حقایق کشتی تایتانیک که کمتر کسی میداند

تایتانیک داستان هیجان انگیزی است که در انتها با غم به اتمام رسید.

- کشتی تایتانیک توسط کمپانی به نام خط ستاره سفید ساخته شد و در ۳۱ مارس سال ۱۹۱۲ آماده روی اقیانوس قرار گرفته بود. ساخت آن حدود سه سال در ایرلند شمالی به طول انجامید.
- این کشتی هرگز یک کشتی معمولی نبود و جذاب‌ترین و لوکس‌ترین کشتی ساخته شده در زمان خودش محسوب می‌شد. همچنین بزرگترین کشتی آن زمان بود که ۲۸ متر پهنا، ۵۳ متر ارتفاع و ۲۶۹ متر طول داشت. یعنی ۳ برابر یک زمین فوتبال بود.
- کشتی تایتانیک در ۱۰ آوریل سال ۱۹۱۲، اولین سفر طولانی خودش را انجام داد. یعنی از انگلستان به آمریکا رفت.
- لقب‌های بسیار مختلفی برای تایتانیک تعیین شده بود که یکی از آن‌ها PMS بود که مخفف کلمه "کشتی بخار ارسال نامه‌های شاهنشاهی" بود. این کشتی حدوداً ۳۵۰۰ نامه، پکیج بسته و سند را در هر سفر با خودش همراه می‌کرد.
- این کشتی حدود ۲۲۰۰ نفر مسافر داشت که ۹۰۰ نفر آن فقط خدمه بودند. مسافران شامل کسانی بودند که می‌خواستند به تعطیلات بروند. افراد جوان و همچنین افرادی که امید به شروع زندگی جدید در آمریکا داشتند، داخل این کشتی قرار می‌گرفتند.
- جایگاه افراد در کشتی تایتانیک بستگی به این داشت که چه کسی هستند و چقدر پول پرداخت می‌کنند. قسمت فرست کلاس یا سطح اول مخصوص ثروتمندترین افراد بود که در بالاترین قسمت کشتی قرار می‌گرفت. این افراد معمولاً در اتاق‌های خصوصی بزرگ می‌خوابیدند، غذا‌های خوشمزه می‌خوردند، امکانات زیادی مثل کافه، استخر، زمین بازی، آرایشگاه، اتاق مطالعه و اتاق انتظار داشتند.
- سطح دوم مخصوص افرادی بود که خیلی ثروتمند نبودند، اما خیلی فقیر هم محسوب نمی‌شدند. اتاق‌های آن‌ها دو الی چهار تخت خواب و یک مبلمان همراه با امکانات معمولی مانند میز و آینه داشت. آن‌ها می‌توانستند فضای بیرون را هم ببینند و از آن لذت ببرند. کتابخانه و اتاق غذاخوری هم در اختیار شان بود.
- امکانات مربوط به سطح سوم بسیار ساده‌تر بود، اما نسبت به کسانی که روی قایق‌ها قرار می‌گرفتند، بهتر بود. سطح سوم معمولاً در کف کشتی قرار می‌گرفتند. اتاق‌های تک نفره همراه با یک میز و آینه داشتند. سه بار در روز به آن‌ها غذا می‌دادند، اما نکته بد ماجرا این بود که ۷۰۰ نفر مسافری که در این طبقه بودند باید از یک حمام استفاده می‌کردند.

- کشتی تایتانیک با سه عدد موتور زغالی که داشت، توانسته بود در طی ۴ روز مسیر طولانی را در اقیانوس اطلس طی کند، اما حرکت کردن این کشتی اصلا کار راحتی نبود. هر روز باید ۱۷۵ نفر آتش نشان مراقب ۶۰۰ تن زغال بودند که وزن همه آن‌ها برابر با ۱۰۰ عدد فیل بود.
- تایتانیک همچنین به کشتی رویا‌ها هم معروف است، زیرا امن‌ترین کشتی در زمان خودش محسوب می‌شد. برای این که اطمینان حاصل کنند که این کشتی به هیچ وجه غرق نمی‌شود، ۱۶ بخش جداگانه برای قسمت بدنه کشتی در نظر گرفته بودند که اگر ۲ یا ۳ قسمت آسیب ببیند و آب وارد آن شود، کشتی باز هم زمان داشته باشد که خودش را نجات دهد بنابراین همه چیز در امنیت کامل نظر می‌رسید تا این که قبل از نیمه شب روز پنجم در دمای منجمد کننده اقیانوس اطلس شمالی، کشتی با کوه یخ در تاریکی برخورد کرد.
- فاصله آن‌ها آنقدر نزدیک شده بود که نتوانستند جهت کشتی را تغییر دهند و با کناره کوه یخی برخورد کردند که همین باعث ایجاد سوراخ در حداقل چهار بخش از بدنه کشتی شد.
- کاپیتان کشتی تایتانیک به نام ادوارد جان اسمیت و خدماتش می‌دانستند که این خرابی به معنای بحران است و تا چند ساعت دیگر کشتی تایتانیک غرق خواهد شد و سپس به کشتی‌های اطراف و مسافران خبر دادند تا قایق‌های نجات را آماده کنند.
- یک مشکل بسیار بزرگ وجود داشت. تایتانیک فقط ۲۰ عدد قایق را با خود همراه کرده بود که تنها نصف مردم کشتی روی آن جای می‌گرفتند. چیزی که وضعیت را بدتر می‌کرد، این بود که نصف قایق باید خالی می‌ماند و وضعیت آنقدر خطرناک شده بود که بسیاری از مردم از روی کشتی به داخل قایق‌ها می‌پریدند تا خودشان را نجات دهند.
- اول قسمت جلوی کشتی وارد آب شد و نیمه دیگر را با خودش به داخل آب کشید و در نهایت تایتانیک غرق شد.

- تقریباً ساعت ۲ نصف شب کشتی به دو نیم تقسیم شد و کسانی که توانسته بودند سوار قایق شوند، روی آب‌های منجمد سرگردان بودند.
- اکثر مسافران که در دمای منفی دو درجه سانتیگراد داخل آب افتاده بودند، به دلیل سرمای زیاد در عرض ۱۵ دقیقه جان دادند، اما بعضی دیگر با قرار گرفتن روی سطوح از بقایای کشتی، توانستند بیشتر دوام بیاورند و زنده بمانند.
- اولین کشتی که به سیگنال خطر کشتی تایتانیک پاسخ داد، RMS Carpathia بود، اما با این که به سرعت اقدام کرده بود، نتوانسته بود تا ساعت سه و نیم صبح به آن جا برسد. یعنی یک ساعت بعد از این که کشتی تایتانیک غرق شده بود.
- این کشتی بعد از این که به محل مورد نظر رسید، قایق را روی آب انداخت. به طور کل ۷۰۵ نفر از این ماجرا جان سالم به در بردند و همه آن‌ها در امنیت کامل به آمریکا رفتند.
- قسمت بد ماجرا این جا بود که بیش از ۱۵۰۰ نفر در کشتی تایتانیک جان خود را از دست دادند و اکثر آن‌ها دیگر دیده نشدند و اثری از جنازه شان هم نبود.
- چند روز بعد کشتی‌های دیگر به سراغ کشف و شهود این کشتی غرق شده رفتند و توانستند ۳۰۰ بدن بی جان را از آب بیرون بکشند که بعضی از این جنازه‌ها در دریا دفن شده بودند.
- با وجود تلاش‌های زیادی که برای پیدا کردن کشتی تایتانیک انجام دادند، اما تایتانیک تا هفتاد سال از دید جهان پنهان باقی مانده بود تا این که در سال ۱۹۸۵ دوباره آن را دیدند و این اتفاق زمانی رخ داد که یک دانشمند در حوزه دریا به نام دکتر رابرت بالارد قصد داشت یک سفر در عمق دریا داشته باشد و یک ربات دریایی هم همراهش بود تا این که کشتی تایتانیک را در کف دریا مشاهده کردند که در ۶۰ کیلومتری ساحل کانادا قرار گرفته بود.

- از آن زمان به بعد شروع به تحقیق روی کشتی تایتانیک کردند و بیش از ۶ هزار جسم بی جان و با ارزش از آن بیرون آوردند که امروز تبدیل به یکی از موزه‌های بزرگ در جهان شده است و در آن جواهرات، عطر، بشقاب، لباس، مبلمان، منوی ناهار و همه چیز‌هایی که در کشتی تایتانیک بود، در این موزه قرار گرفته است.
- کسی که بیشترین طول عمر را در بین همه مسافران کشتی تایتانیک داشته است، فردی به نام "میلوینا دین" بود که نود و هفت سال عمر کرد. زمانی که داخل کشتی بود، یک نوجوان بود. مادر و برادرش او را وارد قایق کردند و او هم زنده ماند تا اینکه در سال ۲۰۰۹ ماجرا را تعریف کرد و در همان زمان از دنیا رفت.
- مستندات و فیلم‌های زیادی در مورد تایتانیک ساخته شده است که اولین فیلم آن یک فیلم سایلنت به نام نجات از تایتانیک بود که یک ماه بعد از این واقعه ساخته شد، اما مشهورترین آن در هالیوود در سال ۱۹۹۷ ساخته شده است که یکی از پرطرفدار‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما محسوب می‌شود.

خانم‌ها و بچه‌ها اجازه داشتند که سوار قایق‌های تایتانیک شوند. البته در این بین بعضی از مردان تقلب می‌کردند و وارد قایق شدند.

مسافران سطح یک در این کشتی افراد خوش شانسی بودند که برای آن‌ها روی قایق‌ها فضا در نظر گرفته بودند و اتاق آن‌ها نزدیک‌ترین قسمت به قسمت قایق‌ها بود و به همین دلیل بسیاری از افراد فقیر که در طبقه پایین کشتی بودند، نتوانستند خودشان را به قایق‌ها برسانند.
پیروی کردن از دستوراتاگر آن‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن می‌توانستند خودشان را به قایق‌ها برسانند و معطل نمی‌کردند، احتمالاً زنده می‌ماندند. در غیر این صورت فرصت سوار شدن به قایق از آن‌ها گرفته می‌شد.