"مدارا" یا " تساهل" با بدحجاب؟!

تابناک جوان ،محسن مهدیان نوشت:
از ماجرای دوشنبه سیاه در دانشگاه تهران یک نکته باقی مانده است و آن اینکه رابطه حکمرانی با کم حجاب و شل حجاب دارای چه منطقی است؟
نکته اول اینست که وقتی گفته می شود بدحجاب، باید روشن شود از چه کسی حرف می زنیم. متصلین به کمپین چهارشنبه سفید مخاطب این یادداشت نیستند. پست آخر عفریته فحشا را پیشنهاد می کنم ببینید. صریح می گوید هدف ما حجاب نیست و براندازی است.
غرض متن مردم است. کسانی که به هر دلیل حجاب کامل ندارند. بدحجابی در جامعه ما دلائل مختلف دارد و مجال بیانش اینجا نیست. به هر دلیل؛ برخی به جهت سیطره زندگی غربی و برخی بجهت فشار اجتماعی و برخی بی توجهی و جهل از دین و غیره.
اما یک نکته اینجا حائز اهمیت است. باید توجه کنیم که بدحجاب یک خطا دارد مثل خیلی از من و ما و دیگران. این ایراد باید اصلاح شود اما دل او به تعبیر رهبری متعلق به جبهه حق است. چه بسیار که حجاب کامل ندارند اما از بسیاری در تقوا جلوترند.
اینجاست که توصیه دین به مدارا است. موضوع مدارا در حکمرانی اسلامی بسیار کلیدی است. شهید مطهری بحث مدارا در حکومت داری را از عدالت نیز بااهمیت تر می داند. حضرت امام مدارا را ویژگی دولت موفق می داند و توضیح می دهند که اسلام دنبال سلطه بر انسان نیست بلکه در فکر فتح قلب مردم است. در جنود عقل و جهل موضوع مدارا را در متن دین می دانند نه یک ضرورت خارج از دین. در آداب الصلاه سخت گیری را منجر به انحراف از سلوک معرفی می کنند. جای دیگری می فرماید مدارا حتا بر فرعون که مدعی اولوهیت است نیز موثر است.
مساله بدحجاب یک موضوع امنیتی نیست که با توقف در روش های خشن بخواهد اصلاح شود. حجاب موضوعی به غایت فرهنگی است و مفتاح آن در مدارا و مراعات است.
البته این حرف نفی قهریه نیست. چه آنکه برخورد با ساختارشکنی به جهت مراقبت از روح و روان جامعه اهمیت دارد اما هربدحجابی ساختارشکن نیست.
اما یک نکته کلیدی که بسیاری نسبت بدان بی توجه اند تفاوت مدارا با تسامح و تساهل است. مدارا یک اصل تربیتی است. یعنی مراعات برای رشد فرد. حال آنکه تسامح و تساهل، بی اعتنایی است. حق در مدارا گم نمی شود ولی در تسامح و تساهل مورد بی توجهی قرار می گیرد. ظاهر مدارا به تساهل و تسامح نزدیک است اما مقصد این دو کاملا متفاوت است. اولی به ارتقای دینداری میرسد و دومی به اباحه گری.
بسیاری از متن هایی که این روزها در مراعات با بدحجابی نوشته شده است دارای این اشکال کلیدی است که اصل ضرورت حجاب را آگاهانه یا ناآگاهانه کتمان می کند.
اگر متنی نوشتیم و از ضرورت مدارا گفتیم اما مخاطب حق بودن حجاب را گم کرد، یعنی دچار این خطای راهبردی و مفهومی شدیم!