فصل برداشت نیلوفرهای آبی

«خانگ فان تی» متولد سال ۱۹۸۵ در تایوان است. پدر و مادرش کشاورز بودند. او در حال حاضر در بانک کار می‌کند. خانم فان تی می‌گوید که پس از یک ازدواج ناموفق در سال ۲۰۱۷، من دل‌شکسته و ناامید شدم و ایمان خود را به زندگی از دست دادم. سپس فکر کردم که نمی‌توانم برای همیشه اینگونه باشم، باید از آن عبور کنم؛ بنابراین یک دوربین عکاسی خریدم.او برای عکاسی ابتدا از پارکی در نزدیکی خانه‌اش شروع کرد، سپس متوجه شد که کشورش آنقدر صحنه‌های طبیعی و فرهنگی شگفت‌انگیز پنهان دارد که مشابه آن تنها در نقاط کمی از جهان وجود دارد و می‌تواند این مناظر و فرهنگ‌ها را از طریق دریچه دوربین خود به جهانیان نشان دهد؛ بنابراین شروع به سفر در کشورش می‌کند و ضمن آشنایی با آداب و رسوم مناطق مختلف ویتنام، از آن‌ها عکس می‌گیرد و با انتشار در شبکه‌های اجتماعی، رفته‌رفته دنبال‌کنندگانی پیدا می‌کند؛ و به این ترتیب، عکاسی زندگی‌اش را تغییر می‌دهد و کمک می‌کند شرایط سخت را پشت سر بگذارد و به نشاط و رضایت در زندگی برسد.
فان تی در این باره می‌گوید: ابتدای فعالیتم به عنوان عکاس با مخالفت شدید خانواده روبرو شدم، چون مادرم فکر می‌کرد عکاسی خیلی خطرناک است. اغلب اوقات مجبورم از ساعت ۴ صبح برای عکاسی از طلوع آفتاب بیرون بروم و بعد از غروب آفتاب به خانه بیایم. شب‌هایی هم بود که منتظر قطرات شبنم شبانگاهی یا کهکشان راه شیری بودم، بنابراین باید تمام شب بیرون از خانه باشم. مادرم نگران بود که نیمه‌شب در معرض خطر قرار بگیرم، او همچنین می‌ترسید با دنبال‌کردن عکاسی، نتوانم از پسرم مراقبت کنم و زندگی پایداری داشته باشم، زیرا تجهیزات عکاسی بسیار گران هستند.

این هنرمند خودآموخته، تأکید می‌کند که برای فراگیری عکاسی و نرم‌افزار، فتوشاپ در هیچ کلاسی شرکت نکرده و دانسته‌هایش بر اساس تحقیق، تمرین و تجربه است.۲ سال از شروع عکاسی فان تی می‌گذرد که جوایزی از مسابقات عکاسی داخلی دریافت می‌کند و همین موضوع باعث دلگرمی و حمایت مادرش می‌شود. به ویژه اینکه، خانواده‌های ویتنامی عمدتاً مردسالار هستند و زنان برای برابری جنسیتی باید بجنگند. او می‌گوید: برخی از افراد توانایی و تلاش‌های من را به رسمیت نمی‌شناسند؛ به این دلیل که من یک زن هستم. او هرگز فکر نمی‌کرد در دسامبر ۲۰۱۹ در انجمن هنرمندان عکاسی ویتنام پذیرفته شود و طی همین مدت کوتاه عکاسی، بیش از ۳۰ جایزه بیگرد.فان تی پس از جدایی، دیگر ازدواج نکرد و با درآمد حدوداً ۶۰۰ دلار در ماه، علاوه بر اینکه فرزندش را بزرگ می‌کند، تجهیزات عکاسی و هزینه سفر را هم تأمین می‌کند.
او پس از چندی، علاوه بر دوربین عکاسی، کوادکوپتر (دِرون) هم تهیه کرد تا بتواند عکس‌های هوایی بگیرد و همین موضوع باعث جذابیت بیشتر عکس‌هایش و برنده‌شدن در چند مسابقه در سال ۲۰۱۹ از جمله جایزه عکاسی سونی، اسکای پیکسل و سیِنا (ویژه عکس‌های هوایی) درخشید و برند جایزه شد.
این عکاس در سال ۲۰۲۰ با عکس «کشف غار»، جایزه اول مسابقه عکس Vietnamnow را از اداره ملی گردشگری ویتنام برای ترویج گردشگری در این کشور را دریافت کرد.آثار هنری او در ستایش مسابقات و جشنواره‌های معتبر بین المللی عکاسی مورد استقبال بسیاری از هیئت داوران قرار گرفته است. او اخیراً و در فوریه ۲۰۲۱ هم با عکس «بچه‌ها با گونگ می‌رقصند» در گروه مردم/فرهنگ مدال طلا گرفت.

او البته مجموعه عکس‌های «گل شناور در آب» را که به نیلوفر‌های آبی و لاله‌های مرداب اختصاص دارد را بیش از دیگر عکس‌هایش دوست دارد، چون با این عکس‌های در دنیا شناخته شده و افتخاراتی را کسب کرده است.فان تی در این باره می‌گوید: برای عکاسی با ۵ دوست به استان جنوبی لانگ رفته بودیم. پیش‌بینی می‌شد که هوا طوفانی شود، به همین دلیل دوستانم رفتند و من تنها عکاسی بودم که در کلبه جنگلی ماندم. آن شب آنقدر هوا خراب بود که با صدای شدید باد و باران نمی‌توانستم بخوابم.
او ادامه می‌دهد: صبح روز بعد، هنوز هوا طوفانی بود و ابر‌های سیاه بزرگی در آسمان وجود داشت. در آن زمان ناامید شده بودم، اما مانند یک معجزه، ناگهان آسمان در حدود ساعت ۸:۳۰ صبح روشن و آفتابی شد، همه چیز عالی بود و من توانستم عکس‌هایم را ثبت کنم.این هنرمند ویتنامی، درباره تصاویر هوایی‌اش از روستا‌های ویتنام می‌گوید: ویتنام کشوری زیبا با فرهنگ‌های متنوع است. هر منطقه دارای ویژگی‌های فرهنگی منحصر به فرد با روستا‌های سنتی است که صد‌ها سال قدمت دارند. مردم ویتنام به حرفه سنتی پایبند هستند و آن را به عنوان قدردانی از اجداد خود در نظر می‌گیرند. اگرچه حرفه سنتی در مقایسه با سایر مشاغل مدرن بسیار سخت و کم‌درآمد است، اما هنوز هم صنعتگران به این حرفه پایبند هستند و می‌خواهند آن را به نسل‌های آینده منتقل کنند.
او اعلام کرده: عاشق عکاسی هوایی از زندگی روزمره هستم و قصد دارم به عنوان پروژه جدیدم، برای تهیه مجموعه عکس‌های «زندگی روزمره از بالا» به کشور‌هایی با فرهنگ مشابه ویتنام سفر کنم