بازی های محلی افغانستان

پرطرفدارترین بازی سنتی به خصوص در شهر کابل، بادبادک‌بازی یا همان گُدی پران بازی است. این بازی در میان کودکان، نوجوانان، جوانان و حتی بزرگسالان متداول است.روز‌های مناسبتی آسمان شهر کابل پر از بادبادک‌هایی است که مردم آن را به سوی آسمان رها می‌کنند.اغلب برای هر بادبادک ۲ نفر لازم است یکی برای کنترل بادبادک و دیگری هم برای چرخه پر از تار.اشخاص ماهر در بادبادک بازی افرادی هستند که بتوانند بادبادک‌هایشان را به سوی آسمان رها کرده و برنده شوند.

بزکشی از بازی‌های قدیمی و پر طرفدار است که حال به عنوان یکی از جمله ورزش‌های ملی می‌باشد. در مناسبت‌های گوناگون مثل عید‌ها و روز‌های سال نو این بازی در بیشتر مناطق گوناگون افغانستان برگزار می‌شود.به کسانی که وارد این بازی می‌شوند، چاپ انداز می‌گویند که سوارکاران خلی ماهری هستند و هر کدام بر اسبی سوار و سعی می‌کنند لاشه بز و یا گوساله را از دایره‌ای حلال برداشته و بعد از دور زدن بیرق که در قسمت دورتر میدان قرار دارد، مجددا آن را در دایره بیندازد. البته دیگر بازیگران سعی می‌کنند این لاشه را مال خود کنند و این طور رقابت دشوار بین چاپ اندازان اتفاق می‌افتد. در این بازی بعضی ثروتمندان روی چاپ اندازان شرط بندی می‌کنند. به همین علت نیز بزکشی یکی از بازی‌ها و مسابقات پردرآمد هم هست.

نوع ابتدائی از بیس‌بال است که از کشور هند به افغانستان رایج شده‌است. این بازی ۴۰ سال پیش در افغانستان بسیار رایج بود با آمدن بازی فوتبال علاقمندان آن کاهش یافته است.

سرجه بازی زمستانی و لغزیدن از نشیب‌ها بالای برف می‌باشد. پسران و جوانان که در روستا‌ها زندگی میکنند چند تخته چوپ را باهم میخ کرده در روی برف سرجه بازی می‌کنند. این بازی در حال نشسته و یا خوابیده انجام می‌شود. مردم چوب تخته‌ها را پیش از بازی سرجه چرب می‌کنند تا لشم و فرسوده نشود.