هنرمند باید چراغ راه باشد نه اسم خیابان!
ضریب دادن بیش از حد به موضوع نامگذاری خیابان‌ها به نام برخی هنرمندان پیشکسوت از سوی شورای شهر تهران مصداق حاشیه‌روی به ضرر مسائل اصلی است.
به گزارش تابناک جوان به نقل از روزنامه جوان، پرداختن به حاشیه به جای متن همواره رویکردی بوده که برخی جریان‌های سیاسی به دلیل ضعف در حوزه سیاستگذاری و نیز اجرا به آن متوسل می‌شوند؛ شیوه‌ای غیراخلاقی که تنها فضای افکار عمومی را برای مدتی از اولویت‌ها دور می‌کند و فضایی برای تنفس سیاستمداران بی‌برنامه باز می‌کند.
نارضایتی علی نصیریان از شورای شهر
شهر تهران بی‌تردید نیاز‌ها و اقتضائات زیادی برای رشد و توسعه به سود شهروندان این کلانشهر دارد. اولویت‌هایی که صرفاً عمرانی هم نیستند و مسائل دیگری، چون فرهنگی‌تر کردن شهر را نیز شامل می‌شوند، اما شورای شهر تهران از نزدیک به دو سالی که روی کار آمده توجه به امور دست‌چندم و رسانه‌ای کردن آن را در اولویت قرار داده است.
اینکه برخی خیابان‌های شهر به نام هنرمندان بزرگ و پیشکسوت نامگذاری شود به خودی خود رویکرد بدی به نظر نمی‌رسد هر چند اقتضائات جامعه نیز باید مورد توجه قرار بگیرد، اما ماجرا این است که چرا این رویکرد‌های دست چندم تا این حد به لحاظ رسانه‌ای ضریب پیدا می‌کند. آیا دلیل آن غیر از این است که شورای شهر تهران در اتخاذ اولویت‌ها برای شهر تهران دچار افراط و تفریط شده است. آیا معنای فرهنگی کردن شهر این است که صرفاً چند خیابان را به نام چند هنرمند و آن را در بوق و کرنا کنیم.
جالب است که این رویکرد از سوی برخی هنرمندان پیشکسوت هم با بی‌میلی روبه‌رو شده است.
علی نصیریان بازیگر نام‌آشنای عرصه سینمای کشورمان اخیراً نسبت به این موضوع اینگونه واکنش نشان داد: «این کار را دوست ندارم، زیرا در آن خودنمایی و ریاکاری وجود دارد و من علاقه‌ای به این امر ندارم. راستش من از ابتدا راضی به این اقدام نبودم. اصولاً به این کارها علاقه ندارم و دوست ندارم نامم روی تابلوی کوچه و خیابان زده شود.
اصلاً هم دوست ندارم. به افرادی که از جانب شورای شهر با من تماس گرفتند گفتم که راضی نیستم، اما آنها گفتند ما چنین تصمیمی گرفته‌ایم و با قدرت اجرایی که داشتند این کار را انجام دادند، اساساً لزومی نمی‌بینم نام ورزشکاران و هنرمندان روی خیابان‌ها زده شود.»
نامگذاری زوری!
جالب است که نصیریان با به کار بردن عبارت کنایی قدرت اجرایی به خوبی از روش و سیره برخی اعضای شورای شهر تهران پرده‌برداری می‌کند.
معلوم است که نظر و خواست خود هنرمندان در درجه اول اهمیت قرار ندارد وگرنه وقتی نصیریان به وضوح مطرح می‌کند که از این کار راضی نیست، پس دیگر برای احترام به او هم که شده باید دست نگه داشت.
این نشان می‌دهد که اساساً اهداف برخی اعضای شورای شهر تکریم هنرمندان و بها دادن به مباحث فرهنگی نیست بلکه صرفاً از این اقدامات به دنبال نتایج سیاسی هستند.
چرا سلبریتی‌ها!
نکته دیگر اینکه پیش از این ده‌ها عالم دینی، عارف، استادان تراز اول علمی، هنرمندان اصیل و شخصیت‌های ادبی در سال‌های اخیر و پیش از آن فوت شده‌اند و شورای شهر هرگز به فکر نامگذاری خیابانی به نام آنها نیفتاده است؛ افرادی که رتبه علمی و هنری تراز بالایی دارند، اما به دلایلی هرگز تبدیل به یک سلبریتی نشدند.
همین که اعضای شورای شهر دست روی این افراد نمی‌گذارد و صرفاً به سمت هنرمندانی می‌رود که به لحاظ شهرت و محبوبیت سلبریتی محسوب می‌شوند خود انگیزه آنان را زیر سؤال می‌برد. جمشید مشایخی در زمان حیات نیز هنرمندی شناخته شده محسوب می‌شد. از سویی دیگر علی نصیریان و محمدرضا شجریان همین حالا که در قید حیاتند مورد احترامند و شناخته شده هستند و نامگذاری خیابان به نام آنها برایشان فضیلتی محسوب نخواهد شد.
هنرمندان در زمان حیات نیازمند توجه اصولی هستند و قاعدتاً دوست نخواهند داشت که از آنها به عنوان ابزاری سیاسی بهره‌برداری شود. چه بسا هنرمندانی که در برهه‌های مختلف از سوی برخی جریان‌های سیاسی مورد سوءاستفاده قرار گرفتند و پس از سال‌ها خود آنها به این مسئله اعتراف کردند.
جالب است که مرحوم جمشید مشایخی که شورای شهر برای او با ضریب رسانه‌ای بالا خیابانی را اختصاص داده است حدود یک ماه پیش از مرگش تلویحاً به این اشاره کرده بود که‌ای کاش از هیچ سیاستمداری در برهه انتخابات حمایت نمی‌کرد.
مرحوم عزت‌الله انتظامی نیز چند سال پیش از سوی یک جریان سیاسی دیگر مورد سوءاستفاده قرار گرفت و چندی بعد از رفتار‌هایی که او از پشت‌پرده آن بی‌اطلاع بود سخن گفت و به طور طبیعی اعلام انزجار کرد.
واقع مطلب این است که هنرمندان به این اقدامات شکلی که بیشتر به شوآف شباهت دارد، نیازی ندارند. آنها نیاز به توجهات دیگری دارند.
همین حالا صد‌ها هنرمند پیشکسوت سینما و تلویزیون با مشکلات عدیده مالی دست و پنجه نرم می‌کنند.
شورای شهر تهران اگر واقعاً قصد تکریم هنرمندان را دارد تمهیداتی برای کاهش آلام این عزیزان در نظر بگیرد، البته بدون اینکه آن را در بوق و کرنا کند و قصد استفاده رسانه‌ای از آن را داشته باشد چراکه آبروی این عزیزان چیزی نیست که بتوان آن را قیمت‌گذاری کرد.
ارسال نظرات
نظرات مخاطبان
انتشار یافته: ۲۱
در انتظار بررسی: ۰
تیتری که زدید خیلی بی ربط است همین عبارت را می توان در مورد سایر بزرگان و شهدایی که نام
انها بر روی بزرگراه و پل و خیابان است هم می شود زد
انها بر روی بزرگراه و پل و خیابان است هم می شود زد
آیا این هنرمندان دین و تقواشون الگوی مردمه که باید تابلو بشن؟
تا حالا همش نام سلبریتی های شما بوده بذارید 4 تا خیابون هم به نام سلبریتی های مردم باشه. چی میشه مگه. مردم هم آدمن.
تیتر خبرتون رو میشه به خیلی از اقشار جامعه پیوند زد: مثل علما،روحانیون و.....اما واقعیت چیز دیگه ای رو نشون میده.
البته بد نیست چراغ راه اسم هم داشته باشد و اسمش زینت بخش نام خیابان ها هم باشد. من هر موقع مثلاً نام جلال آل احمد یا جمالزاده را می شنوم هم احساس خوبی پیدا می کنم و هم با یاد نوشته های کم نظیر این دو بزرگمرد یک مقدار از این روزمرگی کشنده که همه چیز را برای خود و فدایی خود می خواهد و آدم را بی خیال وطن می کند دور می شوم.
اسم علما و مشاهير و شهدا و .. ديگر چطور ؟ آنها چراغ راه نيستند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
حالااگرهم چراغ راه باشدوهم اسم خیابان چه عیبی دارد؟
متاسفانه در این کشور سلبریتی و هنرمند رو چنان یزرگ می کنیم که دچار توهم می شوند. کسی که هنرمند و سلبریتی هستش فقط می تونه در زمینه کاری خود استاد باشد و نه در مسائل دیگر
جماعت هنرچی اگر واقعأ ناراضی است مثل شجریان کولی بازی درآورد و اینجور شکسته نفسی نمایشی نکند
خوب این حرف که در مورد امامان بیشتر مصداق داره
فغلا که همشون تو ابتذال غرق شدن!!
راه خودشونو پیدا کنن، چراغ بقیه شدن پیشکش!!
راه خودشونو پیدا کنن، چراغ بقیه شدن پیشکش!!
از اینکه هنرمندان جایگاه خوبی نزد مرد دارند خاری شده در چشم سیاستمداران که از چشم مردم افتاده اند.
نام عزیزان هنرمند در دل مردم حک شده و نیازی به دعوای زرگری شما نیست.
به شورای شهر پیشنهاد میکنم نامگذاری اتوبان ها و خیابان ها را بر اساس اصول و قوانین شهری در نظ بگیرید. در کشورهای پیشرفته مخصوصا اتوبان ها بر اساس شماره نام گذاری شده اند و حد آنها نیز شماره دارند. مثلا خودرویی در اتوبان قزوین تصادف کرده یا خراب شده است برای اعلام دقیق مکان نیاز به یک نشانی دقیق دارد و بهترین نشانی دقیق شماره است که در فواصل 100 یا 200 متری نصب شده است.
کشور با شعار اداره نمیشود باید شعور داشت.
کارها را به کاردان بسپارید.
نام عزیزان هنرمند در دل مردم حک شده و نیازی به دعوای زرگری شما نیست.
به شورای شهر پیشنهاد میکنم نامگذاری اتوبان ها و خیابان ها را بر اساس اصول و قوانین شهری در نظ بگیرید. در کشورهای پیشرفته مخصوصا اتوبان ها بر اساس شماره نام گذاری شده اند و حد آنها نیز شماره دارند. مثلا خودرویی در اتوبان قزوین تصادف کرده یا خراب شده است برای اعلام دقیق مکان نیاز به یک نشانی دقیق دارد و بهترین نشانی دقیق شماره است که در فواصل 100 یا 200 متری نصب شده است.
کشور با شعار اداره نمیشود باید شعور داشت.
کارها را به کاردان بسپارید.
انصافا این نقدتان از سر دلسوزی است قطعا نه کمی منصف باشیم.
شورای شهر طی این دو سال غیراز این نامگذاری کار دیگری انجام نداده.
اره درست میگین.اصلا برای چی اسم یک ایرانی بزرگوار باید روی خیابان و معابر بماند؟
قبلا در مورد شهدا هم فکر می کردیم که آنها باید چراغ راه باشند نه اسم خیابان ولی کسی گوشش بدهکار نبود.
روزنامه جوان بگوید: چرا در خیلی جاها فضا بر هنرمندان تنگ شده. ؟؟چرا توسط برخی تریبون داران مورد هجمه و بی حرمتی قرار میگیرند؟؟
چرا هنرمندی که شما مدعی هستید باید چشم و چراغ راه ملت باشد در تامین نان شب و زندگی عادی خود مانده است...
چرا هنرمندی که مورد ادعای شماست باید در فضای تاریک کار به ویژه صدا و سیما اسیر هزاران مانع و محدودیت و تبعیض باشد؟؟؟
چرا هنرمند مد نظر ایشان باید چشم به دستور و گوش به فرمان برخی بی هنران باشد تا حذف نشود .........
چرا هنرمندی که شما مدعی هستید باید چشم و چراغ راه ملت باشد در تامین نان شب و زندگی عادی خود مانده است...
چرا هنرمندی که مورد ادعای شماست باید در فضای تاریک کار به ویژه صدا و سیما اسیر هزاران مانع و محدودیت و تبعیض باشد؟؟؟
چرا هنرمند مد نظر ایشان باید چشم به دستور و گوش به فرمان برخی بی هنران باشد تا حذف نشود .........
به عنوان فردی که برای هنر و هنرمندان احترام زیادی قایلم با نظر آقای نصیریان کاملا مخالفم و باید نام هنرمندان تزیین بخش خیابان های شهر شود تا برای همیشه در ذهن کودکان آینده این پرسش ایجاد شود که این فرد که بوده و بدنبال شناخت از آن فرد بروند و در نتیجه با هنر و هنرمند بیشتر آشنا شوند.آقای نصیریان فکر نکنید که تنها با شناخت نسل کنونی از شما هنر والایتان برای همیشه باقی خواهد ماند .شاید در کتب هنری اسمی از شما برده شود و تعدادی دانشجوی هنر شما و هنرتان را در آینده بشناسند .ولی چون هنرمند تعلق به کل جامعه دارد این حق را برای همه محفوظ نگه دارید که نسل های بعدی هم شما هنرمندان را شناخته و به دنبال شناخت از هنرمند واقعی بروند.شما حق ندارید این شناخت را از کودکان آینده این مملکت بگیرید.
فلسفه نام گذاري خيابان ها به نام شهدا چيست ؟
حسی
۱۲:۴۴ - ۱۳۹۸/۰۲/۱۰
آدم به نظرت چه فلسفه ای میتونه داشته باشه ؟ خیلی سخته فهمیدنش؟
به پرستویی و افشار پیشنهاد بدن ذوق مرگ میشن