خانواده‌های نومکان در سبک فرزند آوری موثر هستند
یک جامعه شناس و استاد دانشگاه گفت: خانواده‌هایی که دختر و پسر، هر کدام از شهر‌های متفاوت با هم ازدواج می‌کنند بر تمامی مناسبات اجتماعی تأثیر گذارند.
علی پژهان جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره ضرورت‌های افزایش جمعیت از منظر اجتماعی گفت: روند کاهشی نرخ باروری در کشور، ناشی از افزایش مجردی است. نوع نگاه مردم به فرزندآوری به شدت در افزایش یا کاهش فرزندآوری موثر است. وی در ادامه بیان کرد: درمورد تبعات و آثار زیان بار کاهش جمعیت در جامعه، رسانه‌ها و دانشگاه‌ها باید مردم را روشن وآگاه کنند.
وی گفت: اگر کارشناسان جمعیتی و جامعه شناسان، آگاهی بخشی و تحلیل درستی از آینده پژوهی جمعیت نسبت به فرآیند جمعیتی کشور ترسیم کنند، خود مردم متوجه می‌شوند که آیا جمعیت ضروری است یا خیر.
این جامعه شناس و استاد دانشگاه تصریح کرد: افزایش مهاجرت و کاهش نرخ باروری یکی دیگر از چالش‌های حوزه جمعیت در ایران است.
وی افزود: ساختار و ترکیب جمعیت امروز ایران، ساخته روزگار گذشته ما است که تناسبی با وضعیت کنونی کشور ندارد و قطعاً هم آینده‌ای برای ما خواهد ساخت که با امروز ما کاملاً ناآشنا است.
پژهان خاطرنشان کرد: خانواده‌های نو مکان، نیز در سبک فرزندآوری موثر است. نو مکان به خانواده‌هایی گفته می‌شود که دختر و پسر، هر کدام از شهر‌های متفاوت با هم ازدواج می‌کنند که این نوع از سبک زندگی بر تمامی مناسبات اجتماعی و فرزندآوری تأثیر می‌گذارد.
وی تاکید کرد: تعیین کننده اندازه حکومت‌ها در عرصه بین المللی و مناسبات اجتماعی در سطح خرد و کلان، مبحث جمعیت است که این موضوع مناسبات اقتصادی را نیز تغییر می‌دهد.
این جامعه شناس و استاد دانشگاه در ادامه بیان کرد: یکی از مهم‌ترین کارکرد‌های فرزندآوری آن است که فرزند می‌تواند، همبستگی اجتماعی را بین اعضای خانواده تقویت کند و امید را به خانواده برگرداند ضمن این که امنیت اقتصادی و عزت را نیز برای خانواده تأمین خواهد کرد.
وی تصریح کرد: اعتقاد من براین است که ظرفیت‌های اجتماعی و اقتصادی هر کشوری باید شناسایی شود تا جمعیت آن‌ها متناسب با این ظرفیت‌ها و تکنولوژی موجود افزایش پیدا کند و مدیریت هوشمند جمعیتی نیز اعمال شود.
پژهان در پایان افزود: فرزندان یک سرمایه برای امروز و آینده برای کشورمان است. جامعه در حال هدایت به سمت فردگرایی است که این امر بسیار خطرناک و به معنای کاهش فرزندآوری است و این درصورتی است که فرزند می‌تواند پیوند افراد را با جامعه زنده و برقرار سازد.
وی گفت: اگر کارشناسان جمعیتی و جامعه شناسان، آگاهی بخشی و تحلیل درستی از آینده پژوهی جمعیت نسبت به فرآیند جمعیتی کشور ترسیم کنند، خود مردم متوجه می‌شوند که آیا جمعیت ضروری است یا خیر.
این جامعه شناس و استاد دانشگاه تصریح کرد: افزایش مهاجرت و کاهش نرخ باروری یکی دیگر از چالش‌های حوزه جمعیت در ایران است.
وی افزود: ساختار و ترکیب جمعیت امروز ایران، ساخته روزگار گذشته ما است که تناسبی با وضعیت کنونی کشور ندارد و قطعاً هم آینده‌ای برای ما خواهد ساخت که با امروز ما کاملاً ناآشنا است.
پژهان خاطرنشان کرد: خانواده‌های نو مکان، نیز در سبک فرزندآوری موثر است. نو مکان به خانواده‌هایی گفته می‌شود که دختر و پسر، هر کدام از شهر‌های متفاوت با هم ازدواج می‌کنند که این نوع از سبک زندگی بر تمامی مناسبات اجتماعی و فرزندآوری تأثیر می‌گذارد.
وی تاکید کرد: تعیین کننده اندازه حکومت‌ها در عرصه بین المللی و مناسبات اجتماعی در سطح خرد و کلان، مبحث جمعیت است که این موضوع مناسبات اقتصادی را نیز تغییر می‌دهد.
این جامعه شناس و استاد دانشگاه در ادامه بیان کرد: یکی از مهم‌ترین کارکرد‌های فرزندآوری آن است که فرزند می‌تواند، همبستگی اجتماعی را بین اعضای خانواده تقویت کند و امید را به خانواده برگرداند ضمن این که امنیت اقتصادی و عزت را نیز برای خانواده تأمین خواهد کرد.
وی تصریح کرد: اعتقاد من براین است که ظرفیت‌های اجتماعی و اقتصادی هر کشوری باید شناسایی شود تا جمعیت آن‌ها متناسب با این ظرفیت‌ها و تکنولوژی موجود افزایش پیدا کند و مدیریت هوشمند جمعیتی نیز اعمال شود.
پژهان در پایان افزود: فرزندان یک سرمایه برای امروز و آینده برای کشورمان است. جامعه در حال هدایت به سمت فردگرایی است که این امر بسیار خطرناک و به معنای کاهش فرزندآوری است و این درصورتی است که فرزند می‌تواند پیوند افراد را با جامعه زنده و برقرار سازد.
ارسال نظرات