تصمیم جالب آستان قدس رضوی برای تغییر خدمات

در سال‌هایی که فلسفه می‌خواندم، یکی از دغدغه‌های من رسیدن به مفهومی به نام عقلانیت دینی بود. با این حال آدرس غلطی که آن سال‌ها به ما داده می‌شد، آن بود که مثلا چیزی مانند روشنفکری دینی، یعنی دینداری عقلانی.
اما در عمل روشنفکر دینی هم مطابق گفته دکتر سروش، چیزی فراتر از یک دین دان نامتدین نبود.
کسی که در نوشته‌ها و کلماتش پر است از ادبیات دین، اما در زندگی شخصی اش و خانواده و حلقه اش چیز دیگری باشد.
یک سخنران قهار و نویسنده تردست که ریشش را سه تیغه می‌کند و یا با عبای کاراملی و لباده شکلاتی اش از این دانشگاه به آن دانشگاه الفاظ انگلیسی و نام این فیلسوف و آن فیلسوف را بلغور می‌کند.
اما بعدا خیلی دقیق‌تر دیدم جان عقلانی ژرفی در دل معرفت دینی نهفته و آن روشنفکری که گاه رنگ الفاظ دینی هم می‌گیرد، در اکثر موارد ادا و اطواری بیش نیست.
با این حال باید اعتراف کنم در افرادی که در این دو سو، یعنی دریای دین و ساحل عقلانیت جای دارند ترکیب هر دو بسیار نیست.
در میان اساتید و روحانیون که می‌شناسم، قطعا آقای مروی یکی از عاقل‌ترین افرادی است که از خاستگاه دین و سنت برخاسته و در جایگاه عبادی و دیوانی او، بی سر و صدا به تعمیق اخلاقی و عقلانی دین در آستان قدس رضوی مشغول است.
دستور اخیر آیت الله مروی درباره تبدیل مصرف نذورات حرم امام رضا علیه‌السلام از موارد تشریفاتی و عامه پسند به مسائلی مثل مبارزه با کرونا از آن سری اقداماتی است که یک تنه روبروی جمود مناسک مدار که آفت دین است ایستاده و انتظار و تلقی مردم را از تولیت آستان قدس رضوی چندین پله بالا برده است.
تصمیم سنگین تعطیلی حرم در مقطعی و تمهید لوازم نماز قابل تطهیر و صد‌ها هنر ضد کرونا نیز جزو کار‌های بی نظیری است که حتی در سایر اعتاب مقدس تکرار هم نشد.
آقای احمد مروی می‌تواند آنگونه که باید، هدف گیری آستان امام رضا (ع) را به سمت آنچه عالم آلم حمد (ع) می‌پسندد، یعنی بهبود عقل دینی و دیداری خردمندانه پیش ببرد. ان شالله
مروی از درخشان‌ترین انتصابات دهه‌های اخیر انقلاب است.