وقتی در آمریکا به کمک‌های مردمی برای سیل‌زدگان هم رحم نمی‌شود

 

 

وی درباره اهدای آب آشامیدنی (بطری) برای مردم حادثه‌دیده در بلایای طبیعی توضیح می‌دهد که ممکن است مقدار بطری‌های آب جمع‌آوری شده به ۱۰۰ هزار لیتر برسد که می‌تواند به مدت یک روز، نیاز ۴۰ هزار نفر را برطرف کند، اما ارسال آن‌ها از ایالات متحده به مثلا غرب آسیا هزینه‌ای ۳۰۰ هزار دلاری روی دست دولت و سازمان‌های امدادی می‌گذارد. اما همان سازمان‌ها با استفاده از دستگاه‌های تصفیه آب قابل حمل که در اختیار دارند می‌توانند همان میزان آب آشامیدنی را فقط با هزینه ۳۰۰ دلار در محل حادثه فراهم کنند.

«تَمی شاپیرو» یکی از مؤسسان گروه «آکیوپای سَندی» که در زمان برخورد توفند (هاریکان) ویرانگر «سندی» به جنوب آمریکا، هائیتی و پورتوریکو تشکیل شد، درباره یکی از خلاقیت‌هایی که برای جلوگیری از ارسال کمک‌های غیرضروری مردمی اجرا کردند، می‌گوید: «ما سریعا دریافت لباس و پوشاک را متوقف کردیم. در عوض، یک صندوق حمایتی ایجاد کردیم. چیز‌هایی را در آن قرار دادیم که هر شخص علاقمند به کمک، می‌توانست (به‌جای آنکه خودش چیزی را اهدا کند) یکی از وسایل ضروری در آن لیست را خریداری کند».

آلبوم‌های سازمان‌های امدادرسانی، از تصاویر کمک‌های غیرضروری مردمی به بلایای طبیعی مختلف که در انبار‌ها یا زیر آفتاب در حال پوسیده‌شدن و از بین رفتن هستند، مملو است. به همین دلیل است که سازمان‌های امدادی خواستار ارسال کمک‌های نقدی هستند، زیرا با استفاده از آن می‌توانند وسایل ضروری برای نیاز‌های اساسی حادثه‌دیدگان را فراهم کنند. به‌علاوه، کمک نقدی به امدادرسانان این توانایی را می‌دهد که از مناطق نزدیک به محل حادثه وسایل ضروری را تهیه کنند و دیگر نیازی به ارسال هزینه‌بر آن‌ها با استفاده از هواپیما، قطار یا کامیون از فواصل دور نباشد. در این حالت، کمک‌ها بسیار سریعتر به دست نیازمندان می‌رسد.

البته شاید ارسال کمک‌های نقدی در کشور‌ها و ملت‌هایی برخوردار از حس مسئولیت اجتماعی بالا و وجدان انسانی مفیدتر از کمک‌های غیرنقدی باشد، اما برای ایالات متحده، کشوری که خود را رهبر جهان و مهد تمدن می‌داند، چنین نیست.

حوادث و بلایای طبیعی، چون سیل و زلزله علاوه بر اینکه فرصتی را برای ابراز همدلی و همدردی و نزدیک شدن جوامع به یکدیگر فراهم می‌کند، اما اغلب موجی بالقوه از تهدید‌ها برای اقدامات مجرمانه نیز درپی دارد. هجوم احساسات عمومی برای کمک به حادثه‌دیدگان و بازسازی هرچه سریعتر مناطق آسیب‌دیده، در هر کشوری می‌تواند فرصتی برای کلاهبردار‌ها و شیّادان فراهم کند که در کنار نهاد‌های دولتیِ جمع‌آوری‌کننده کمک‌های مردمی، به استحصال اموال نامشروع بپردازند.