ویژگی‌های عصر ظهور / استوری‌های زیبای امام زمانی

یکی از رایج‌ترین مسائل عصر رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مربوط به بحث مهدویت و امر ظهور بود. گسترۀ بیان بحث مهدویت از جانب پیامبر (ص) به قدری بود که گفتمان رایج عصر نبوی شناخته می‌شد و اصحاب به بهانه‌های مختلف از آن حضرت سؤالاتی را در این باره می‌پرسیدند.
بیان کیفیت ولادت امام عصر عجل الله تعالی فرجه، ویژگی‌های ظاهری حضرت، رویداد‌های آخرالزمان، کیفیت ظهور، نعمات عصر ظهور و... محور‌های مهمی بود که از جانب پیامبر صلی الله علیه و آله مطرح می‌شد و جامعۀ آن زمان را تحت تأثیر قرار می‌داد.
در یکی از این روایت‌ها می‌خوانیم که پیامبر (صلی الله علیه و آله) به یکی از اصحاب فرمود:
«کَیْفَ أَنْتَ إِذَا اسْتَیْأَسَتْ أُمَّتِی مِنَ الْمَهْدِیِّ؛ چگونه خواهی بود زمانی که از مهدی (عج) مأیوس شوید؛ فَیَأْتِیهَا مِثْلُ قَرْنِ الشَّمْسِ؛ سپس وی مانند شعاع و پاره‌های نور خورشید در صبحگاهان بر شما طلوع کند؛ یَسْتَبْشِرُ بِهِ أَهْلُ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ؛ اهل آسمان و زمین از آمدنش شادمان می‌شوند. (دلائل الامامة شیخ مفید ص ۲۵۰)

پیامبر (صلی الله علیه و آله) در این روایت به سه مقطع اشاره می‌کنند:
اول به دورانی که از آن با عنوان عصر غیبت و آخرالزمان یاد می‌کنیم. در این دوران امت پیامبر صلی الله علیه و آله به واسطه طول مدت غیبت و انواع بلایا دچار یأس می‌شوند. البته یأسی که در ورای آن با نوعی انتظار همراه است نه یأسی که انسان را منقطع از رحمت خداوند کند. همچنان که از امام صادق (ع) چنین نقل شده است «مَا أَحْسَنَ‏ الصَّبْرَ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ ... َ فَعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّهُ إِنَّمَا یَجِی‏ءُ الْفَرَجُ عَلَى الْیَأْس‏» چقدر صبر همراه با انتظار فرج خوب و زیباست ... بر شما باد بر صبر کردن. جز این نیست که فرج (قائم) در هنگام ناامیدی فرا می‌رسد.» (کمال الدین و تمام النعمة، ج‏۲، ص: ۶۴۵)
دوم، به دورانی اشاره دارند که از آن با عنوان عصر ظهور یاد می‌شود. پیامبر صلی الله علیه و آله این دوران را به شعاع‌های نور خورشید مثال می‌زند که در صبحگاهان طلوع می‌کند و به تمام اهل زمان طراوت می‌بخشد. امام صادق علیه‌السلام ذیل این بخش از آیۀ ۶۹ سورۀ زمر «وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها؛ و زمین به نور پروردگارش روشن شود»، فرمود پروردگار زمین، یعنی امام زمین؛ هنگامی که خروج می‌کند، مردم از نور خورشید و نور ماه بی‌نیاز می‌شوند و با نور امام بهره‌مند می‌شوند؛ رَبُّ الْأَرْضِ یُعْنَى إِمَامُ الْأَرْضِ، فَقُلْتُ: فَإِذَا خَرَجَ یَکُونُ مَا ذَا- قَالَ إِذاً یَسْتَغْنِی النَّاسُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ نُورِ الْقَمَرِ وَ یَجْتَزُونَ بِنُورِ الْإِمَامِ.» (تفسیر القمی، ج‏۲، ص: ۲۵۴)
سوم اینکه اهل آسمان و زمین به دلیل این وجود نورانی، سرشار از شادی و نشاط می‌شوند. حضرت در این روایت تخصیص به انسان‌ها نزدند بلکه فرمود اهل آسمان و زمین شاد می‌شوند که شامل تمام خلایق است.