و مشاجره بی اثر گیر می‌کنند و نمی‌توانند از دعوا کردن اجتناب کنند. درحالیکه اختلاف نظر و سلیقه بین دو نفر که سال‌ها بدون هم زندگی کرده اند، در دو خانواده مختلف با دو فرهنگ و اخلاق و ژنتیک متفاوتی امری عادی و اجتناب ناپذیر است، اما چطور می‌توان از تبدیل یک بحث ساده به یک دعوای سخت جلوگیری کرد.

برخی زوجین تصور می‌کنند زمانی که بینشان مشکلی پیش آمده، همان لحظه باید درباره اش آنقدر صحبت کنند تا مشکل حل شود، درحالیکه اینطور نیست زمان عصبانیت بهتر است از هم فاصله بگیرید.
اینکه شما بگویید: «خیلی از دستت عصبانیم همین الان باید صحبت کنیم و برام توضیح بدی»! اشتباه است.
شما بگویید: «من عصبانیم و حس میکنم تو هم عصبانی باشی، صحبت کردن تو این حالت باعث می‌شه، حر‌هایی بزنیم که مشکل بدتر بشه، پس لطفا چند ساعت دیگه بیا تا صحبت کنیم».

عموما خانم‌ها اینطور هستند که مدام شروع به انتقاد از همسرشان می‌کنند. همسر شما خسته از سرکار آمده و شروع به استراحت می‌شما می‌گویید: «باز هم لباساتو اینجا پخش و پلا کردی؟ متوجه نمی‌شی منم خستم و دائم باید وسایلای تورو هم جمع کنم؟ چقدر شلخته ای؟!» اشتباه است.
شما بگویید: «فک کنم حواست نبوده هول هولکی لباساتو عوض کردی، ممنون میشم اگر بذاریشون توی کمد» آن هم در یک فرصت مناسب و زمانی که خستگی کار و روز از تن او بیرون رفته باشد.

گاه پیش می‌آید یک مسئله‌ای شما یا همسرتان را ناراحت کرده، اما مدت‌ها آن را در دل نگه می‌دارید، صحبت نمی‌کنید و سرسنگین رفتار کرده یا مدام تیکه و کنایه بار هم می‌کنید.
مثل اینکه می‌گویید: «حالم خیلی واضح بود! فک کنم همه فهمیدن غیر تو! خوشم نمیاد توضیح بدم. بعد این همه سال خودت نباید ناراحتیمو بفهمی!»
اینطور بگویید: «حرفی که تو مهمونی سرشام زدی، احساس خیلی بدی بهم داد. دوست داشتم درباره ناراحتیم با هم صحبت کنیم».

شما از دست همسرتان خیلی عصبانی و ناراحت هستید، چون شب‌ها دیر به خانه می‌آید و مدام هم زمانی به خانه می‌آید شما به جای صحبت درباره آن قشقرق راه می‌اندازید و دعوایتان می‌شود همین باعث دور شدن بیشتر شما از هم می‌شود.
شما می‌گویید: «اخیرا خیلی دیر به خونه می‌آی، کاملا حس میکنم که علاقتو بهم از دست دادی و نمی‌خوای زمانتو پیش خانواده باشی. تازه معلوم نیست چه خبریه که من نمی‌دونم». این اشتباه است.
بهتر است شما بگویید: «مشکلی سرکار پیش اومده؟ احساس میکنم این روز‌ها خسته تری، چون دیرتر میای خونه. موضوع چیه؟ چه کمکی ازم برمیاد؟»

همسر شما بدون مشورت با شما کاری کرده یا خریدی انجام داده که شما انتظار داشتید با شما درباره آن صحبت کنید. شما عصبانی هستید، اما مدام بحث گذاشته‌ها را هم وسط می‌کشید که تو از اول هم اینطور بودی!
شما به اشتباه می‌گویید: «تو نباید قبل گرفتن این تصمیم با من مشورت می‌کردی؟ خستم کردی! تازه یادم نرفته که مادرت هم او روز چقدر منو رنجوند! لابد از قصد این کارارو می‌کنی! بهتر است اینطور بگویید: «من ازاینکه این تصمیم رو بدون مشورت من گرفتی رنجیدم و انتظار دارم دلایلت برای این کار رو بشنوم».

در یک رابطه عاطفی بازنده و برنده وجود ندارد. اگر حق با شما باشد همسرتان ناراحت می‌شود پس ناراحتی همسرتان شما را ناراحت خواهد کرد و بالعکس! جمله «دیدی گفتم»، «حالا بهت ثابت شد» سم رابطه عاطفی است. به جای این جمله و اینکه ثابت کنید شما درست می‌گفتید بهتر است بگویید: «هر دوی ما ناراحتیم، بهتره فکر کنیم چه راه حلی برای این مشکل یا موضوع وجود داره؟»

«تو آدم بیخیالی هستی و به هیچی اهمیت نمی‌دی» نمونه جمله تخریب کننده شخصیت است. به جای اینکه در زمینه رفع یک مشکل شخصیت همسرتان را هدف قرار دهید، به اصل قضیه بپردازید. مثلا اینکه بگویید: «یه وقتایی احساس میکنم وضعیت تحصیلی پسرمون به قدر کافی، برات دغدغه نیست، کی راجع بهش صحبت کنیم؟»

منبع: فارس