ورزشکاری که معده، روده و کیسه صفرا ندارد!

حتما به نظر عجیب میرسد، اما حقیقت این است که "خوان دوال" ۳۶ ساله که داستانش را در ادامه خواهید خواند، سال‌ها پیش معده، روده و کیسه صفرای خود را برداشته، اما یاد گرفته که چگونه بدون آن‌ها به زندگی خود ادامه دهد.

داستان غم انگیز، اما الهام بخش خوان زمانی شروع شد که او تنها ۱۳ سال داشت. آن زمان او به بیماری ارثی به نام پلیپوز چند گانه مبتلا شد که ۹۹ درصد احتمال سرطان دستگاه گوارش را افزایش داد. مادربزرگ و عموی او به دلیل بیماری آدنوکارسینومای روده بزرگ درگذشتند و پدرش مجبور به جراحی روده شد تا به این سرنوشت مشابه دچار نشود.
در سن ۱۹ سالگی خوان تحت عمل جراحی قرار گرفت تا روده او برداشته شود و متاسفانه این آغاز ماجرا بود. در سن ۲۸ سالگی وضعیت او بدتر شد. این بیماری معده او را نیز تحت تاثیر قرار داده بود، بنابراین لازم بود این عضو مهم نیز برداشته شود.
خونریزی بیش از حد او را تا دم مرگ برد، اما به طرز معجزه آسایی نجات پیدا کرد. "خوان" پس از مدتی و بعد کم کردن ۵۷ کیلو از وزن خود بر اثر بیماری بالاخره توانست بایستد و چند قدم بردارد، اما انگار مشکلات تمامی نداشت و یک باکتری خطرناک کیسه صفرای او را آلوده کرد و او مجبور شد برای برداشتن کیسه صفرا دوباره زیر تیغ جراحی برود.

ماه‌ها بعد خانواده اش، او را به یک شهر کوچک و آرام برای زندگی بردند. آن شهر چیز زیادی برای تفریح نداشت، اما در اطراف آن تپه‌های زیبایی بود و خوان بیشتر وقت خود را به دویدن در آن جا می‌گذراند.او دوستان دونده‌ای پیدا کرد و برای آن‌ها داستان زندگی خود را تعریف کرد و آن‌ها شگفت زده شدند که چگونه او به زندگی خود ادامه می‌دهد؛ چه برسد به این که هر روز ورزش میکند.

"خوان دوال" با کمک یک متخصص تغذیه یاد گرفت که چگونه غذا بخورد تا سطح انرژی خود را در هنگام فعالیت بدنی بالا نگه دارد. هشت ماه پس از آخرین عمل جراحی " خوان " توانست دو ماراتون بارسلونا را به پایان برساند. سپس دویدن در کوهستان را نیز به تمرینات خود اضافه کرد و ادعا می‌کند که ورزش او را سالم و با انگیزه نگه می‌دارد.
نداشتن معده باعث تغییر شیوه گرسنگی خوان شده است. او دیگر مانند ما احساس گرسنگی ندارد و مغز این سیگنال را دریافت نمی‌کند که بدن به مواد غذایی نیاز دارد. او تنها ۳ درصد ذخیره چربی دارد و این می‌تواند باعث شود که او در وسط مسابقه بیهوش شود.
برای جلوگیری از این حالت، "خوان" زمان مشخصی برای تغذیه تعیین کرده است و حتی برای اطمینان از داشتن انرژی کافی در وسط مسابقه چیز‌هایی می‌خورد. مشخص نیست که بدن او چگونه غذا را پردازش می‌کند، اما همه چیز از دونات و پاستیل گرفته تا ژامبون و ماکارونی می‌خورد.
او میگوید:" من می‌توانم غذا را هضم کنم، اما نمی‌توانم انرژی ذخیره کنم. کمی سخت است، اما من یاد گرفته ام که با این شرایط زندگی کنم. ورزش خیلی به من کمک کرده و همه چیز زندگی من است.
هر چه بیشتر ورزش کنم باید بیشتر بخورم تا انرژی و قدرت بیشتری داشته باشم. خانواده من خیلی خوشحال هستند که می‌بینند من برای زندگی خود تلاش می‌کنم و می‌توانم به تمام کسانی که شرایط من را دارند، انگیزه بدهم. "