«خانه شب» معمایی از جنس اجنه + تصاویر

خانه شب با فضاسازی ترسناک و هول و هراس فردی، به افق جدیدی در ژانر وحشت دست یافته است. اگرچه حکایت تازی بیوه‌ای که دچار توهماتی هولناک شده، در هزارتوی روایت فیلم و پیچیدگی‌هایی نه چندان ضروری، به تدریج گم می‌شود، ولی به اندازه کافی ترس و دلهره ایجاد می‌کند تا به یک فیلم موفق ژانر تبدیل شود.
مجله «دنیای تصویر» در داستان «خانه شب» را اینگونه توصیف کرده است: بث (ربکا هال) معلمی است ساکن منطقه‌ای مرفه در شمال نیویورک است که ۱۴ سال با همسرش زندگی کرده، ولی درست چند روز قبل از آن که با بث آشنا شویم، شوهرش ناگهان به زندگی خود خاتمه داده و این موضوع لطمه زیادی به زن جوان وارد آورده است. تا آنجا که می‌داند، خود او گرفتار افسردگی بوده و بنابراین خودکشی همسرش، او را کاملاً مبهوت و خشمگین کرده است. دوستان (به خصوص همکارش کلر) و همسایه‌ها تا حد ممکن تسلایش می‌دهند، ولی بث آن‌ها را از خود می‌راند و ترجیح می‌دهد به گونه‌ای تنها با درد و رنجش کنار بیاید. حال با آنکه دیگران تنهایش گذاشته‌اند، ولی حس می‌کند تنها نیست؛ هر شب، در خانه کنار دریاچه که اُوِن (ایوان جونیگکیت) شوهر معمارش ساخته است، تکان‌ها و سروصدا‌هایی میشنود. صدای تقه در می‌آید، ولی کسی پشت در نیست؛ یا گرامافن خود به خود روشن می‌شود و صفحه مورد علاقه‌شان را می‌گذارد.
ضمن آنکه شب‌ها تجربیاتی را از سر می‌گذراند که آن قدر واقعی است که نمی‌توان به پای رؤیا و کابوس گذاشت، چون وقتی ناگهان بیدار می‌شود و خود را خفته کف اتاق می‌یابد، پایان میگیرند. طی جستجوهایش در پستو‌های خانه، ردپا از چیز‌هایی پیدا می‌کند که به صرافتش می‌اندازند، شاید اُون نوعی زندگی مخفی داشته و به جادو و جنبل معتقد بوده است. علاوه بر، این با زنانی که به طرز مشکوکی همگی شباهت‌هایی با بث داشتند درگیر رابطه بوده است.