ماجرای یک عشق ممنوعه در «پیتزا شیرین بیان»
عشق پسرک نوجوان به دختری که ده سال بزرگ‌تر است.
«پیتزا شیرین بیان» / Licorice Pizza یکی از جدیدترین آثار درام و کمدی شرکت یونایتد آرتیستس ریلیزینگ است که به‌دست کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده بااستعداد و مجبوبی به‌نام پل توماس اندرسون ساخته شده است. فیلم «پیتزا شیرین بیان» درباره‌ی زندگی یک نوجوان موفق و بازیگر به نام «گری والنتین» است که اولین عشق زندگی خود، «آلانا» را ملاقات می‌کند. آن‌ها یاد می‌گیرند که با هم بزرگ شوند. داستان در سال ۱۹۷۳ در سن فرناندو می‌گذرد. این فیلم یکی از مدعیان اسکار ۲۰۲۲ است، بدون شک می‌توان گفت که این فیلم، یکی از بهترین آثار سینمایی امسال است؛ البته یکی از بهترین کار‌های اندرسون.
یحیا نطنزی درباره فیلم نوشت: جدیدترین فیلم پل توماس اندرسون ترکیب یک فیلم نوجوانانه (تین مووی) و یک کمدی رمانیتک درباره پسری در آستانه جوانی و دختری در کوران آن، با محوریت رابطه‌ای به ظاهر خلاف عادت در دوره و زمانه‌ای که خرق عادت یکی از ویژگی‌های مهمش بوده است.
فیلم لیکوریس پیتزا Licorice Pizza رهایی و بازیگوشی فیلم‌های اولیه اندرسون را به یاد می‌آورد. بیشتر از همه شاید «شب‌های بوگی» که آن هم قصه‌اش در دهه ۷۰ می‌گذرد. در اینجا دیگر خبری از رویکرد حماسی «خون به پا خواهد شد»، جسارت «استاد» و «عیب ذاتی» و رویکرد کلاسیک «رشته خیال» نیست. به جایش با فیلمسازی طرفیم که تصمیم گرفته نهایت مهارت فنی و ذوق شخصی‌اش را به کار بگیرد تا فیلمی بسازد درباره دورانی که بخشی از کودکی‌اش را در آن زیسته است.
احتمالا به همین دلیل علاوه بر کارگردانی، خودش هم به عنوان یکی از فیلمبرداران پشت دوربین قرار گرفته تا تصاویری را که در گوشه و کنار ذهنش از شور و حال زندگی جوانان و نوجوانان در دهه هفتاد در ذهن داشته، به ایده‌ال‌ترین شکل ممکن ثبت کند؛ و احتمالا به همین دلیل تصمیم گرفته به‌خلاف عرف رایج این روز‌ها فیلم را به صورت هفتاد میلی‌متری بگیرد تا جلوه بصری آن روی پرده تماشایی‌تر و گیرا‌تر از کار دربیاید. بله! در فیلم لیکوریش پیتزا هم با همان پل اندرسون کمال‌گرای همیشگی طرفیم که نکته‌سنجی و دقت‌نظری تحسین‌برانگیز دارد. با این تفاوت که این بار تصمیم گرفته یکی از شخصی‌ترین پروژه هایش را به نتیجه برساند و به همین دلیل در مصاحبه‌هایش آن را یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های خودش دانسته است.
اگر از زاویه یک کمدی رمانتیک به سراغ فیلم لیکوریش پیتزا برویم می‌توانیم رابطه عاشقانه موجود در آن را پررنگ کنیم؛ رابطه عاشقانه‌ای که به دلیل اختلاف سنی دو طرف ماجرا در ابتدا دور از دسترس به نظر می‌رسد. در یک طرف داستان با پسری جسور و کله‌شق مواجهیم و در طرف دیگر با دختری محتاط و اندکی محافظه‌کار. در چنین موقعیتی جور شدن در و تخته با هم به این سادگی‌ها نیست و اندرسون هم در فیلم بخش زیادی از چارچوب روایی را به شرح و بست همین رابطه اختصاص می‌دهد؛ رابطه‌ای که به فراخور داستان گرم، پرتنش، شورانگیز و یا گاهی کم‌رمق می‌شود.
رودریگو پرز در پلی‌لیست نوشت: اگر با چاشنی‌های غیرمتعارف و خاص مشکلی ندارید، پیتزا شیرین بیان یک اثر فوق‌العاده خیالی و خاطره‌انگیز برای جوانان است؛ اثری که بسیار هوشمندانه و استادانه توسط فیلمسازی ساخته شده که اصلا برایش مهم نیست آیا این فیلم برای شما مناسب است یا نه. همه‌ی مخاطبان دعوت شده‌اند و از آن‌ها استقبال می‌شود. اما تلاش‌های ملایم و آرام کارگردان نشان می‌دهد که چقدر دارد از اثر خود لذت می‌برد؛ تا حدی که برایش مهم نیست مخاطب کاملا به داستانش جذب شده است یا نه.
دیوید رونی در هالیوود ریپورتر نوشت:این فیلم، خصوصا در قسمت دومِ پر پیچ و خم خود، اغلب اوقات این سؤال را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند که داستان قرار است به کجا برسد؛ بیشتر از روی ناامیدی تا از روی کنجکاوی.
یحیا نطنزی درباره فیلم نوشت: جدیدترین فیلم پل توماس اندرسون ترکیب یک فیلم نوجوانانه (تین مووی) و یک کمدی رمانیتک درباره پسری در آستانه جوانی و دختری در کوران آن، با محوریت رابطه‌ای به ظاهر خلاف عادت در دوره و زمانه‌ای که خرق عادت یکی از ویژگی‌های مهمش بوده است.
فیلم لیکوریس پیتزا Licorice Pizza رهایی و بازیگوشی فیلم‌های اولیه اندرسون را به یاد می‌آورد. بیشتر از همه شاید «شب‌های بوگی» که آن هم قصه‌اش در دهه ۷۰ می‌گذرد. در اینجا دیگر خبری از رویکرد حماسی «خون به پا خواهد شد»، جسارت «استاد» و «عیب ذاتی» و رویکرد کلاسیک «رشته خیال» نیست. به جایش با فیلمسازی طرفیم که تصمیم گرفته نهایت مهارت فنی و ذوق شخصی‌اش را به کار بگیرد تا فیلمی بسازد درباره دورانی که بخشی از کودکی‌اش را در آن زیسته است.
احتمالا به همین دلیل علاوه بر کارگردانی، خودش هم به عنوان یکی از فیلمبرداران پشت دوربین قرار گرفته تا تصاویری را که در گوشه و کنار ذهنش از شور و حال زندگی جوانان و نوجوانان در دهه هفتاد در ذهن داشته، به ایده‌ال‌ترین شکل ممکن ثبت کند؛ و احتمالا به همین دلیل تصمیم گرفته به‌خلاف عرف رایج این روز‌ها فیلم را به صورت هفتاد میلی‌متری بگیرد تا جلوه بصری آن روی پرده تماشایی‌تر و گیرا‌تر از کار دربیاید. بله! در فیلم لیکوریش پیتزا هم با همان پل اندرسون کمال‌گرای همیشگی طرفیم که نکته‌سنجی و دقت‌نظری تحسین‌برانگیز دارد. با این تفاوت که این بار تصمیم گرفته یکی از شخصی‌ترین پروژه هایش را به نتیجه برساند و به همین دلیل در مصاحبه‌هایش آن را یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های خودش دانسته است.
اگر از زاویه یک کمدی رمانتیک به سراغ فیلم لیکوریش پیتزا برویم می‌توانیم رابطه عاشقانه موجود در آن را پررنگ کنیم؛ رابطه عاشقانه‌ای که به دلیل اختلاف سنی دو طرف ماجرا در ابتدا دور از دسترس به نظر می‌رسد. در یک طرف داستان با پسری جسور و کله‌شق مواجهیم و در طرف دیگر با دختری محتاط و اندکی محافظه‌کار. در چنین موقعیتی جور شدن در و تخته با هم به این سادگی‌ها نیست و اندرسون هم در فیلم بخش زیادی از چارچوب روایی را به شرح و بست همین رابطه اختصاص می‌دهد؛ رابطه‌ای که به فراخور داستان گرم، پرتنش، شورانگیز و یا گاهی کم‌رمق می‌شود.
رودریگو پرز در پلی‌لیست نوشت: اگر با چاشنی‌های غیرمتعارف و خاص مشکلی ندارید، پیتزا شیرین بیان یک اثر فوق‌العاده خیالی و خاطره‌انگیز برای جوانان است؛ اثری که بسیار هوشمندانه و استادانه توسط فیلمسازی ساخته شده که اصلا برایش مهم نیست آیا این فیلم برای شما مناسب است یا نه. همه‌ی مخاطبان دعوت شده‌اند و از آن‌ها استقبال می‌شود. اما تلاش‌های ملایم و آرام کارگردان نشان می‌دهد که چقدر دارد از اثر خود لذت می‌برد؛ تا حدی که برایش مهم نیست مخاطب کاملا به داستانش جذب شده است یا نه.
دیوید رونی در هالیوود ریپورتر نوشت:این فیلم، خصوصا در قسمت دومِ پر پیچ و خم خود، اغلب اوقات این سؤال را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند که داستان قرار است به کجا برسد؛ بیشتر از روی ناامیدی تا از روی کنجکاوی.
بیشتر بخوانید
منبع : برترین ها
ارسال نظرات