کلاه جنگنده اف-۳۵ گرانتر از خودروی فِراری! + فیلم و عکس
پس از متناسب سازی اولیه، شرایط کلاه خلبان اف-۳۵ هر ۱۰۵ روز یک بار بررسی می‌شود و هر ۱۲۰ روز یک بار اندازه بودن آن برای سر خلبان کنترل می‌شود.
خلبانان جنگنده اف-۳۵ لایتنینگ II از کلاهی استفاده می‌کنند که بیش از یک خودرو سوپر اسپرت فراری قیمت دارد، روندی دو روزه را برای اندازه کردن این کلاه پشت سر می‌گذارند، به طور کلی باید مدل موی یکسانی داشته باشند، از افزایش وزن پرهیز کنند و سه بار در سال شرایط کلاه خود را برای حصول اطمینان از اندازه بودن آن کنترل کنند.
این فرایندی است که در بیانیه مطبوعاتی نیروی هوایی آمریکا به آن اشاره شده و در آن توضیح داده می‌شود که چقدر کار لازم است تا یک بخش از جنگنده ۷۸ میلیون دلاری اف-۳۵ برای پرواز آماده شود.
موارد کوچکی مانند تغییر مدل مو یا اندکی افزایش وزن نیز می‌توانند موجب شوند تا کلاه خلبان جنگنده اف-۳۵ که حدود ۴۰۰ هزار دلار قیمت دارد به درستی روی سر وی قرار نگیرد. در ساخت این کلاه از موادی مانند کولار و فیبر کربن استفاده شده است که استحکام بالا در کنار وزن کم را ممکن می‌سازد.
کلاه خلبانان جنگنده اف-۳۵ محصولی پیشرفته است. این کلاه می‌تواند امکان دید در شب، دید حرارتی و دید ۳۶۰ درجه از محیط اطراف جنگنده را فراهم کرده و آگاهی موقعیتی قابل توجهی را به خلبان بدهد.
کلاه خلبان جت جنگنده اف-۳۵ می‌تواند تصاویر دوربین‌هایی که در بدنه هواپیما جایگذاری شده اند را در معرض دید خلبان قرار دهد. در واقع این کلاه به خلبان اجازه می‌دهد تا حجم زیادی از اطلاعات را با هم ترکیب کند و از بار کاری وی می‌کاهد که می‌تواند به افزایش قدرت پاسخگویی خلبان منتج شود.
کلاه خلبان جت جنگنده اف-۳۵ می‌تواند تصاویر دوربین‌هایی که در بدنه هواپیما جایگذاری شده اند را در معرض دید خلبان قرار دهد. در واقع این کلاه به خلبان اجازه می‌دهد تا حجم زیادی از اطلاعات را با هم ترکیب کند و از بار کاری وی می‌کاهد که می‌تواند به افزایش قدرت پاسخگویی خلبان منتج شود.
تمام این فناوری‌ها باید به طور دقیق تنظیم شوند تا عملکرد درستی باشند و بر همین اساس حصول اطمینان از اندازه بودن کلاه برای فردی که آن را می‌پوشد، اهمیت بسیاری دارد.
ابتدا، سر خلبان اندازه گیری و اسکن می‌شود. از این اسکن‌ها برای ساخت یک آستری کلاه قابل حمل که بین سر خلبان اف-۳۵ و قسمت سخت کلاه قرار می‌گیرد، استفاده می‌شود.
ابتدا، سر خلبان اندازه گیری و اسکن می‌شود. از این اسکن‌ها برای ساخت یک آستری کلاه قابل حمل که بین سر خلبان اف-۳۵ و قسمت سخت کلاه قرار می‌گیرد، استفاده می‌شود.
پس از اتمام اسکن، اپتیک‌های کلاه باید به درستی با چشم‌های خلبان تراز شوند. تکنسین‌ها از یک مردمک سنج برای اندازه گیری فاصله بین مردمک‌های خلبان استفاده می‌کنند.
در مرحله بعد، تکنسین‌های تجهیزات پرواز خلبان ماسک اکسیژن را روی صورت وی قرار داده و هر گونه نشت هوا از اطراف آن که می‌تواند از جریان مناسب اکسیژن جلوگیری کند را شناسایی می‌کنند.
در مرحله بعد، تکنسین‌های تجهیزات پرواز خلبان ماسک اکسیژن را روی صورت وی قرار داده و هر گونه نشت هوا از اطراف آن که می‌تواند از جریان مناسب اکسیژن جلوگیری کند را شناسایی می‌کنند.
مرحله بعد حصول اطمینان از فاصله مناسب بین ماسک و ویزور کلاه است. زمانی که خلبان حرکت یا صحبت می‌کند، ماسک نباید با ویزور برخوردی داشته باشد. اگر فاصله بیش از حد کم باشد ویزور را خم کرده و در تصویر نمایشگر کلاه اختلال ایجاد می‌کند.
پس از متناسب سازی اولیه، شرایط کلاه خلبان اف-۳۵ هر ۱۰۵ روز یک بار بررسی می‌شود و هر ۱۲۰ روز یک بار اندازه بودن آن برای سر خلبان کنترل می‌شود. این برای ایجاد تعامل بی عیب بین قابلیت‌های پیشرفته کلاه و مهارت‌های خلبانی که از آن استفاده می‌کند، ضروری است.
پس از متناسب سازی اولیه، شرایط کلاه خلبان اف-۳۵ هر ۱۰۵ روز یک بار بررسی می‌شود و هر ۱۲۰ روز یک بار اندازه بودن آن برای سر خلبان کنترل می‌شود. این برای ایجاد تعامل بی عیب بین قابلیت‌های پیشرفته کلاه و مهارت‌های خلبانی که از آن استفاده می‌کند، ضروری است.
منبع: عصرایران
ارسال نظرات