کشف بقایای گوسفند سالم 1600 ساله در ایران

باستان شناسان نمونه حفظ شده یک گوسفند را در یک معدن نمک در استان زنجان، حدود ۲۳۰ مایلی تهران کشف کردند. آن‌ها مومیایی گوسفند را با استفاده از ژنتیک و باستان شناسی مورد مطالعه قرار دادند. این امر به آن‌ها امکان می‌داد تا در مورد پرورش گوسفندان در ۱۶۰۰ سال پیش اطلاعات بیشتری کسب کنند.
طبق گفته کارشناسان، این بافت کاملاً نرم بوده و هنوز به استخوان متصل است. یک تیم بین المللی از متخصصان ژنتیک و باستان شناسان، DNA مومیایی گوسفند ۱۶۰۰ ساله کشف شده در معدن نمک چهرباد ایران را تعیین کردند.
به گفته تیم تحقیق متخصصان ژنتیک از کالج ترینیتی دوبلین، این کشف، روش‌های پرورش گوسفندان در آن زمان را آشکار کرد و نشان داد که چگونه مومیایی طبیعی می‌تواند DNA را حفظ کند. در حالی که DNA باستانی معمولاً آسیب دیده و تکه تکه شده است و مطالعه آن را دشوار می‌کند، اما DNA مومیایی گوسفند "بسیار خوب حفظ شده است".

معدن نمک چهرآباد شناخته شده است که به دلیل محیط غنی از نمک، مواد بیولوژیکی از جمله "مردان نمکی" را از طریق یک فرآیند طبیعی حفظ می‌کند. اولین انسان نمکی کاملاً محافظت شده در سال ۱۹۹۳ کشف شد که قدمت آن به ۱.۷۰۰ سال قبل باز می‌گردد.
تیم تحقیقاتی با استخراج DNA از یک برش کوچک پوست مومیایی شده از ساق پا که در معدن یافت شده است، از آن بهره برداری کردند. بررسی میکروسکوپی DNA و مو‌ها نشان داد که زمان پرورش دام‌ها مربوط به چند سال قبل بوده است. این تیم توضیح داد که تأثیر معدن نمک در میکروارگانیسم‌های موجود در پوست پای گوسفند نیز دیده می‌شود. این تیم کشف کرد این حیوان مومیایی شده از نظر ژنتیکی شبیه نژاد‌های مدرن گوسفندان منطقه است.

"کوین جی دالی "‌از تیم کارشناسان در این باره گفت: "با استفاده از فن آوری‌های جدید می‌توانیم دریابیم که فرهنگ باستانی نگهداری از گوسفندان در ایران در زمان ساسانیان به چه صورت بوده است و بیاموزیم که مردم ایران در این دوره گله‌های گوسفند با مصرف گوشت و پشم را چگونه مدیریت می‌کردند و روش‌های پرورشی دام را به چه صورت در آن زمان توسعه می‌دادند. می‌توان گفت نوع ژنتیک گوسفند در میزان مصرف منطقه‌ای و توسعه تجاری آن زمان تاثیر گذار بوده است. "