آسیب بیشتر چشم رنگی ها در نور آفتاب

هنگامی که نور وارد چشم می‌شود، بخش اعظم آن توسط سلول‌های رنگدانه‌دار جذب شده و ذرات درون استروما نیز نور را مشابه اثر تیندال که نور آبی تولید می‌کند پراکنده می‌کنند. در نتیجه نور آبی پس از ترکیب با نور قهوه‌ای ملانین به رنگ سبز تبدیل می‌شود. اثر تیندال هنگامی قابل مشاهده است که پرتو‌های نور با عبور از درون مخلوط سوسپانسیونی و کلوییدی منعکس شده و باعث تشکیل رنگ آبی می‌شوند. این پدیده به نوع پراکندگی نور توسط ذرات موجود در مایع مربوط می‌شود و ارتباطی با انعکاس نور ندارد.
علت آبی دیده شدن چشم‌های آبی رنگ نیز در نوع خود شگفت‌انگیز است، چرا که تمام نور آبی ساخته اجزاء موجود در ساختار چشم است. کسانی که چشم آبی دارند، عملا هیچ سلول رنگدانه‌داری در استروما ندارند و ذخیره کلاژن در چشم نیز بسیار کم است. استروما اساسا هیچ رنگی ندارد تا اینکه نور وارد آن شود و سپس به محیط بازتابیده شود. به همین دلیل است که رنگ چشم‌های آبی و سبز به کیفیت و کمیت نور موجود در محیط بستگی دارد. این ویژگی در عمل باعث می‌شود که تقریبا تمام نور ورودی به چشم منعکس شده و در نتیجه مشابه اثر تیندال، چشم آبی رنگ به نظر می‌رسد.
چشم‌های خاکستری مورد نادری هستند. چشم‌های خاکستری همانند چشم‌های آبی هیچ گونه ملانین ندارند، ولی ذخیره کلاژن بیشتری در ناحیه استروما دارند که با پراکندگی تیندال تداخل دارد و مانع دیده شده رنگ آبی می‌شوند.