چالش گیمر‌های حرفه ای: ماهانه ۱۰ میلیون تومان هزینه اینترنت!
اینترنت عادی مردم جواب سرعت و شرایط دلخواه کاربران یا گیمرها را نمی‌دهد و در این شرایط شرکت‌های خصوصی که اینترنت برای از ما بهتران دارند، وارد می‌شوند؛ پول بیشتر در ازای امکانات بیشتر.
دنیای گیمر‌های حرفه‌ای دنیای عجیبی است که شاید از دید بسیاری از مردم نامتعارف به نظر برسد. این میان یکی از مسائلی که در بازی آنلاین حرفه‌ای مطرح است، مسئله سرعت پایین اینترنت در ایران است. شرکت‌های خصوصی در قبال دریافت هزینه‌های بالا از گیمرها، شرایط را برای بازی آن‌ها هموار می‌کنند. روزنامه فرهیختگان در گزارشی به این مسئله پرداخته است:
اگر زمانی خانواده‌ها هزینه بازی‌های رایانه‌ای فرزندان‌شان را می‌دادند تا فقط از اذیت‌های آن‌ها راحت شوند و آرامش‌شان مخصوصاً در سه ماه تابستان تأمین شود، اما حالا این هزینه‌ها شکل دیگری به خود گرفته است. دیگر هیچ چیز شبیه به فضای دهه ۷۰ و ۸۰ نیست و از کنسول‌ها تا بازی‌ها تفاوت کرده‌اند و طبیعتاً گیمرها هم شرایط متفاوتی پیدا کرده‌اند. گیمرها از بازی‌هایشان پول درمی‌آورند و شرکت‌های فروش اینترنت و تولید بازی‌ها هم از خدمات و تولیدات‌شان. شرایط فرق کرده است. بازی‌های ایرانی تولید می‌شوند و مسابقات بازی‌های رایانه‌ای در ابعاد بین‌المللی برگزار می‌شود. اگر دو دهه قبل، نفر برنده مسابقات صرفاً هزینه بازی کردنش را نمی‌پرداخت یا در اوج رفاه، ناهار یا آبمیوه‌ای میهمان می‌شد حالا، اما نفر اول مسابقات بازی‌های رایانه‌ای را قهرمان کشورشان می‌دانند و به او افتخار می‌کنند و جوایز دلاری به او می‌دهند. شرایط تغییر کرده است. بازی‌های آفلاین و آنلاین البته شرایط یکسانی ندارند. کشور‌هایی که مشکل اینترنت دارند ترجیح‌شان بازی‌های آفلاین است و آن‌هایی که این‌چنین نیستند با خیال راحت سراغ بازی‌های آنلاین می‌روند. بازی‌های آفلاین شبیه به همان آتاری یا نینتندوی خودمان است و بعدش هم که «فیفا» و «پس» آمدند. در بازی‌های آنلاین فوتبال هم هست، اما قصه‌اش متفاوت است. اینترنت عادی مردم جواب سرعت و شرایط دلخواه کاربران یا گیمرها را نمی‌دهد و در این شرایط شرکت‌های خصوصی که اینترنت برای از ما بهتران دارند، وارد می‌شوند؛ پول بیشتر در ازای امکانات بیشتر. پول را می‌گیرند و اینترنتی را ارائه می‌دهند که رؤیای مردم عادی است. برای این اینترنت پولی را هم در ماه می‌گیرند که تقریباً حقوق کامل یک ماه مردم عادی است. حالا و در این شرایط که از ایران، گیمر‌هایی داریم که در جهان شناخته شده هستند و مسابقات معتبری هم برگزار می‌کنیم، نبود اینترنت پرسرعت با «پینگ» پایین مشکل بزرگی است. جدا از اینترنت، نبود بازی‌های ایرانی جذاب و هیجان‌برانگیز هم مشکل دیگری است که کاربران ایرانی با آن مواجه هستند. مشکلی که صدای بسیاری از گیمرها و البته سازندگان را هم درآورده است. حمایتی برای تولید بازی جذاب و با کیفیت نمی‌شود و چند شرکت خصوصی در این راه فعالیت دارند.
در این گزارش فارغ از احتساب هزینه اینترنت ماهانه اختصاصی برای هر کاربر، سراغ نظرات کارشناسان این حوزه هم رفتیم تا مشکلات دیگر آن را هم نقد و بررسی کنیم؛ مشکلاتی که به نظر می‌رسد اراده‌ای برای حل آن‌ها وجود ندارد.
اگر زمانی خانواده‌ها هزینه بازی‌های رایانه‌ای فرزندان‌شان را می‌دادند تا فقط از اذیت‌های آن‌ها راحت شوند و آرامش‌شان مخصوصاً در سه ماه تابستان تأمین شود، اما حالا این هزینه‌ها شکل دیگری به خود گرفته است. دیگر هیچ چیز شبیه به فضای دهه ۷۰ و ۸۰ نیست و از کنسول‌ها تا بازی‌ها تفاوت کرده‌اند و طبیعتاً گیمرها هم شرایط متفاوتی پیدا کرده‌اند. گیمرها از بازی‌هایشان پول درمی‌آورند و شرکت‌های فروش اینترنت و تولید بازی‌ها هم از خدمات و تولیدات‌شان. شرایط فرق کرده است. بازی‌های ایرانی تولید می‌شوند و مسابقات بازی‌های رایانه‌ای در ابعاد بین‌المللی برگزار می‌شود. اگر دو دهه قبل، نفر برنده مسابقات صرفاً هزینه بازی کردنش را نمی‌پرداخت یا در اوج رفاه، ناهار یا آبمیوه‌ای میهمان می‌شد حالا، اما نفر اول مسابقات بازی‌های رایانه‌ای را قهرمان کشورشان می‌دانند و به او افتخار می‌کنند و جوایز دلاری به او می‌دهند. شرایط تغییر کرده است. بازی‌های آفلاین و آنلاین البته شرایط یکسانی ندارند. کشور‌هایی که مشکل اینترنت دارند ترجیح‌شان بازی‌های آفلاین است و آن‌هایی که این‌چنین نیستند با خیال راحت سراغ بازی‌های آنلاین می‌روند. بازی‌های آفلاین شبیه به همان آتاری یا نینتندوی خودمان است و بعدش هم که «فیفا» و «پس» آمدند. در بازی‌های آنلاین فوتبال هم هست، اما قصه‌اش متفاوت است. اینترنت عادی مردم جواب سرعت و شرایط دلخواه کاربران یا گیمرها را نمی‌دهد و در این شرایط شرکت‌های خصوصی که اینترنت برای از ما بهتران دارند، وارد می‌شوند؛ پول بیشتر در ازای امکانات بیشتر. پول را می‌گیرند و اینترنتی را ارائه می‌دهند که رؤیای مردم عادی است. برای این اینترنت پولی را هم در ماه می‌گیرند که تقریباً حقوق کامل یک ماه مردم عادی است. حالا و در این شرایط که از ایران، گیمر‌هایی داریم که در جهان شناخته شده هستند و مسابقات معتبری هم برگزار می‌کنیم، نبود اینترنت پرسرعت با «پینگ» پایین مشکل بزرگی است. جدا از اینترنت، نبود بازی‌های ایرانی جذاب و هیجان‌برانگیز هم مشکل دیگری است که کاربران ایرانی با آن مواجه هستند. مشکلی که صدای بسیاری از گیمرها و البته سازندگان را هم درآورده است. حمایتی برای تولید بازی جذاب و با کیفیت نمی‌شود و چند شرکت خصوصی در این راه فعالیت دارند.
در این گزارش فارغ از احتساب هزینه اینترنت ماهانه اختصاصی برای هر کاربر، سراغ نظرات کارشناسان این حوزه هم رفتیم تا مشکلات دیگر آن را هم نقد و بررسی کنیم؛ مشکلاتی که به نظر می‌رسد اراده‌ای برای حل آن‌ها وجود ندارد.
پینگ، مهم‌ترین فاکتور اینترنت برای گیمرها
به‌طور معمول اپراتور‌های ارائه‌دهنده اینترنت، پهنای باند را به صورت اشتراکی به چندین مصرف‌کننده، به فروش می‌رسانند. به‌عنوان مثال اگر سرویسی با عنوان اینترنت با پهنای باند اشتراکی ۴ گیگ دریافت می‌کنید. این ۴ گیگ بین ۸ مشترک تقسیم می‌شود و همزمان ۸ مصرف‌کننده با مودم‌های مختلف، از آن استفاده خواهند کرد و این موجب بروز افت سرعت به‌رغم سرعت اسمی بالا در تعرفه، می‌شود. در سرویس پهنای باند اختصاصی، اما چنین نیست و کل پهنای باند اسمی فروخته شده، به یک کاربر تعلق خواهد داشت و طبیعتاً سرعت اینترنت برای آن کاربر چندین برابر خواهد بود. این سرویس‌ها معمولاً با مودم‌های ساده قابل دریافت نیست و آنتن‌هایی با قابلیت سیگنال‌دهی قوی‌تر و مودم‌هایی با ظرفیت بیشتر طلب می‌کنند. سرعت اینترنت معمولاً با ۳ فاکتور مهم قابل ارزیابی است. میزان پینگ، سرعت دانلود و سرعت آپلود.
میزان پینگ عبارت است از سرعت تبادل اطلاعاتی در واحد ثانیه. به بیان بهتر سرعت رفت و برگشت داده‌های ارسالی از میزبان به سرور اینترنت است. این سرعت هرچه بیشتر باشد، عدد پینگ کمتر و پایین‌تر است. به‌عنوان مثال اینترنتی با پهنای باند ۴ گیگی می‌تواند پینگ ۲۰۰ داشته باشد و اینترنتی با همین پهنای باند یا کمتر و بیشتر، می‌تواند پینگ ۶۰ داشته باشد؛ بنابراین شاخص پینگ لزوماً به سرعت دانلود و آپلود اطلاعات در یک سرویس اینترنت، بستگی ندارد. برای انجام بهتر بازی‌های اینترنتی، مکالمات تلفنی یا تماشای ویدئوی استریم یا زنده از طریق اینترنت، به پینگ پایین و بهتری با عدد زیر صد نیاز است که بسته به نیاز هر کاربر، بعضی از اپراتور‌ها پینگ بهتری را به هر مشترک ارائه می‌کنند.
میزان پینگ عبارت است از سرعت تبادل اطلاعاتی در واحد ثانیه. به بیان بهتر سرعت رفت و برگشت داده‌های ارسالی از میزبان به سرور اینترنت است. این سرعت هرچه بیشتر باشد، عدد پینگ کمتر و پایین‌تر است. به‌عنوان مثال اینترنتی با پهنای باند ۴ گیگی می‌تواند پینگ ۲۰۰ داشته باشد و اینترنتی با همین پهنای باند یا کمتر و بیشتر، می‌تواند پینگ ۶۰ داشته باشد؛ بنابراین شاخص پینگ لزوماً به سرعت دانلود و آپلود اطلاعات در یک سرویس اینترنت، بستگی ندارد. برای انجام بهتر بازی‌های اینترنتی، مکالمات تلفنی یا تماشای ویدئوی استریم یا زنده از طریق اینترنت، به پینگ پایین و بهتری با عدد زیر صد نیاز است که بسته به نیاز هر کاربر، بعضی از اپراتور‌ها پینگ بهتری را به هر مشترک ارائه می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
هزینه ماهانه اینترنت؛ از ۲ تا ۹ میلیون تومان
برای آگاهی از هزینه اشتراک اینترنت «از ما بهتران» با یکی از شرکت‌های مشهور تماس می‌گیرم و بعد از صحبت‌های اولیه و شنیدن درخواستم می‌گوید: «اگر پهنای باند اختصاصی بگیرید برایتان بهتر است. این سرویس شامل یک دستگاه رادیویی است که در صورت استفاده، پینگ ثابت و سرویسی با کیفیت ثابت دریافت می‌کنید که با اینترنت معمولی خیلی تفاوت دارد.» بعدش می‌رویم سراغ هزینه‌ها و جواب می‌دهد: «سرویس پهنای باند ثابت برای ۳ ماه حدوداً هفت میلیون و ۵۰۰ هزار تومان می‌شود و در ابتدا این مبلغ به صورت کامل از مشتری دریافت می‌شود. این سرویس بهترین اینترنت ارائه شده توسط ماست. ما از ۲۰ مگابایت تا دو گیگابایت می‌توانیم به شما روی پهنای باند، سرویس بدهیم، اما سرویس پهنای باند اختصاصی همراه با پینگ پایین، وضعیت ثابت و استیبل و پشتیبانی ۲۴ ساعته طبق قرارداد، بهترین تعرفه سرویس ماست.»
چانه بیشتری می‌زنم و از هزینه اشتراک ۶ ماهه می‌پرسم و پاسخ می‌دهد: «هزینه نهایی سرویس پهنای باند اختصاصی سه ماهه، با تخفیف برای شما هفت میلیون و ۵۰۰ هزار تومان می‌شود و قیمت اصلی بدون تخفیف ۱۰ میلیون تومان است. اگر همین سرویس را به صورت ۶ ماهه خریداری کنید، قیمت ۱۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان می‌شود و این حداکثر تخفیفی است که می‌توانیم در نظر بگیریم.»
این البته همه ماجرا نیست. پیگیری‌های ما نشان می‌دهد که بسته به مقدار پهنای باند و با افزایش آن، هزینه‌های اشتراک هم بالا می‌رود و عدد این هزینه به‌طور ماهانه به هفت تا ۹ میلیون تومان هم می‌رسد. یعنی خانواده‌ای را در نظر بگیرید که برای گیم آنلاین فرزندش سالانه نزدیک به ۱۰۰ میلیون تومان هزینه می‌کند. البته در این بین افرادی هم هستند که از این هزینه اشتراک درآمدزایی هم می‌کنند و صرفاً یک رابطه یک‌طرفه نیست. از بازی کردن‌شان پول درمی‌آورند و بخش‌هایی یا کل این هزینه جبران می‌شود. اگر اهل بازی‌های آنلاین و فکری موبایل باشید متوجه می‌شوید که گاهی قطعی اینترنت چه حرصی از شما درمی‌آورد و احتمالاً نمی‌دانستید اگر پول خوب می‌دادید این مشکل را نداشتید.
شرکت‌هایی در این شهر هستند که برای سه یا ۶ ماه هزینه‌ای از شما می‌گیرند و در ازای آن دیگر اجازه نمی‌دهند که قطعی اینترنت، شما را موقع بازی آنلاین عصبی کند.
چانه بیشتری می‌زنم و از هزینه اشتراک ۶ ماهه می‌پرسم و پاسخ می‌دهد: «هزینه نهایی سرویس پهنای باند اختصاصی سه ماهه، با تخفیف برای شما هفت میلیون و ۵۰۰ هزار تومان می‌شود و قیمت اصلی بدون تخفیف ۱۰ میلیون تومان است. اگر همین سرویس را به صورت ۶ ماهه خریداری کنید، قیمت ۱۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان می‌شود و این حداکثر تخفیفی است که می‌توانیم در نظر بگیریم.»
این البته همه ماجرا نیست. پیگیری‌های ما نشان می‌دهد که بسته به مقدار پهنای باند و با افزایش آن، هزینه‌های اشتراک هم بالا می‌رود و عدد این هزینه به‌طور ماهانه به هفت تا ۹ میلیون تومان هم می‌رسد. یعنی خانواده‌ای را در نظر بگیرید که برای گیم آنلاین فرزندش سالانه نزدیک به ۱۰۰ میلیون تومان هزینه می‌کند. البته در این بین افرادی هم هستند که از این هزینه اشتراک درآمدزایی هم می‌کنند و صرفاً یک رابطه یک‌طرفه نیست. از بازی کردن‌شان پول درمی‌آورند و بخش‌هایی یا کل این هزینه جبران می‌شود. اگر اهل بازی‌های آنلاین و فکری موبایل باشید متوجه می‌شوید که گاهی قطعی اینترنت چه حرصی از شما درمی‌آورد و احتمالاً نمی‌دانستید اگر پول خوب می‌دادید این مشکل را نداشتید.
شرکت‌هایی در این شهر هستند که برای سه یا ۶ ماه هزینه‌ای از شما می‌گیرند و در ازای آن دیگر اجازه نمی‌دهند که قطعی اینترنت، شما را موقع بازی آنلاین عصبی کند.
منبع: مهر
ارسال نظرات