نامه داریوش ارجمند به نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری
داریوش ارجمند با انتشار نامه‌ای به نامزد‌های سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری به طرح چند نکته مهم پرداخت.
داریوش ارجمند بازیگر پیشکسوت تلویزیون، سینما و تئاتر با انتشار متنی که در پایانش خود را به عنوان کهنه سرباز فرهنگ و هنر معرفی کرده است، خطاب به نامزد‌های حضور در سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری به طرح چند نکته مهم پرداخت.
در این نوشته آمده است:
«روی سخن من در این یادداشت با ۷ کاندیدای محترم و رئیس جمهور منتخب مردم در دوره سیزدهم است.
اول آنکه هرچه به روز‌های پایانی انتخابات خرداد ماه ۱۴۰۰ نزدیک‌تر می‌شویم متاسفانه از برنامه های مرتبط با حوزه فرهنگ هنر و رسانه در مناظره‌ها و صحبت‌های کاندیدا‌های محترم ریاست جمهوری خبری نیست، به هر صورت هنرمندان و کلاً اهالی فرهنگ، هنر و رسانه به عنوان چراغ راه و سرمایه‌های معنوی و اجتماعی کشور نسبت به این بی توجهی نگران هستند.
دوم آنکه با توجه به جایگاه خاص و رفیع هنر و هنرمندان در جهان رئیس جمهور آینده می‌تواند این دوره ۴ ساله را کاملاً متفاوت و با همنشینی هنر آغاز کند و با بهره‌مندی ویژه از هنرمندان، ایران را متمایز با گذشته به جهانیان معرفی کند.
حیف است وقتی که از کشور ایران به عنوان مهد هنر نام می‌بریم، هنرمندان آن برای رشد و تعالی اقتصاد، صنعت، تجارت، آموزش و… به کار گرفته نمی‌شوند و عملاً جز خانه نشینی نقشی ندارند.
موضوع بعدی آنکه معمولاً در این ایام بازار انتخاب وزرا و مدیران وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها گرم و رایزنی و حرف و شایعات بسیاری مطرح می‌شود، که لازم است نکاتی را در ارتباط با وزارت ارشاد به عرض برسانم.
در خصوص انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از رئیس‌جمهور منتخب مردم می‌خواهم برای اولین بار یک وزیر از بدنه مدیریتی و بومی وزارتخانه را انتخاب کند.
به عنوان هنرمند و یک بازنشسته وزارت ارشاد می‌گویم، این وزارتخانه نیرو‌های متعهد و متخصص کم ندارد، کسانی که سالهاست با پایین و بالای این وزارتخانه را می‌شناسند و از بخش‌های مختلف و مشکلات آن آگاه هستند و با شناختی که سالیان سال از این وزارتخانه دارند می‌توانند در حوزه‌های مدیریتی نجات دهنده کشتی در ساحل مانده فرهنگ و هنر باشند.
این وزارتخانه با سایر وزارتخانه‌ها فرق میکند، اینجا بحث تنوع و گستردگی وظایف و حوزه‌های کاری مطرح است و همچنین اشخاص حقیقی و حقوقی، انجمن‌ها، موسسات و نهاد‌هایی که در حوزه‌های تجسمی، موسیقی، سینما، تئاتر، شعر، تا حوزه‌های مطبوعات و رسانه، چاپ، نشر، کتاب، قرآن و… فعالیت دارند.
به همین دلیل شناخت، تعامل و ارتباط با این حوزه کار آسانی نیست و بسیار نیاز به زمان دارد و معمولاً ۴ سال طول می‌کشد که وزیری ناآشنا بتواند اشرافیت کامل به این وزارتخانه عریض و طویل پیدا کند.
در انتخاب وزیر مقبولیت در بدنه‌ی وزارتخانه و در بین اصحاب فرهنگ و هنر نکته‌ای بسیار حائز اهمیت است و در مراحل بعدی اخلاق و هوش اجتماعی بالا برای برقراری ارتباط با اقشار مختلف هنری لازم و ضروری است و عملکردش نیز درگذشته زبانزد عام و خاص بوده باشد.
آقایان خواهش می‌کنم برای وزارت ارشاد به دنبال گزینه‌های سیاسی یا فرهیخته؟! نباشید. این وزارتخانه مدیر و متخصص در امور مدیریتی لازم دارد، نه اشخاص صرفاً فرهیخته!
وزیر ارشاد باید از دانش مدیریت در سطح بالا برخوردار باشد، چرا که دوره چهار ساله بسیار کوتاه است و به یک چشم بر هم زدن به پایان می‌رسد و قطعاً فرصتی برای آزمون و خطا در امور نیست.
به هر صورت و در صورت انتخاب وزیر شایسته، او ظرفیت عظیم و غیر قابل باور فرهنگ و هنر را تبدیل به یک جریان تاثیر گذار خواهد کرد و قطعاً در آینده نقش جدی و موثر وزارت ارشاد را در دیپلماسی فرهنگی کشور شاهد خواهیم بود.
و، اما نکته پایانی که همیشه باعث رنجش خاطر بوده، معمولاً تصمیم‌گیری‌های مهم و کلان فرهنگی کشور بدون بهره‌مندی از نظرات ارزنده اهالی فرهنگ و هنر صورت گرفته و البته در طی این ۴۰ سال عده‌ای معدود و محدود هستند که تحت عنوان هنرمند به جای همه صاحب نظرند و یا اینکه به صورت سوری زینت المجالس جلسات هستند.
آقای رئیس جمهور شما می‌توانید در سیاست گذاری‌های کلان فرهنگی و هنری از مشورت هنرمندان پیشکسوت به عنوان پرچم داران با عزت فرهنگ و هنر کشور برخوردار باشید.
داریوش ارجمند. کهنه سرباز فرهنگ و هنر کشور / ۲۶ خرداد ۱۴۰۰»
در این نوشته آمده است:
«روی سخن من در این یادداشت با ۷ کاندیدای محترم و رئیس جمهور منتخب مردم در دوره سیزدهم است.
اول آنکه هرچه به روز‌های پایانی انتخابات خرداد ماه ۱۴۰۰ نزدیک‌تر می‌شویم متاسفانه از برنامه های مرتبط با حوزه فرهنگ هنر و رسانه در مناظره‌ها و صحبت‌های کاندیدا‌های محترم ریاست جمهوری خبری نیست، به هر صورت هنرمندان و کلاً اهالی فرهنگ، هنر و رسانه به عنوان چراغ راه و سرمایه‌های معنوی و اجتماعی کشور نسبت به این بی توجهی نگران هستند.
دوم آنکه با توجه به جایگاه خاص و رفیع هنر و هنرمندان در جهان رئیس جمهور آینده می‌تواند این دوره ۴ ساله را کاملاً متفاوت و با همنشینی هنر آغاز کند و با بهره‌مندی ویژه از هنرمندان، ایران را متمایز با گذشته به جهانیان معرفی کند.
حیف است وقتی که از کشور ایران به عنوان مهد هنر نام می‌بریم، هنرمندان آن برای رشد و تعالی اقتصاد، صنعت، تجارت، آموزش و… به کار گرفته نمی‌شوند و عملاً جز خانه نشینی نقشی ندارند.
موضوع بعدی آنکه معمولاً در این ایام بازار انتخاب وزرا و مدیران وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها گرم و رایزنی و حرف و شایعات بسیاری مطرح می‌شود، که لازم است نکاتی را در ارتباط با وزارت ارشاد به عرض برسانم.
در خصوص انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از رئیس‌جمهور منتخب مردم می‌خواهم برای اولین بار یک وزیر از بدنه مدیریتی و بومی وزارتخانه را انتخاب کند.
به عنوان هنرمند و یک بازنشسته وزارت ارشاد می‌گویم، این وزارتخانه نیرو‌های متعهد و متخصص کم ندارد، کسانی که سالهاست با پایین و بالای این وزارتخانه را می‌شناسند و از بخش‌های مختلف و مشکلات آن آگاه هستند و با شناختی که سالیان سال از این وزارتخانه دارند می‌توانند در حوزه‌های مدیریتی نجات دهنده کشتی در ساحل مانده فرهنگ و هنر باشند.
این وزارتخانه با سایر وزارتخانه‌ها فرق میکند، اینجا بحث تنوع و گستردگی وظایف و حوزه‌های کاری مطرح است و همچنین اشخاص حقیقی و حقوقی، انجمن‌ها، موسسات و نهاد‌هایی که در حوزه‌های تجسمی، موسیقی، سینما، تئاتر، شعر، تا حوزه‌های مطبوعات و رسانه، چاپ، نشر، کتاب، قرآن و… فعالیت دارند.
به همین دلیل شناخت، تعامل و ارتباط با این حوزه کار آسانی نیست و بسیار نیاز به زمان دارد و معمولاً ۴ سال طول می‌کشد که وزیری ناآشنا بتواند اشرافیت کامل به این وزارتخانه عریض و طویل پیدا کند.
در انتخاب وزیر مقبولیت در بدنه‌ی وزارتخانه و در بین اصحاب فرهنگ و هنر نکته‌ای بسیار حائز اهمیت است و در مراحل بعدی اخلاق و هوش اجتماعی بالا برای برقراری ارتباط با اقشار مختلف هنری لازم و ضروری است و عملکردش نیز درگذشته زبانزد عام و خاص بوده باشد.
آقایان خواهش می‌کنم برای وزارت ارشاد به دنبال گزینه‌های سیاسی یا فرهیخته؟! نباشید. این وزارتخانه مدیر و متخصص در امور مدیریتی لازم دارد، نه اشخاص صرفاً فرهیخته!
وزیر ارشاد باید از دانش مدیریت در سطح بالا برخوردار باشد، چرا که دوره چهار ساله بسیار کوتاه است و به یک چشم بر هم زدن به پایان می‌رسد و قطعاً فرصتی برای آزمون و خطا در امور نیست.
به هر صورت و در صورت انتخاب وزیر شایسته، او ظرفیت عظیم و غیر قابل باور فرهنگ و هنر را تبدیل به یک جریان تاثیر گذار خواهد کرد و قطعاً در آینده نقش جدی و موثر وزارت ارشاد را در دیپلماسی فرهنگی کشور شاهد خواهیم بود.
و، اما نکته پایانی که همیشه باعث رنجش خاطر بوده، معمولاً تصمیم‌گیری‌های مهم و کلان فرهنگی کشور بدون بهره‌مندی از نظرات ارزنده اهالی فرهنگ و هنر صورت گرفته و البته در طی این ۴۰ سال عده‌ای معدود و محدود هستند که تحت عنوان هنرمند به جای همه صاحب نظرند و یا اینکه به صورت سوری زینت المجالس جلسات هستند.
آقای رئیس جمهور شما می‌توانید در سیاست گذاری‌های کلان فرهنگی و هنری از مشورت هنرمندان پیشکسوت به عنوان پرچم داران با عزت فرهنگ و هنر کشور برخوردار باشید.
داریوش ارجمند. کهنه سرباز فرهنگ و هنر کشور / ۲۶ خرداد ۱۴۰۰»
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
ارسال نظرات
نظرات مخاطبان
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
اقای داریوش خان لطفا دست از چابلوسی بردارد و دوم اینکه کدام رییس جمهور مردمش برایش مقدم بودند .هیچ کدام .
هنرمندی که فقط در فیلم و جلوی دوربین مردم داری میکند و با توسل به حلقه های قدرت به زندگی پر از سوال خودت ادامه میدهد جایگاهی جزء در تاریکخانه سیاه تاریخ ندارد !متاسفم که دیگر بهروز وثوق ،فردین ،ناصر ملک مطیعی،تختی و... دیگر نه در ورزش و نه در هنر سینما متولد ظهور نمیکنند.