ماجرای نامه‌‌ای که با حاج قاسم دفن شد

سردار شهید قاسم سلیمانی در ۲۱ سالی که در تهران حضور داشت، مرتب با خانواده شهدا ارتباط داشت و به آن‌ها رسیدگی می‌کرد. حاج قاسم به همه خانواده شهدا ارادت خاصی داشت، مخصوصاً آن‌هایی که مادر و پدر دو شهید به بالا بودند. رابطه او با مادر شهدا دیگر مثل رابطه مادر و فرزندی شده بود. حاج قاسم دایما پیگیر وضعیت فرزندان شهدا بود و در دیدار‌ها به آن‌ها شماره شهید پورجعفری را داده بود و گفته بود که هر موقع با من کاری داشتید، با پورجعفری تماس بگیرید و بیایید. بچه‌های دفترش تعریف می‌کردند که چندین بار فرزندان شهدا گروه گروه به دیدار حاج قاسم می‌آمدند. یک مرتبه ۱۵ نفر از فرزندان شهدا می‌خواستند حاج قاسم را ببینند که ایشان آن‌ها را ناهار دعوت کرد.
روزی حاج قاسم به خانه فرزند شهید نصرتی‌پور رفته بود و دختر شهید، پس از آن نامه پرمهری برای تشکر از سردار سلیمانی نوشته بود که در آن آمده بود: «.. تنها روزی بود که در کل دوران زندگی سی و پنج ساله‌ام، حضور پدر شهیدم را در کنارم احساس نمودم و به خود بالیدم که به لطف خدا و توفیق فرزند شهید شدنم، لیاقت حضورتان را داشتم...». شهید پورجعفری تعریف می‌کرد که وقتی این نامه به دست حاج قاسم رسید بسیار خوشحال شد و در پاسخ به این نامه نوشت: «نامه پر از محبتت، خستگی را از عموی جامانده به انتظار نشسته‌ات زدود... وصیت می‌کنم این نوشته تو را در کفنم بگذارند و یقین دارم که ناجی من در آن تنگنای تاریک خواهد بود». البته این نامه هم پس از شهادت حاج قاسم در کنار پیکر مطهر ایشان دفن شد.

 

منبع : فارس