رابطه در دوران نامزدی و عقد باید چگونه باشد؟

رابطه جنسی بخش مهمی از روابط زوجین است. بسیاری از زندگی‌ها تحت تاثیر رابطه جنسی به مشکل می‌خورد. بنابر این مشاوره ازدواج برای راهنمایی و بیان مشکلات زوج‌ها در زمینه رابطه جنسی بسیار مهم است. در فرهنگ ایرانیان برقراری اولین رابطه جنسی در شب ازدواج به نوعی پایبندی به اصول و ارزش هاست.حضور و وجود رابطه جنسی باعث حس لذت و رضایت طرفین از یکدیگر و بهبود رابطه می‌شود. به طور کلی یکی از پایه‌های اساسی رابطه جنسی ازدواج است. برخی از افراد در مورد نزدیکی در دوران عقد دچار شک و تردید شده و دلایلی را برای این کار خود بیان می‌کنند. این دلایل ممکن است فردی بوده یا برخاسته از فرهنگ غالب جامعه باشد. اما نزدیکی در دوران عقد برای طرفین فواید زیادی دارد کما اینکه می‌تواند به اشکال مختلفی صورت بگیرد. مشاوره ازدواج به شما برای شروع زندگی مشترک به دور از تنش کمک خواهد کرد.

ازدواج از دو مرحله دوران نامزدی و عقد و دوران عروسی تشکیل شده است. دوران نامزدی و عقد دورانی است که بین دختر و پسر خطبه محرمیت خوانده شده است. این دوران برای آشنایی و شناخت بیش‌تر دختر و پسر از یکدیگر است. نکته مهم این است که در این دوران امکان جدایی و اختلافات وجود دارد؛ بنابراین عقد و نامزدی به معنای ازدواج قطعی نیست.

دوران عقد دورانی است که اگر چه زوجین زن و شوهر رسمی، قانونی و شرعی هم هستند، هنوز با هم در یک منزل سکونت ندارند و معمولا مدت زمانی را در منزل والدین خود زندگی می‌کنند تا به منزل خود بروند. در چنین دورانی اگر چه آن‌ها رسما همسر همدیگر هستند، ولی به دلایل مختلف محدودیتی در روابط خود دارند. ممکن است زمان کمتری را با هم صرف کنند و از نظر مکانی از هم دور باشند. در چنین حالتی معمولا برقراری روابط جنسی منظم برای طرفین سخت می‌باشد یا ممکن است هر یک از طرفین میلی به برقراری رابطه جنسی در این دوران نداشته باشد و بخواهد آن را به بعد از عروسی موکول کند. در دوران نامزدی نیز چنین چالش‌هایی وجود دارد، اما مسئله رابطه جنسی در دوران نامزدی کمی پیچیده‌تر است.

دوران نامزدی فرصتی برای زوجین است تا به شناخت دقیق‌تری از یکدیگر دست یابند. برخی در این دوران صیغه محرمیت می‌خوانند که در این صورت از لحاظ قانونی و شرعی رابطه جنسی مانعی ندارد، اما برخلاف دوران عقد ممکن است آسیب‌هایی را به دنبال داشته‌باشد. گاه درگیر شدن در رابطه جنسی وابستگی زیادی بین طرفین ایجاد می‌کند و امکان پرداختن به ابعاد شخصیتی و شناخت یکدیگر را از آن‌ها می‌گیرد. 

دلایل مختلفی برای اینکه افراد مایل به برقراری روابط جنسی در دوران عقد نباشند، وجود دارد. برخی از این دلایل برخاسته از فرهنگ و ارزش‌های سنتی بوده و برخی دیگر ممکن است برخاسته از خواسته‌های فردی باشد.

اعتقادات ریشه‌ای: در فرهنگ سنتی ایران، رابطه زناشویی مختص زن و شوهری دانسته می‌شود که عروسی کرده باشند و رسما در منزل خود سکونت داشته باشند. هر شکل دیگری از رابطه جنسی در این فرهنگ، نادرست و مغایر با ارزش‌ها دانسته می‌شود. یعنی یک فشار فرهنگی همیشه باعث شده‌است افراد در صورتی که خارج از این چارچوب رابطه جنسی برقرار کنند، دچار احساس گناه و یا احساسات منفی دیگری بشوند؛ و یا رابطه‌شان را از دیگران مخفی کنند. بسیاری از والدین صراحتا یا ضمنی فرزندان خود را از داشتن رابطه جنسی با همسر شرعی و قانونی خود منع می‌کنند و عموما دلایل روشن و واضحی برای این امر نمی‌آورند.
اعتقاد به حفظ بکارت: یکی دیگر از سنت‌هایی که باعث ابقای ناپسند بودن رابطه جنسی در عقد می‌باشد، فرهنگ ارزشمندی نگهداری بکارت تا اولین شب ازدواج می‌باشد. در بسیاری از مناطق ایران یکی از وظائف مادر زن در شب ازدواج، ایستادن پشت در حجله عروس و داماد و تحویل خبر گرفتن از داماد بوده است. البته این رسم هنوز هم در برخی مناطق رواج دارد.چنین رسمی باعث شده تا افراد علاقه داشته باشند اولین رابطه جنسی خود را در شب ازدواج تجربه کنند. در واقع گویی برقراری اولین رابطه جنسی در شب ازدواج به نوعی پایبندی به اصول و ارزش هاست و نوعی حس افتخار و اطمینان به افراد می‌دهد.

بسیاری از زوجین از برقراری رابطه جنسی در دوران عقد و به ویژه رابطه دخول محور می‌ترسند. علت چنین ترسی نگرانی‌های مرتبط با باردار شدن است. بسیاری از مواقع علت منع والدین از رابطه جنسی، همین ترس از بارداری می‌باشد. البته باردار شدن در دوره عقد نوعی بار فرهنگی و فشار منفی هم برای طرفین دارد. برای اطلاعات بیشتر مقاله بارداری در دوران عقد را مطالعه کنید.به علاوه نگرش‌های منفی نسبت به رابطه جنسی ممکن است باعث شود تقاضای رابطه جنسی نوعی گستاخی در نظر گرفته شود. گاهی اوقات دختران چنین درخواستی از جانب پسر را مغایر با عشق صادقانه و حقیقی می‌دانند یا پسران به خاطر ترس از رد شدن درخواست چنین پیشنهادی نمی‌دهند و آن را موکول به بعد از عروسی می‌کنند. برخی توصیه‌ها از جانب بزرگتر‌ها و والدین باعث می‌شود دختران میل به رابطه جنسی در عقد نداشته باشند. این توصیه‌ها مبنی بر این است که اگر دختر در این زمان تن به رابطه جنسی بدهد، باعث طولانی شدن دوره عقد می‌شود و مرد انگیزه‌ای برای خانه گرفتن و مستقل شدن از خود نشان نمی‌دهد. در واقع از رابطه جنسی به عنوان حربه‌ای برای مشتاق‌تر کردن پسر استفاده می‌شود.

هنگامی که صیغه عقد بین دو نفر جاری می‌شود، شرعا و قانونا آن‌ها زن و شوهر محسوب می‌شوند. پس دلیلی برای گناه آلود بودن یا زشت بودن رابطه جنسی آن‌ها وجود ندارد.

 

منبع : آخرین خبر