ماجرای ساخت جلیقه ضدگلوله توسط پیک پیتزایی!

نیاز ما در اختراع است. این جمله کلیدی‌ترین جمله‌ای است که برای همه اختراع‌ها به کار می‌رود. نیرو‌های پلیس و مأموران قانون، به‌واسطه شغل خود، روزانه با افراد خطرناک و تبهکار زیادی درگیر می‌شوند، بنابراین اتخاذ اقدامات احتیاطی برای آن‌ها، مسئله مرگ و زندگی است. یکی از ابزار‌های امنیتی بسیار مهم که در اکثر عملیات‌ها استفاده می‌شود، جلیقه ضدگلوله است. این پوشش محافظ، تاکنون جان هزاران انسان را در میادین جنگ و درگیری‌های شهری، نجات داده است. تحقیقات نشان داده که احتمال آسیب دیدن یک مأمور پلیس فاقد جلیقه ضدگلوله در درگیری‌ها، ۱۴ برابر مأموری است که جلیقه به تن دارد. با این حال وقتی متوجه شوید که یک پیک پیتزا فروشی اقدام به اختراع جلیقه ضد گلوله مدرن کرده، کمی شوکه می‌شوید و از خودتان می‌پرسید که چرا یک پیک رستوران به دنبال جلیقه ضد گلوله بوده است؟ برای پاسخ به این سوال و همین طور خواندن تاریخچه‌ای کوتاه از جلیقه ضد گلوله با ما همراه باشید.

ریچارد دیویس، پیک یک پیتزا فروشی در دیترویت ایالت میشیگان، برای تحویل سفارش یکی از مشتریان پیتزا فروشی در حال عزیمت بود که چند نفر مسلح به او حمله کردند و بعد از ضرب و شتم و زدن گلوله به او پیتزاهایش را به سرقت بردند. ریچارد که این اتفاق دومین بار بود برایش می‌افتاد، برای این که از شر گلوله‌ها در امان باشد، به فکر ساخت یک لباس ضد گلوله سبک افتاد که بتواند در حین کار بپوشد و در کارگاهی که داشت شروع به آزمایش کرد تا این که توانست بعد از مدتی جلیقه‌ای با پارچه کولار درست کند که هم سبک بود و هم ضد گلوله. او برای اثبات درست بودن اختراعش جلوی دوربین بیش از ۱۰ بار به خودش شلیک می‌کند که البته بعد از اتمام کار به دلیل درد زیاد از هوش می‌رود. سال ۱۹۷۵ شرکت شانس دوم (second chance) اختراع ریچارد دیویس را به قیمت ۴۵ میلیون دلار خرید و بعد از آن با تایید وزارت دادگستری آمریکا مورد استفاده افسران آمریکایی قرار گرفت.

اولین لباس‌های محافظتی از پوست حیوانات بوده تا بشر بتواند از بدن خود در برابر انواع جراحت‌های ناشی از جنگ و دیگرشرایط خطرناک مراقبت کند. با توسعه نسبی تمدن، سپر‌های چوبی و فلزی، مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت، چیزی که ما از پوشش جنگ‌آوران باستان می‌شناسیم، زره‌های فلزی است. هرچند که با اختراع اسلحه گرم در سال ۱۵۰۰، این زره‌های فلزی نیز، کارایی خود را از دست دادند. در سال ۱۸۸۰، چهار نفر از باند تبهکاران معروف استرالیا به نام «Kelly»، طی درگیری با پلیس، از پوششی شامل کلاه، جلیقه، چکمه و... استفاده کردند و توانستند ساعت‌ها در مقابل شلیک بی‌وقفه پلیس ایستادگی کنند، اما وزن ۴۵ کیلویی این لباس‌ها باعث شد آن چنان از آن استفاده نشود. در جنگ جهانی اول، آمریکا از چنین ایده‌ای استفاده کرد، اما فقط کلاه مورد استفاده، وزنی بیش از ۱۸ کیلوگرم داشت. در سال ۱۸۹۳ در پی ناآرامی‌های آمریکا فردی به نام «کازیمیر زگلن» اولین جلیقه ضدگلوله منعطف را ساخت. این جلیقه‌ها، با دست بافته می‌شد و او نتوانست ماشینی برای بافت سریع‌تر و تضمین ایمنی آن‌ها توسعه دهد.

 

منبع: روزنامه خراسان