چرا به پلارگونیوم شمعدانی میگویند

گیاه شمعدانی گیاه بسیار پرطرفداری است. پروش دادن این گیاه آسان است و رنگ‌های متنوع با بوی مطبوعی دارد. اگرچه که می‌توان این گیاه را در روز‌های گرم‌تر سال نیز در خارج از منزل نگه داشت، اما بهتر است که شمعدانی‌ها را در طول زمستان به داخل خانه بیاورید. اگر شمعدانی نور کافی را دریافت کند، می‌تواند کل سال در داخل خانه هم شکوفه داشته باشد. اصالت ریشه گیاه شمعدانی به آفریقای جنوبی در اوایل قرن هجدهم بر می‌گردد. این گیاهان در سراسر دنیا پرورش داده می‌شوند. گاهی اوقات نیز با انواع دیگر اشتباه گرفته می‌شوند.

دربیشتر نقاط ایران گونه‌ای شمعدانی (پلارگونیوم زوناله) به عنوان گیاه زینتی کاشته می‌شود که واریته‌های گوناگون و رنگ‌های مختلف دارد. انتخاب نام شمعدانی به این دلیل است که میوه گیاه داخل کاسبرگ‌های پایا و روی دمگل‌های بلند و در انتهای دمگل مشترک به صورت شمعدان چند شاخه قرار می‌گیرد.

شمعدانی با نام علمی Pelargonium سرده‌ای از گیاهان گل دار است و دارای حدود ۲۰۰ گونه می‌باشد. شمعدانی‌ها گیاهانی علفی، یکساله یا چندساله و پایا هستند و خیلی کم در برخی از آن‌ها (به جز پلارگونیوم) بوته‌های پیچان با ساقه گوشتی وجود دارند. برگ‌ها منفرد یا متقابل، غالباً گوشوارک دار، پهنک برگهات همیشه منقسم، دارای بریدگی‌های بسیار، بطور کلی پنجه‌ای و پوشیده از کرک‌های غده‌ای و اسانس دار هستند.
گلبرگ‌های جلویی از ۱۰ پرچم که در قاعده بهم پیوسته اند، تشکیل شده که فقط ۷ پرچم زایاست.
کاسه، شامل کاسبرگ‌هایی از پایین بهم پیوسته است و قطعه عقبی آن به صورت مهمیز با دمگل متحد می‌شود و حفره لوله مانند درون دمگل را بوجود می‌آورد.
خامه گوشتی می‌باشد و زمان رسیدن میوه از بالا به پایین خم می‌شود.