چیزهایی که از زندگی در «ونزوئلا» نمی‌دانید!

 

 

ونزوئلا ۲۰ سالی است که توسط چپ‌گرایان اداره می‌شود؛ از ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳ توسط هوگو چاوز و سپس توسط نیکلاس مادورو، از سیاستمداران نزدیک چاوز که توسط خود او و پیش از مرگش برای رهبری این کشور برگزیده شد.
«خوآن گوایدو» رهبر مخالفان دولت ریاست جمهوری نیکلاس مادورو را نامشروع و نتیجه تقلب و سرکوب مخالفان می‌داند، خود را رئیس جمهور موقت نامیده است. هرچند ایالات متحده و بیش از پنجاه کشور دیگر «خوآن گوایدو» را به رسمیت شناخته‌اند، اما با این وجود دادگاه عالی ونزوئلا طرفدار دولت مادورو است. در این سال‌ها به ویژه بعد از بحران مالی جهانی ونزوئلا با یک بحران عمیق اقتصادی، ابرتورم بسیار بزرگ و از دست رفتن واحد پول روبه‌رو است.
در ساعت ۴و ۵۶ دقیقه بعد از ظهر روز ۷ مارس ۲۰۱۹ به وقت محلی قطعی برق یک هفته‌ای در ونزوئلا اتفاق افتاد. این بزرگ‌ترین قطعی برق در تاریخ ونزوئلا به‌شمار می‌رفت، این قطعی برق ۲۳ ایالت ونزوئلا را در خود فرو برد و باعث مشکلات جدی در بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها، صنعت، حمل و نقل و خدمات آب شد و همچنان ادامه دارد.

 

دولت ونزوئلا اعلام کرد برق همه مناطق این کشور وصل شد و تنها دو شهرک باروتا و هایلو در نزدیکی کاراکاس به خاطر آتش‌سوزی برق ندارند.
دولت نیکولاس مادورو، خرابکاری‌های عمدی خارجی و آمریکا را علت دانسته محکوم کرد؛ مجلس ملی اعلام کرد که رئیس‌جمهور فعلی، خوان گوایدو، گفت که دولت مادورو در حفظ شبکه برق‌رسانی هیچ اقدامی نتوانسته انجام دهد. او در پیامی توییتری نوشت که «خرابکاری درحال ربودن پول‌های ملت است. خرابکاری درحال نابودی غذا و دارو است. خرابکاری درحال ربودن انتخابات است.»
تحلیلگران و مهندسین هم علت قطعی برق را با اشاره به کمبود‌های زیرساختی و مدیریت نامناسب، از جمله استقرار سربازان برای مانیتور ایستگاه‌های برق به جای تکنیسین‌های برق، توصیف کرده‌اند. مشخص شده است خطایی باعث گردید تا سه کابل بزرگ از نیروگاه هیدروالکتریک سد گوری که ۸۰ درصد برق ونزوئلا را تأمین می‌کند از دور استفاده خارج شوند. یک کابل از طریق شبکه اصلی مالنا و کابل بی سن گرونیمو از دور استفاده خارج شد و باعث گردید تا دو کابل دیگر نیز از دور استفاده خارج شوند.
دولت ونزوئلا در این خصوص اعلام کرد که این اقدام مربوط به هکر‌های آمریکایی است که سامانه‌های مرتبط با شبکه‌های تولید و انتقال برق را هدف قرار داده است.

 

رسانه‌های داخلی ونزوئلا هم در این خصوص اعلام کردند که جریان برق در مناطقی از برخی ایالت‌های این کشور که پیشتر وصل شده بود، دوباره قطع شده و بسیاری از نقاط با مشکل مذکور مواجه شده اند.
نیکلاس مادورو رئیس جمهوری منتخب و قانونی ونزوئلا قطع برق در این کشور را «جنگ انرژیِ آمریکا علیه کاراکاس» توصیف کرد و نیز وعده داده بود که با اقدامات خصمانه واشنگتن مقابله خواهد کرد.
این در حالیست که برق در بخش زیادی از شهر‌های ونزوئلا قطع شد و مردم در خاموشی مطلق به سر بردند. دولت قانونی رئیس‌جمهوری ونزوئلا درباره دلیل این حادثه گفت: مخالفان با خرابکاری در نیروگاه آبی اصلی این کشور باعث این مسئله شدند.
«لویس موتا» (Luis Motta) وزیر انرژی ونزوئلا در این باره تصریح کرده بود: مهاجمان به ژنراتور مستقر در سد «الگوری» (Guri) (نیروگاه آبی) حمله کردند.
ونزوئلا از سال‌ها پیش با معضل بیکاری، گرانی و تورم کم‌سابقه‌ای دست به گریبان است و با قطع برق مکرر اوضاع در اغلب شهر‌ها بحرانی‌تر شده است.
گزارش تلخ خبرنگار الجزیره از مشاهداتش در ونزوئلا را در رشته توئیت‌های زیر بخوانید:
تصور کنید، برخی از کسانی که می‌شناسم روزانه ۳ ساعت در صبح و ۳ ساعت در شب بین خانه و محل کارشان پیاده روی می‌کنند چرا که حداقل حقوق ماهیانه ۶ دلار (درسته؛ ۶ دلار!) است که برای تامین هزینه رفت و آمد کفایت نمی‌کند.
۶ مرتبه به بانک مراجعه کردم، بی فایده بود! روز هفتم بالاخره سیستم بانکی کشور کار می‌کرد و توانستم کارت خریدم را شارژ کنم.
قطعی مکرر و طولانی برق در ونزوئلا خسارات گسترده‌ای به همه چیز وارد کرده؛ معاملات بانکی تقریبا تعطیل است، مترو تا آخرین روزی که آنجا بودم کاملا تعطیل بود.
مردم هم به آسانسور‌ها اعتماد ندارند.
کارت بانکی فایده چندانی نداشت چراکه نتوانستم ارز محلی ونزوئلا (بولیوار) را تهیه کنم؛ هرجایی یافت نمی‌شود. البته خرید با دلار نقدی در تمام فروشگاه‌ها و رستوران‌ها امکان‌پذیر است.
بعد از آزاد شدن قیمت ارز، ارزش آن هر چند ساعت تغییر می‌کند.
آنچه با دلار در صبح خریداری می‌کنی ممکن است در شب گران‌تر یا ارزان‌تر شده باشد!
اینکه غذا در ونزوئلا پیدا نمی‌شود درست نیست؛ شاید گزینه‌های زیادی در کار نباشد، خیلی چیز‌ها نباشد یا کم باشد، اما میوه، سبزیجات و گوشت تازه در دسترس است.
مشکل اصلی این است که بیشتر ونزوئلایی‌ها بعد از سقوط ارز دیگر پول کافی برای خرید ساده‌ترین چیز‌ها را هم ندارند؛ قبل از هر چیز غذا. حقوق یک کارمند دولت ۱۲ دلار در ماه است.
بیرون از هر فروشگاه که در آن مواد غذایی یافت می‌شود، کافی شاپ یا رستوران، می‌توانی فرد، افراد یا یک خانواده کامل را ببینی؛ منتظرند کسی پیدا شود و برایشان غذایی تهیه کند، احیانا به تو می‌گویند گرسنه‌اند.
نگاه‌های گرسنه و شادی وصف‌ناپذیرشان از یک تکه نان رهایم نمی‌کند. ونزوئلا را پیش از این هرگز اینگونه ندیده بودم، هرگز...
از بحران آب که در پی قطعی برق پدیده آمده چیزی برایتان نگفتم؛ مردم گالون به دست در خیابان‌ها راه می‌روند تا منبع آبی پیدا کرده و گالون‌ها را پر کنند. در برابر هر چشمه یا منبع آبی می‌توانی صفی از مردم را مشاهده کنی.
کاهش سرسبزی کشور برایم قابل ملاحظه بود، گفتند علتش خشکسالی است.
حتی باران هم به داد ونزوئلا نمی‌رسد.