حواشی پایان ناپذیر حراجی تهران

در ۱۵ دوره‌ای که از عمر حراج تهران می‌گذرد هر دوره با حاشیه‌هایی همراه بوده است و ناظران همواره با بدبینی به این رویداد می‌نگرند. حراجی که قرار بود سهمی در رشد و ترویج هنر و معرفی آثار هنرمندان داشته باشد، تبدیل به رویدادی شده که صرفا اهداف مالی و اقتصادی را دنبال می‌کند و آن چه اصالت دارد سود بردن از اثر هنری است نه لذت از خود هنر و اثر هنری.

با این حال پانزدهمین دوره حراج تهران در روز جمعه ۲۴ دی برگزار شد و در مجموع به فروش ۱۵۸ میلیارد و ۸۹۰ میلیون تومانی رسید. در این حراج ۸۰ اثر از ۶۰ هنرمند شرکت داشتند که از این تعداد ۳۵ اثر با قیمت پایه بالای یک میلیارد تومان برآورد شده بودند. با این حال هر ساله حراجی تهران با حاشیه‌ها و البته ادعا‌هایی رو به رو می‌شود که برخی از این ادعا‌ها به سریال‌های شبکه خانگی هم راه پیدا کرد و در سریال «هیولا» و سریال «آقازاده» رد پایی از پول شویی و فروش آثار جعلی در حراجی آثار هنری به خوبی نشان داده شد. همچنین نگاهی داریم به گران‌ترین آثار حراجی و ادعا‌هایی که درباره آن مطرح است.

در پانزدهمین مراسم حراج تهران عنوان گران‌ترین اثر، به پرویز تناولی اختصاص یافت که مجسمه اش با رقم ۱۴ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان به فروش رسید. به‌غیر از این هنرمند به ترتیب طراحی روی شیشه منیر فرمانفرماییان با ۱۳ میلیارد و اثری بدون عنوان از سهراب سپهری به قیمت ۱۱ میلیارد و ۸۰۰ تومان و همچنین اثری از حسین زنده‌رودی به قیمت ۱۱ میلیارد به عنوان گران‌ترین آثار فروخته شده این دوره از حراج شناخته می‌شوند.

 

«پول شوییِ تابلو»، «حراج آبرو‌ی هنر»، «افتخار در منطقه یا مشکوک در معاملات؟» همه این تیتر‌ها در یک جست وجوی ساده در گوگل درباره دوره‌های قبلی حراج تهران به چشم می‌خورد؛ حراجی که به گفته برخی از کارشناسان، هنرمندان و حتی اقتصاددانان شفاف نیست.

روزنامه فرهیختگان در این باره نوشته: «چه چیز باعث می‌شود عده‌ای از افراد ثروتمند که بعضی از آن‌ها شناخته شده هستند و می‌دانیم که هیچ‌نسبت وثیقی میان آن‌ها و هنر وجود ندارد، تا این اندازه پای تابلو‌هایی که اکثریت مطلق‌شان پوچ و بی‌معنی هستند، ... حتی یک بار عباس ایروانی که کلان‌ترین متهم اقتصادی ایران تا به حال محسوب می‌شود، تابلویی را در حراج تهران به فروش گذاشت و دقایقی بعد خودش آن را به نرخی بالاتر از خودش خرید. به‌طور مشخص این خلق پول است و تابلو‌های عکس یا نقاشی بهانه‌ای برای موجه کردن این عملیات هستند. بهانه کردن آثار تجسمی برای گم کردن منشأ خلق پول هم نامی ندارد جز پول شویی. می‌توان به‌عنوان نمونه‌ای دیگر از رفتار‌های منجر به خلق پول به حراج تهران توجه کرد.» به جز این ادعا‌هایی هم درباره جعلی بودن آثار از جمله آثار سهراب سپهری همیشه مطرح بوده که همین موضوع به خوبی در سریال آقازاده به نمایش گذاشته شد و نشان داد که یک نفر کارشناس آثار هنری، خودش دستی در جعل آثار دارد و آثار جعلی را از طریق همین حراجی‌ها اصالت می‌دهد و به نوعی خلق پول می‌کند.

دراولین دوره از حراج تهران در خرداد ۱۳۹۱ کل فروش آثار ۲ میلیارد و ۱۵۰ میلیون تومان شد. در برابر بیشترین فروش حراجی تهران هم باید گفت که تا پیش از دوره پانزدهم که با ۱۵۸ میلیارد و ۸۹۰ میلیون تومان به کار خود پایان داد، در دوره دوازدهم یعنی دی ۱۳۹۹ با فروش ۸۷ میلیارد و ۹۴۲ میلیون تومان بیشترین فروش در حراجی تهران رخ داده است. با این حال طی ۱۵ دوره برگزار شده فروش کل حراج تهران رقمی معادل ۵۵۰ میلیارد و ۷۵۵ میلیون تومان بوده است.

---

بیشتر بخوانید: شباهت عجیب آثار هنری با چهره بازدیدکنندگان + تصاویر

منبع: روزنامه خراسان