محمد صادقی بازیگر نقش پیمان در سریال افرا کیست؟

مهم‌ترین شاخصه قصه این سریال که توسط دو نویسنده نوشته شده است این است که هیچ گونه قضاوتی در آن نیست و این نقطه عطف یک فیلم نامه می‌توند باشد که شما وقتی آن را می‌خوانی یا می‌بینی راحت نتوانی همه را قضاوت کنید و بگویید این خوب است و این بد است. چون در زندگی واقعی هم همین است و نمی‌شود راحت کسی را قضاوت کرد. افرا جزو معدود فیلم نامه‌هایی بود که وقتی خواندم به این نتیجه رسیدم که واقعا می‌شود به همه شخصیت‌های این داستان حق داد و واقعا هم می‌شود به همه آن‌ها حق نداد.
درست است قصه‌ای که بین مائده و پیمان وجود دارد برای مخاطب جذابیت دارد و باعث می‌شود سریال را دنبال کند، اما برای خیلی‌ها هم می‌تواند قصه‌ای پُرتکرار باشد. درباره این می‌فرمائید که شما به عنوان بازیگر چه کردید که این تکراری بودن زیاد به چشم نیاید؟
اینکه هنوز قصه پسر و دختری را می‌بینیم که در ازدواج و به هم رسیدن به مشکلاتی برمی خورند یعنی اینکه هنوز هم چنین قصه‌ها و رخداد‌هایی در کنار ما در حال رخ دادن است. این سریال هم ملودرامی اجتماعی است و باید از دل جامعه بربیاید و نمی‌تواند جدای از جامعه باشد.
زندگی روزمره همه ما به نوعی تکراری است. آنچه زندگی همه ما را تکراری می‌کند کلیشه‌های بصری است. برای مثال پنج سریال این شکلی داریم و ممکن است بازی دو بازیگرش بیشتر نظرمان را به خود جلب کند، همان دو شخصیت را در یک کاری در نظر بگیرید و در نهایت یک کار جدید در همان فضا پدید می‌آید که حس می‌کنیم باز داریم همان کار‌های قبلی را می‌بینیم و برایمان جذاب نیست و خسته کننده است. چرا؟ برای اینکه کاراکتر جدید ندیدیم. درست است قصه تکراری است، اما شحصیت جدید ندیدیم و اینکه قصه‌ای که داریم می‌بینیم از فیلتر دو شخصیت عبور کرده است که از بقیه متفاوت بودند؟ نه اینکه به این تفاوت فکر کنیم اتفاقا این در بازیگری اشتباه است که بگوییم از بازیگری که چنین نقشی را بازی کرده متفاوت بازی کنم.
فقط کافی است که هر فردی به درستی مسیرش را برود و واقعا بازیگر باشد وگرنه تا سینما هست قاتل و مقتول و عاشق داریم. همه این‌ها زمانی تفاوت و رنگ پیدا می‌کنند که از درون آدم‌ها و فیلتر بازیگر می‌گذرند و اینجا است که تغییرش دیده می‌شود. حالا بعضا ممکن است این تغییر حس نشود و بیننده فقط با کار همراه می‌شود که خودش یک موفقیت است و برخی اوقات آدم‌های حرفه ای‌تر این تفاوت‌ها را متوجه می‌شوند. من هیچوقت از کلیشه‌های قصه‌ای و متنی واقعا ترسی ندارم به این خاطر که تاریخ و آدم‌ها مدام تکرار می‌شوند. من هم باید بتوانم هر نقشی را صادقانه از فیلتر خودم عبور دهم.