چگونه با قاطعیت با فرزندمان رفتار کنیم

همه والدین ممکن است یک زمان‌هایی عصبانی شوند و آستانه تحمل شان از رفتار‌های بد بچه‌ها پایین بیاید و ناراحتی شان را با داد زدن و پرخاش کردن نشان دهند یا اینکه از جای دیگری ناراحت باشند و یک مرتبه آن را سر بچه خالی کنند، چنین چیزی به خودی خود قابل درک است و قطعا هم طبیعی است، اما اگر این وضعیت برای تربیت فرزند عادی شود، دیگر نمی‌توان آن را یک فرزندپروری سالم دانست چرا که نحوه رفتار هر روزه شما با فرزندان، نوع گفتمان و رفتار آینده بچه شما را تعیین می‌کند.طبق تحقیقات علمی فریاد زدن و داد کشیدن سر بچه‌ها روی سیستم عصبی ـ مغزی و احساسی آن‌ها اثر منفی می‌گذارد و اعتماد به نفسشان را کاهش می‌دهد، کودکانی که با صدای بلند بزرگ می‌شوند، بیشتر از دیگر بچه‌ها دچار عارضه‌های روحی و جسمی هستند.
داد و فریاد زدن سر بچه‌ها ممکن است چند ثانیه یا چند دقیقه آن‌ها را آرام کند و یا حتی آن‌ها را تبدیل به بچه‌هایی منزوی و گوشه گیر کند، اما مشکلات را حل نمی‌کند و به مراتب اثرات منفی بیشتر روی آن‌ها می‌گذارد. اینکه شما صبح تا عصر سرکار هستید، خسته اید، حوصله بازی با بچه ندارید، شرایط رشد کودک و کنجکاوی ها، نوع رفتار و غذا خوردن بچه‌ها و بازیگوشی هایشان را نمی‌توانید، تحمل کنید، باز هم دلیل خوبی نیست که با آینده بچه بازی کنید.
عصبانیت و پرخاشگری شما می‌تواند تبدیل به یک رفتار عادی در آینده برای بچه شما شود. بچه‌های پرخاشگر عموما در خانواده‌های عصبی و پرخاشگر که روابط سالم و نوع گفتمان درست را بلد نیستند، تربیت شده اند. به ندرت پیش می‌آید یک بچه ضداجتماعی یا پرخاشگری در کودکی والدینی آرام و متین داشته باشد. پس این را که نقل قولی از یک مربی کودک است، به یاد داشته باشید که مادر‌ها شغل شماره یک شما فرزندپروری و دادن احساس خوب به بچه و پدر‌ها شغل شماره یک شما دادن امنیت و آرامش به بچه تان است و پس احساسات خود را کنترل کنید.عموما داد و فریاد سر بچه‌ها به همینجا ختم نمی‌شود و گا‌ها با توهین‌های کلامی و تنبیه نیز در آینده همراه است که دیگر این‌ها اثرات منفی بیشتری از اضطراب گرفته تا پرخاشگری بچه‌ها به همراه خواهد داشت. در ادامه این گزارش به برخی عوارض داد زدن سر بچه‌ها می‌پردازیم تا بدانید برخی رفتار‌هایی که در بزرگسالی از بچه هایتان سر می‌زند، مقصر خود والدین هستند.

شما شاید داد می‌زنید تا بچه به حرف شما گوش دهد. بشین، نکن، نرو، دست نزن، غذاتو اینطور نخور با فلان دوستت نگرد و ...، اما باید این را بدانید که در ظاهر شاید در کوتاه مدت به خاطر اعمال فشار نتیجه بگیرید، اما در واقع بعد از مدتی فرزندتان به حرف شما دیگر گوش نمی‌دهد مگر اینکه سرش داد بزنید! در حقیقت قدرت در نگاه فرزند شما یعنی داد زدن، نه محکم و مهربان بودن! اینطور می‌شود که بچه شما در بزرگسالی سر بچه و همسر خود داد می‌زند، سر کارمندانش داد می‌زند تا کار انجام دهند و هزار پیامد دیگر.

یادتان باشد که شما الگوی فرزندتان هستید. پس نه تنها رفتار درست را با داد زدن به او یاد نمی‌دهید، بلکه به او یاد می‌دهید که خشونت بهترین راه رسیدن به خواسته هایش است؛ بنابراین ممکن است همان لحظه فرزند شما به حرفتان گوش دهد، اما این گوش دادن موقتی است و هر روز باید بلندتر داد بزنید و سلامتی روانی و جسمی خودتان و فرزندتان را به خطر بیاندازید.

فرزند شما با داد و فریاد زیادتان به دیدن یا شنیدن خشونت عادت می‌کند و نمی‌تواند در اجتماع مراقب خودش باشد و برایش عادی است که دیگران با او بدرفتاری کنند. این هم یکی دیگر از عواقب است اینکه بچه شما ممکن است زیردست شود و به بله قربانی گویی عادت کند چرا که می‌ترسد سر او دادن بزنند، چون اعتماد به نفسش کم شده است.

پس حیف فرزندپروری شما نیست که با این همه زحمت در تله رفتار اشتباه بیافتید پس از همین امروز شروع کنید.

شاید الان بگویید که متوجه نمی‌شوید یک مرتبه عصبانی شده و فریاد می‌زنید. از همین الان تصمیم بگیرید که خودآگاه باشید، بر رفتارهایتان کنترل کنید و زمانی که حس می‌کنید در حال در رفتن از کوره هستید، یک مرتبه مکث کنید. به فرزندتان یاددهید که چقدر قوی هستید که مغلوب عصبانیتتان نمی‌شوید، گاهی یک مکث معزجه می‌کند. نفس عمیق بکشید و چشمانتان را ببندید.

این را باور داشته باشید که با کنترل خودتان در عین مهربانی فرزندتان به شما اعتماد می‌کند و به حرفتان گوش می‌دهد، بنابراین کمتر شما را دچار چالش می‌کند و بیشتر با شما همراه خواهد بود. بسیاری از رفتار‌های بچه‌ها به خاطر لجبازی و بداخلاقی‌های والدین است و واکنش‌های منفی که آن‌ها نشان می‌دهند.

گاه والدین یادشان می‌رود که خودشان هم بچه بودند و چه کار‌ها که نمی‌کردند و اینکه این کسی که جلویشان در حال لجبازی یا پرت کردن توپ به وسایل خانه و یا غذا نخوردن است، فقط یک بچه است؛ بنابراین به خودت مرتب یادآوری کن که او فقط یک بچه است! او نیاز به کمک شما دارد. او که رفتار درست را بلد نیست، شما باید به او یاد دهید و این یاد دادن نباید باداد و فریاد باشد.

گاه اگر احساس می‌کنید زیاد عصبی هستید و کنترل خود را ندارید می‌توانید در ساعت‌هایی فرزندتان را به همسرتان بسپارید یا به گردش بروید و یا بیرون منزل هوایی بخورید اینطور می‌توانید تسلط خود را بازیابی یا اینکه حتی یک چرت کوتاه می‌تواند حال شما را جا بیاورد. از این‌ها غافل نشوید.در حالت‌های دیگر اگر باز هم موفق به کنترل خشم خود نشدید، حتما به مشاور و روان شناس مراجعه کنید چرا که این شما هستید که به مشاور نیاز دارید نه فرزند شما. پس مدام نگویید که بچه پرخاشگر است و باید به روان شناس کودک او را ارجاع دهید. بهتر است ابتدا خودتان وارد عمل شوید.

 

منبع : فارس