تکرار تراژدی شهریور ۲۰ در کابل + فیلم

افغانستان
#افغانستان
افغانستان مظلوم 

حقوق بشر
دموکراسی
نهادهای مدنی
بی‌معنا و مفهوم

و مردمی که هنوز به جای مقاومت به توئیت و مذاکره با دولت‌های بزرگ و شهربازی سازمان ملل متحد امید دارند. به لوئی جرگه سران و طوایف به تجمعات و کمپین‌های بشر دوستانه اروپا‌ی ریاکار و بی‌شرف.
۳۵۰ هزار سربازی که به امید این مترسک‌ها در مقابل ۶۰۰۰۰ جنجگوی طالبان، هیچ مقاومتی نکرد و ملت خود را در مقابل این ترس بی‌پایان رها نمود.
مارشال دوستم که با یک آسمان ستاره گریخت و اشرف غنی که ۴ خودرو پول خارج کرد.
کسی که تاریخ خوانده این شهریور را باید کنار شهریور ۲۰ بگذارد.
همان‌جایی که ارتش رضاشاه هم در مقابل متفقین بدون هیچ مقاومتی تسلیم شد و ملت به ورطه‌ی قحطی و ذلت افتادند.
ملتی که فکر می‌کردند راه سعادت و ترقی شان از کوچه برلین می‌گذرد یا از باغ قلهک و یکباره همه چیز از هم پاشید و در باغ سفارت شوروی سرنوشت کاخ سعدآباد و پهلوی روشن شد.
اگر با همه تلخی هایش ملت افغانستان به همان نتیجه‌ای برسد که هر ملت عاقل و آزاده‌ای می‌رسد و از تجربه‌ی شکست امروز درس بگیرد و بدون اتکا و اعتماد به شر مطلق و دجال زمانه یعنی آمریکا و دستاویز‌های بین المللی آن یعنی سازمان‌های بین المللی و حقوق بشر و بازیهایشان راه خود را به پیش برد، امروز برایش طلیعه بیداری و هوشیاری است.
اگر هم باز بخواهد دلخوش به معامله دولت‌های مستکبر باشد و به بازیچه‌هایی مانند انتخابات آزاد و آزادی پوشش و شبکه‌های ماهواره‌ای و آبنبات‌های سیاسی دیگر دلخوش بماند و از خطر درس خواندگان غرب و جاسوس‌های فرهنگی (به ویژه بی جیره و مواجب‌هایشان) نهراسد؛ این دور تسلسل تا ابد ادامه خواهد داشت.
دل ما کنار دلتان خون است، اما زمانی که شما لباس شریف مقاومت بپوشید، مثل تمام سال‌های برادری احمدشاه مسعود و حاج قاسم عزیزمان کنارتان خواهیم جنگید.