راهکاری عجیب برای مشکلات حوزه فضا

علاوه بر این، آن‌ها در مطالعه‌ای دیگر چند قارچ را با یکدیگر پیوند دادند تا تاثیر آن را مشاهده کنند. در ابتدا گونه‌ای از قارچ‌ها را روی خاک فضایی پرورش دادند و طول میسلیوم یا ریشه‌های قارچی آن‌ها را اندازه‌گیری کردند. در مرحله بعد، چنین آزمایشی را روی گونه‌های دیگری نیز انجام دادند. تمام گونه‌هایی که در این مرحله مورد مطالعه قرار گرفتند، میسلیوم‌های بلندی نداشتند. پس از این اندازه‌گیری‌ها، از همه این گونه‌ها همزمان استفاده کردند و نتایج بسیار بهتری رخ داد. میسلیوم قارچ‌ها بسیار بلندتر از چیزی بود که انتظار داشتند. می‌توان گفت که تنوع زیستی در این آزمایش نیز قدرت و توانایی خود را نشان داد.
پس از انتخاب بهترین نژاد قارچ و پایان مرحله اول، محققان به سراغ یافتن بهترین راه برای پرورش آن خواهند رفت. برای این کار، باید بدانیم که جهان ما پر از کربوهیدرات‌هاست. یکی از کار‌هایی که قارچ‌های صدفی انجام می‌دهند، تجزیه کربوهیدرات‌ها و تبدیل آن‌ها به شکر است. باید گفت که شکر یکی از ضروری‌ترین مواد مغذی مورد نیاز تمام اشکال حیات روی زمین است. بنابراین، یکی از روش‌های پرورش قارچ صدفی می‌تواند استفاده از کربوهیدرات‌ها به عنوان ماده غذایی اولیه آن‌ها باشد.
با این حال، نمی‌توان گفت که قارچ‌ها فقط به کربوهیدرات‌ها نیاز دارند. آن‌ها به ماده مکمل دیگری برای افزایش سرعت رشد احتیاج دارند. وقتی ماده مکمل به سیستم اضافه می‌شود، مثل یک کاتالیزور عمل می‌کند و رشد قارچ خودپایدار (Self-Sustaining) می‌شود. هر چه مکمل بیشتری اضافه شود، تنوع زیستی بیشتری به وجود می‌آید.
در این پروسه، دوباره ارگانیسم‌هایی وجود خواهند داشت که رشد می‌کنند و می‌میرند. آن‌ها خود به منابعی تبدیل می‌شوند که ویتامین و سایر مواد معدنی مورد نیاز برای رشد سایر قارچ‌ها را تامین می‌کنند. این مواد معدنی دیگر می‌تواند ترکیباتی زیستی مثل سلولز یا لیگنین باشند و به قارچ‌ها کمک کنند تا بزرگتر شوند و به گیاهان بیشتری کمک کنند تا سلولز بیشتری تولید کنند.
بعد از همه این مراحل، قارچ‌ها می‌میرند و تجزیه می‌شوند و لنز‌های میسلیوم شروع به رشد می‌کنند. لنز میسلیوم کلونی سطحی دایره‌ای شکلی از میسلیوم‌هاست که محیطی واحه‌ای ایجاد می‌کند و ممکن است به اندازه ذره‌ای کوچک باشد. پس از آن، اجتماع این قارچ‌ها پیچیده‌تر و متنوع‌تر و لنز‌های میسلیوم بزرگتر می‌شود. وقتی که محیط واحه‌ها به اندازه کافی رشد کرد، می‌تواند از انسان‌ها نیز محافظت کند.

گروه‌های تحقیقاتی علاوه بر تولید خاک حاصلخیر، روی ساخت سازه‌هایی با قارچ‌ها نیز مطالعه می‌کنند. در این مرحله، محققان قارچ‌های ریشی (Reishi Mycelium) پرورش دادند و بلوک‌های ریشی ساختند. هدف آن‌ها از ساخت این بلوک‌ها، خرد کردن و تبدیل آن‌ها به خاک و تولید محصولی با ارزش افزوده بود. بنابراین، تیم تحقیقاتی این بلوک‌ها را خشک کرد تا بتواند آن‌ها را خرد کند.
اما محققان نتوانستند آن‌ها را خرد کنند. آن‌ها تنها می‌توانستند با تیغ اره این بلوک‌ها را تکه تکه کنند، ولی ضربه زدن به آن‌ها بی‌فایده بود. پس از آن، محققان تصمیم گرفتند تا این بلوک‌ها را در پرس هیدرولیک فولادی با فشار ۱۴۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع قرار دهند تا بلکه بتوانند آن‌ها را خرد کنند. اما بر خلاف انتظار تیم تحقیقاتی، این بلوک‌های ریشی دستگاه پرس را خم کردند.

سیلوسایبین‌تراپی